Het is ondertussen bij Fast Forward een traditie geworden dat ieder nieuw redactielid als eerste artikel zijn vijf filmtips geeft. Redacteur Stijn Buntinx besloot om voor zijn keuze alle windrichtingen van de wereld rond te gaan met als resultaat een wel zeer gevarieerd lijstje.
PATTON (FRANKLIN J. SCHAFFNER)
Voor mijn keuze voor Noord-Amerika ga ik voor een biopic uit 1970 over de figuur generaal Patton. Mijn interesse en fascinatie voor hem kwamen er na het lezen van het boek The Battle of the Bulge, een weergave van uur tot uur wat er in die korte periode van 16 december 1944 tot 25 januari 1945 plaatsvond in de streek wat vandaag de dag de Oostkantons zijn. Nooit zo snel een boek tijdens een zomervakantie zo snel uitgelezen. De extreme weersomstandigheden , het zwaar golvend karakter van de streek en de rol van de tankdivisie van generaal Patton (the Butchers) bij het Ardennenoffensief. Als tienerjongen, nog geen besef van de geopolitieke geschiedenis van Europa e.d, was dit vooral een overweldigend verhaal met een karakter dat meer was dan enkel een ruwe complexe generaal. De film van Franklin J Schaffner zou ik pas veel later ontdekken. En heeft mijn fascinatie voor de figuur Patton niet aangetast. De film opent met die iconische monoloog van generaal Patton tegen de achtergrond van de reuzevlag van de VS. Een biopic die ik altijd iets anders zal bekijken en ervaren als veel andere biopics. Deze film betekende ook mijn eerste kennismaking met acteur George C Scott. Een die ik nooit zou vergeten.
IDENTIFYING FEATURES (FERNANDA VALEZ)
Ik zak nu af naar het zuiden (Centraal en Latijns-Amerika) en hou stil bij één van de meest fascinerende regio’s voor filmmakers die qua spanningskracht met weinig andere grenzen zijn vergelijk kent. Films als The Border, Traffic, La Civil en Sicario zijn er maar enkele van. Identifying Features onderscheidt zich door de vertrekken van de moeder die achterblijft in Mexico. Dit Mexicaans drama uit 2020 is van de hand van Fernanda Valadez . Het verhaal begint wanneer Jesus zijn moeder Magdalena vertelt dat hij samen met een vriend noordwaarts gaat trekken naar de VS voor een job. Nadat Magdalena maanden niets gehoord heeft van haar zoon begint zij een zoektocht richting Mexicaanse grens. Onwetende of hij nu wel of niet de grens is overgestoken. Door niets te tonen van wat er gebeurd kan zijn, blijf je als kijker de angst, spanning en onzekerheid van de moeder des te sterker voelen.De film is een mooie mix tussen sociale thriller en drama doorspekt met momenten van melancholie en poëtische beelden.
LE SAMOURAI (JEAN-PIERRE MELVILLE)
Toch één iconisch filmpersonage bij mijn 5 films. En dan ga ik voor deze Franse klassieker die ik pas recentelijk ontdekt heb: Le Samourai van Jean-Pierre Melville. Wat zou dat geven mocht Jean-Pierre Melville vandaag de dag regisseur geweest zijn? Hij zou zonder enige twijfel voor mij de Europese Michael Mann kunnen zijn. Zonder Le Samourai geen Bourne-films naar mijn gevoel. Alles aan deze film zit zo goed tot in de détails (zijn beweging met zijn vingers langs de rand van zijn hoed). De casting van Alain Delon is onvergetelijk. Een brok charisma en talent om u tegen te zeggen. Desondanks het feit dat de film een trager tempo heeft dan hedendaagse actiethrillers moet hij voor mij absoluut niet onderdoen qua opwinding en spanning. De achtervolging te voet via de metro kan niet anders dan een blauwdruk geweest zijn voor andere filmmakers. Toen van cool hier nog geen sprake was bij de gemiddelde cinemabezoeker.
THE WASTELAND (AHMAD BAHRAMI)
Ik schuif verder op naar het oosten en beland in het Midden-Oosten. Een hier meer specifiek in Iran waarbij ik niet direct kies voor één van de bekende titels maar The Wasteland uit 2020 van regisseur Ahmad Bahrami. Dit was pas zijn tweede langspeelfilm. De film, in prachtig zwart-wit gefilmd, speelt zich af in en rond een steenbakfabriek waar ze nog op ouderwetse wijze de stenen bakken. Het hoofdpersonage Lotfollah is de rechterhand van de baas en de contactpersoon met het personeel. De dag komt dat de werknemers het bericht krijgen dat de fabriek zal sluiten. Voor Lotfollah betekent dat veel meer dan louter zijn werkplek. Een enige locatie en ambacht als achtergrond voor een aangrijpend sociaal drama.
UNDER THE OPEN SKY (MIWA NISHIKAWA)
Ik heb wel een boon voor de Japanse cinema en dan zeker hun talent voor verhalen rond familie en andere banden. Een te logische keuze zou hier een film van Hirokazu Kore-Eda geweest zijn en dus ga ik voor regisseur Miwa Nishikawa met haar film Under the Open Sky uit 2020. Dit is tot op heden ook haar laatste film. Mikami is een ex-yakuza die de gevangenis meer vanbinnen gezien heeft dan van buiten. Na 13 jaar komt hij vrij. Als kijker krijg je snel het inzicht dat het voor ex-gedetineerden nog een stuk moeilijker is om zich terug te integreren in een samenleving als de Japanse. Zo kunnen ex-gedetineerden na hun vrijlating niet zomaar iets huren (of kopen). Zij dienen 5 jaar te leven onder een voogd. Naast die lange integratietijd en zoektocht naar een job, begint voor Mikami ook een zoektocht naar zijn moeder, van wie hij indertijd gescheiden is geweest als kind. Een tocht die een allesbehalve gemakkelijke evenwichtsoefening wordt voor Mikami. Koji Yakusho schittert in de rol van Mikami.
