Downton Abbey: The Grand Finale 

De familie Crawley en het personeel van Downton Abbey worden geconfronteerd met de veranderingen van de maatschappij en de tijdsgeest in de jaren 30’. Wanneer Mary in het middelpunt van een publiek schandaal komt te staan en het gezin in financiële moeilijkheden verkeert, komt het hele huishouden van Downton Abbey in aanraking met de dreiging van sociale schande. De Crawleys moeten er in slagen om al deze veranderingen te omarmen en mee te evolueren met hun tijd. Zo bereiden ze zich voor op een nieuw hoofdstuk waarin de volgende generatie Downton Abbey naar de toekomst zal leiden.

Na zes seizoenen en twee eerdere bioscoopfilms, komt met The Grand Finale het verhaal van de familie Crawley en hun personeel nu echt tot een ontroerend einde. De grote vraag is natuurlijk: weet deze film de magie van Downton te behouden of voelt het meer aan als een verplichte reünie? Iedereen die de serie gevolgd heeft, gaat deze derde film een fittend einde vinden voor het verhaal. Zij die de serie (nog) niet gezien hebben, gaan op grote momenten helaas niet kunnen volgen of bepaalde belangrijke gebeurtenissen missen. Dat gezegd zijnde is de film doordrenkt van herinneringen en melancholie. Het gemis van Violet Crawley, gespeeld door de helaas overleden Dame Maggie Smith, wordt prachtig verweven in het verhaal zodat haar personage toch deel blijft uitmaken van het geheel. Fans zullen de vele knipogen en warme momenten dan ook herkennen als een liefdevol vaarwel. Gelukkig brengen de gekende personages de boel tot leven zoals we dat gewend zijn. Michelle Dokery schittert opnieuw in de rol van Lady Mary en tilt de film met haar gelaagde vertolking naar een hoger niveau. Ook de satirische opmerkingen van Hugh Bonnevile als Lord Grantham mogen daarbij niet ontbreken. Heel de cast voelt dus vertrouwd aan, alsof je na jaren weer thuiskomt bij oude vrienden. Ook enkele nieuwe gezichten verschijnen op Downton. Zo is er de nooit teleurstellende Paul Giamatti in de rol van Harlod Levinson, de broer van Lady Grantham, die zich als Amerikaan idealistisch weet te mengen met de Britse groep. En ook Allessandro Nivola die met zijn charmes het publiek probeert om te kopen. Alleen weet Nivola’s personage ons jammer genoeg niet te overtuigen en voelt als een slordige toevoeging aan het verhaal.

De regie viel opnieuw in handen van Simon Curtis, die eerder ook de sequel uit 2022 regisseerde. Toen er sprake was van een derde film, werd er dus niet getwijfeld om hem opnieuw te vragen. Curtis is trouwens geen onbekende Britse regisseur. Zo regisseerde hij onder andere Goodbye Christopher Robin, een adaptatie van Winnie The Pooh en My Week with Marilyn. Los van het verhaal is het ook fijn om opnieuw de prachtige locaties te zien in en rond Downton Abbey en hoe de tijdsgeest toen was.

Downton Abbey: The Grand Finale doet precies wat de titel belooft: een waardig slotstuk brengen aan een prachtige serie. Geen radicale vernieuwing, geen verrassende wendingen, maar een stijlvol, emotioneel en liefdevol afscheid. Met een mooi eerbetoon aan Dame Maggie Smith. Voor trouwe kijkers voelt het als thuiskomen en dat maakt de voorspelbaarheid niet zo erg. Voor nieuwe kijkers is het misschien de ideale gelegenheid om de serie te ontdekken.

Genre: Romantiek, Drama
Jaar: 2025
Regisseur: Simon Curtis
Cast: Hugh Bonneville, Michelle Dockery, Jim Carter
Land: UK
Speelduur: 124 minuten