Vincent Cassel zag het licht in Parijs op 23 november 1966. Hij is de zoon van de in 2007 op 75-jarige leeftijd overleden acteur Jean-Pierre Cassel en journaliste Sabine Litique. Wat weinige weten is dat hij is geboren als Vincent Crochon, in feite logisch want de echte familienaam van zijn vader is uiteraard ook Crochon. Hij is de broer van Mathias Cassel (bekend als Rockin’ Squat, rapper van de rapformatie Assassin) en de halfbroer van Cécile Cassel (ook actief als filmactrice).
Sinds 1999 is hij getrouwd met de Italiaanse actrice, supermodel en Dior Rouge-lippenstift-gezicht Monica Bellucci. Het mooie koppel is regelmatig samen te zien in prenten van diverse genres (L’appartement, Doberman, Le Pacte Des Loups en vooral het ophefmakende Irréversible). Hij werd bij het brede publiek bekend in 1995 door zijn ijzersterke rol van Vinz (ondertussen ook zijn koosnaampje voor de intimi) in de bikkelharde film La Haine van Mathieu Kassovitz, zijn boezemvriend. Deze film en specifiek de rol van Vinz, was het Franse antwoord op Travis Bickle uit Taxi Driver. Hij ontving voor die prestatie in 1996 de César voor Beste Acteur. Hij kreeg die onderscheiding een tweede keer op de Césars van 2009 voor zijn performance in het tweeluik Mesrine van cineast Jean-François Richet.
Wij trokken jaren geleden naar het Filmfestival van Venetië waar er een ontmoeting stond gepland met Vincent Cassel. We vragen ons af of hij zich in het echte leven ook aanstelt als de stoere bink die hij regelmatig incarneert op het zilveren scherm? Zal hij instemmen om op andere vragen te antwoorden dan deze gelinkt aan A Dangerous Method, waarvoor hij in de Dogenstad promotie voert?
Ik heb begrepen dat je het bijzonder druk hebt gehad omdat de opnames voor Le Moine en A Dangerous Method samenvielen, correct?
Vincent: Dat was geen goed idee van me. Het einde van beide opnames waren zo goed als simultaan. Geen lachertje. Het is trouwens nooit een goed idee om twee films tegelijk op te nemen, maar in dit geval kon ik niet anders. Bovendien zijn mijn personages in beide films diametraal het tegenovergestelde. In A Dangerous Method ben ik een knock out. Ik mag naar hartenlust experimenteren met drugs en moet me niet bekommeren over de consequenties. In Le Moine moet ik zogezegd alles verdringen. Mijn personage houdt zich voor alles in en het leeft in een denkbeeldige middeleeuwse samenleving. Ik kan je verzekeren in beide gevallen slaag je gewoon tilt (schaterlach).
Als je daar gek van wordt, hoe ga je dan om met het feit dat je ‘dé verleider’ bent voor Yves Saint Laurent en door het leven stapt als het nummer 1 sekssymbool van Frankrijk?
Vincent:Ik een sekssymbool? Laat me niet lachen. Ik speel het spel gewoon mee. Ik maak deel uit van het systeem, ik profiteer er van waar ik kan, maar dat impliceert niet dat ik mijn bek zal houden als ik vind dat ik moet ageren. En ik zal me door de big brothers van deze wereld ook nooit laten beïnvloeden bij mijn keuzes op gelijk welk vlak, zeker niet wat betreft mijn filmpersonages. Absolument pas.
Is het daarom dat je vaak kiest voor de rol van ‘bad guy’?
Vincent: Laat me dit relativeren. De personages die ik vertolk probeer ik altijd een zekere diepgang en ook wel een vorm van complexiteit mee te geven. Het is niet mijn standaardrecept, maar de sympathieke knul moet een tikkeltje somberheid krijgen en de salautgeef ik graag een vleugje ‘goede inborst’ mee. Zijn we trouwens niet allemaal vaten vol tegenstrijdigheden? Schitterende kerels die graag en plots de lafaard uithangen, dat is een ranzig kantje dat me wel aantrekt (knipoogt). Ambivalentie uitdrukken, daar valt een acteur voor. Het is gewoon therapie. Dan hoef ik daar thuis niet mee te dealen.
Schiep je daarom genoegen in het verleiden van de onschuldige in Black Swan?
