Quand tu seras Grand is de tweede langspeelfilm van André Bescond en Éric Métayer, het echtpaar dat met zijn debuut Les Chatouilles in 2019 twee Césars won. In hun nieuwe tragikomedie zoomen de twee sociaal geëngageerde filmmakers scherp in op de oorzaken die aan de basis liggen van een mank functionerende WZC en de mogelijk constructieve resultaten van een geïntegreerd intergenerationele solidariteitsproject. Conclusie: Quand tu seras Grand is een pakkend humane, maar ook kritische tranche de vie zoals alleen onze zuiderburen die met ontroerende panache kunnen afleveren.
Yannick is mantelzorger in een Ehpad (Établissement d’Hébergement pour Personne Agées Dépendantes), zeg maar het Franse equivalent van een woonzorgcentrum bij ons. Ondanks permanente druk, budgettaire beperkingen en het schrijnend gebrek aan middelen en personeel, probeert hij toch – net als zijn collega’s – zijn bijna onmogelijke taak om elke dag het welzijn van de bewoners onder zijn hoede, geëngageerd en met een aanstekelijk goed humeur, te garanderen. Wanneer hij op een dag wordt gedwongen de refter van het bejaardentehuis te delen met een klas joelende kinderen, wordt de situatie ingewikkelder en bijna onhoudbaar. Hun komst zet het al gecompliceerde dagelijkse leven van iedereen en vooral van de senioren, op zijn kop.
In deze ernstige dramedy zet het regisseursduo twee generaties in het spotlicht waarin de contemporaine samenleving niet écht meer is geïnteresseerd. “De allerjongsten en de alleroudsten zijn niet productief, dus interesseren ze niemand”, verklaarde Andréa Bescond luidkeels aan al wie het horen wou bij de première van de film. En inderdaad in Quand tu seras Grand worden twee heel sterk maatschappelijke thema’s kritisch aangesneden. Enerzijds de manier waarop onze huidige ratrace-maatschappij zijn grijze bevolking behandelt, om niet te zeggen mishandelt. De regisseurs tekenen duidelijk en met kennis van zaken, de precaire situatie waarin de meeste WZC’s zich momenteel bevinden. Het beleid is een puinhoop als gevolg van schrijnend gebrek aan financiën, middelen en personeel. De film is een weloverwogen, vlijmscherpe, kritische doch heel realistische analyse van het in gebreke blijven van de politieke verantwoordelijken voor deze sector en een eervolle lofzang op de wijze waarop het personeel ondanks de smartelijke toestanden, toch dagelijks zijn taak naar eer en geweten en met een onvoorstelbare dosis goede moed, respect en empathie aanvangt en uitvoert. De regisseurs portretteren de bejaarde WZC-bewoners met een groot hart en allemaal worden ze met tederheid en puur realisme geportretteerd. Het zijn niet alleen afhankelijke individuen die hun verstand of hun mobiliteit hebben verloren, maar tevens mensen van vlees en bloed met een verleden, passies, gevoelens en frustraties. Ook de manier waarop ze alle clichés en valkuilen die bij het borstelen van deze bevolkingssubgroep, altijd pissig op de loer liggen, omzeilen is heel verdienstelijk en vakkundig. Intelligent is anderzijds beslist dat de cineasten hun camera’s scherpstellen op het mogelijk oplossingsgericht intergenerationele experiment dat in het WZC wordt geïntroduceerd en dat ze tijdens het verloop van de ganse film de evolutie van de resultaten hiervan objectief opvolgen en scherpzinnig blijven evalueren. Zo wordt de instelling waar de tijd lijkt te hebben stilgestaan, plots nieuw leven ingeblazen. De confrontatie tussen de twee contaminerende generaties zorgt aanvankelijk voor een rolwagen aan problemen, maar resulteert uiteindelijk in een heel positief en menselijk samenspel vol wederzijds respect en begrip.
Quand tu seras Grand is onweerlegbaar een sterke, gevoelige, intieme, tedere, treffende, respecterende, rake en een oprecht kritisch sociaal-relationele tragikomedie over heikele maatschappelijk relevante thema’s die daarenboven de nodige relevantie en kritiek bevat. De film heeft daarenboven een heel efficiënt kort-op-de-huid-zittende-mise-en-scène en een knappe soundtrack van Robin Coudert aka ROB (Oxygène, Papicha) met toepasselijke additionele songs van onder meer Rammstein. Ook de uitstekende ensemblecast onder leiding van de immer hyperactieve Vincent Macaigne (Chien, Les Deux Amis, Médecin de Nuit) en met de bijna onherkenbare Luikse actrice Marie Gillain (Coco avant Chanel, L’appât) in de rol van de overwerkte verpleegster Elisa, verdient een warm applaus. Hoewel er op deze sympathieke prent die niemand van rijpere leeftijd onberoerd zal laten, ook wel enkele negatieve bemerkingen kunnen maken, werken we die weloverwogen niet uit om de goede en eerlijke bedoelingen van de te goedertrouwe regisseurs niet nodeloos te ondermijnen. Quoi donc?!
Genre: tragikomedie
Jaar: 2023
Regisseurs: André Bescond en Éric Métayer
Cast: Vincent Macaigne, Marie Gillain, Christian Sinniger, Aïssa Maïga, Evelyne Istria
Land : Frankrijk
