De overleden Nederlandse acteur Rutger Hauer heeft zijn Amerikaanse carrière deels te danken aan Blade Runner(1982) van Ridley Scott. Zijn rol van replicantenleider Roy werd één van de grote attracties van deze sf-klassieker en bezorgde hem een massa trouwe fans. Chris Craps had destijds met Hauer een gesprek over diens iconische rol in Blade Runner.
Komen de herinneringen aan de vroege jaren ’80 terug naar boven?
Rutger Hauer: Voor mij bestaat tijd eigenlijk niet. Toch niet zoals andere mensen tijd omschrijven. Tijd bestaat enkel door de dingen die je vergeet. Het meeste van Blade Runner zit nog relatief vers in mijn hoofd. Het is zoals de geboorte van je eerste kind. Mensen vergeten zo’n gebeurtenis niet. Je kan het een beetje daarmee vergelijken. Alleen is het niet zo pijnlijk.
Wat is uw beste herinnering aan Blade Runner?
Rutger Hauer: De beste kwam op het einde. De opnames van de slotscènes waren een probleem. Na 4 maanden opnames moest ik een pagina met 30 lijnen dialoog debiteren, 30 lijnen van kwak-kwak-kwak-onzin. Ik kreeg het gewoon niet in mijn hoofd. It sucked. En dan moest ik nog sterven ook. Maar hoe sterft een replicant, een cyborg? Sterven doe je veel in films. Maar wanneer is het juiste moment? Hier leek me een snelle dood relevant. Wanneer de batterij uitgeput is, is de replicant uitgeput. Dat gaf me een eerste idee. Dus dacht ik: “Waarom geven ze me niet enkele dialogen en dan sterf ik. Pfff.” De witte duif in mijn hand zou de rest doen. Ik heb uiteindelijk ongeveer 28 lijnen uit mijn tekst geschrapt. Maar ik hield een paar dialogen over om wat poëzie te behouden. “All those moments will be lost… like tears in the rain.” Dat met de regen heb ik er nog bijgevoegd. Ik vond het interessant om die lijn te zeggen als… wel, als een stuk poëzie van een man die gaat sterven. Alleen wist ik niet of Ridley het leuk ging vinden. Dat maakte me een beetje nerveus. Maar hij accepteerde het allemaal en het werkte. Dat werd voor mij het mooiste moment van de opnames. Want die laatste dialogen zijn bij heel veel mensen in het geheugen blijven steken.
Hoe was uw reactie tegenover het floppen van Blade Runner bij de eerste release?
Rutger Hauer: Ik begreep het gewoon niet. Ik vond de film zo mooi. Het was echter geen flop. Maar de ene helft van het publiek reageerde met : ‘Wat is me dat?’. En de andere helft riep: ‘Fantastisch!’ Wanneer je zo’n reactie krijgt, weet je dat je een gevoelig snaar bij de toeschouwers hebt geraakt. En de laatste decennia hebben dat bevestigd.
U bent op een bepaald moment uit de voorgrond in Hollywood verdwenen. Hoe kwam dat?Rutger Hauer: Er waren een aantal dingen die niet uitdraaiden zoals ik gehoopt had. Daarbij verander je niet plots van een actiefilmster naar een karakteracteur. Zo werkt het niet in deze industrie. Maar ik heb zeker ook andere films gedaan. Ik heb 12 films gemaakt in Europa, maar die bleken dan weer niet beschikbaar voor het publiek omdat de distributie ontbrak. Och, ik weet ook niet wat er mijn films gebeuren eens ze gemaakt zijn. Ik vind wel dat ze een publiek verdienen, maar het is niet mijn grootste zorg dat ze bij een publiek geraken.
Als mensen u herkennen, is dat dan omwille van Blade Runner?
Rutger Hauer: Ja, maar ze kennen me ook van Ladyhawke, Blind Fury, Wanted: Dead or Alive en The Hitcher. Vooral van cultfilms. Hoewel The Hitcher al geen cultfilm meer is.”
Heeft u de remake gezien?
Rutger Hauer: Neen. Maar persoonlijk vind ik het onzinnig om een remake te maken van een grote film.
Bent u een vriend van George Clooney, omdat hij u een klein rolletje gaf in zijn film Confessions of a Dangeous Mind?
Rutger Hauer: Neen, maar we hadden elkaar een paar keer ontmoet. En op een dag zei hij: ‘Kom eens af. Ik denk dat je goed kan zijn in een rolletje dat ik voor je heb.’ Het was fun. En de reactie van het publiek was enorm. Het is grappig dat mensen je herkennen voor een rol van 2 of 3 minuten. Het heeft niets te maken met ego, maar als ik een bijdrage aan een leuke film kan leveren, wil ik het altijd proberen. Hetzelfde gold voor Sin City. Ik had een piepklein rolletje, maar het bleef een uitdaging om er iets van te bakken.