Vincent: Van nature ben ik een ondernemend en reactief man die houdt van provocatie en dingen in beweging zetten. Softies en twijfelaars kan ik moeilijk vatten. Ik doe niet graag iets wat tegen mijn natuur ingaat, dus is het ook logisch dat ik genoot van mijn personage in Black Swan. Hij is een motor, een vat vol energie en dat ligt me.
In die optiek heb je waarschijnlijk gelikkebaard van je Mesrine-personage?
Vincent: En of, ik was geïnteresseerd in de ambiguïteit en de schaduwzijde van het personage. De talrijke vermommingen waren een cadeau. Maar let op, als acteur neem je dit in ontvangst met het nodige wantrouwen. Het is natuurlijk plezierig en spannend om je te amuseren met al die fysieke transformaties, maar je moet die ook subtiel kunnen doseren. Je mag niet doorslaan van enthousiasme, less is more (lacht). Het mag ten slotte toch niet belachelijk overkomen bij het publiek en als je het te perfect wil doen, kan men ook het personage kwijtraken. Het is allemaal niet zo eenvoudig als je wel denkt. Maar gelukkig klikte het wonderwel tussen Jean-François Richet en mij. Wij zijn dan ook heel zorgvuldig te werk gegaan. Het moest allemaal heel geloofwaardig blijven.
De meest opvallende transformatie is wel de 20 kilo die je moest verdikken. En?
Vincent: Het is nog altijd een topic omdat het zo opvallend was, je kon niet naast die kilo’s kijken natuurlijk! Geef toe, die gewichtstoename is maar een onderdeeltje van de vertolking. Kilo’s bijwinnen of tot op het bot vermageren, zal nooit volstaan om een sterke vertolking weg te geven. De overtollige kilo’s hielpen wel. Je verplaatst je ook moeilijker, je haalt anders adem en zelfs je manier van praten verandert. Raar hoor. We hebben gelukkig de film niet chronologisch opgenomen. Ik ben eerst verdikt en we namen de scènes op waar ik ouder en vet was. Tijdens de opnames heb ik me op een zwaar dieet gezet en dan heb je een drijfveer om door te zetten. Ik moest weer mager zijn tegen dat we de scènes waarin ik jonger was, inblikten. Deze omgekeerde chronologie van filmen, was voor mij ook lekker meegenomen omdat ik kort na Mesrine aan de opnames moest beginnen van Black Swan, kan jij je een choreograaf inbeelden met een Mesrine-buik (schelle lach).
Als je een top vijf van door jouw gespeelde personages mag noemen, welke zijn dit?
Vincent: Ten eerste Vinz (La Haine) omdat deze rol het eigenlijke begin voor mij was en de film ook uitermate belangrijk was in Frankrijk op een maatschappelijk niveau. Uiteraard ook de rol van Mesrine, dat was pas een ongelooflijke ervaring. De rol van Patrick in Notre Jour Viendra, omwille van Romain Gavras, deze regisseur gaat tot de top van het vak reiken, geloof mij. De ervaring met Jan Kounen tijdens Blueberry, waarin ik de stripfiguur Mike Blueberry tot leven mocht brengen, is ook een rol die ik koester. Tot slot nog de personages van Thomas in Black Swan, Paul in Sur Mès Levres en Kirill in Eastern Promises. Oei ik zit al aan zes of zeven geloof ik (lacht).
Ik heb me laten vertellen dat jij een echte hiphopfan bent, is dat waar?
Vincent: Leuk dat je dat even aanhaalt. Ja, hiphop past bij me, dat is een genre waar ik me goed bij voel. M’n broer is een rapper, ik hou ook wel van zijn muziek, maar van gangsta-rap krijg ik het doorgaans vrij snel op m’n heupen.
Je bent een succesvolle hotshot en een gevierde ster in Frankrijk en internationaal én je vrouw is overigens de beeldschone en begeerde Monica Bellucci. Is dat soms niet te veel van het goede?
Vincent: (lacht wat onwennig) als ik naar Monica kijk, denk ik elke keer weer: dit kan toch niet waar zijn! Gelukkig is het wel waar.
Bestaat er kans dat we jullie binnenkort samen nog eens op het scherm zien?
Vincent: Dat is althans de bedoeling. Maar de mooiste producties van Monica en mezelf zijn toch onze twee schattige dochters hoor (brede en voldane glimlach).
