Bram Roza is grafisch vormgever met een groot scala aan obscure hobby’s. Zo spaart hij rariteiten, heeft hij een ufo-meldpunt, verdiept hij zich in het occulte en speurt hij stad en land af voor knekelhuizen en memento mori’s. Op filmgebied doet Bram de vormgeving voor filmmagazine Schokkend Nieuws en maakt hij documentaires. Zijn laatste werk, De UFO’s van Soesterberg, is de allereerste Ufo-documentaire in de Nederlandse filmgeschiedenis en doet nu de ronde in het internationale filmfestivalcircuit. Tijd om Bram te vragen naar zijn keuze van, dachten we!
Bram: “Ik vind dit wel een uitgelezen mogelijkheid om eens niet m’n gedoodverfde top 5 te tonen. Maar films die de afgelopen 10 jaar veel indruk op me hebben gemaakt.”
THE PHENOMENON (2020)
Omdat ik net zelf een Ufo-documentaire heb gemaakt, weet ik hoe moeilijk het is om overtuigend over te brengen dat het Ufo-fenomeen wel degelijk iets is om niet te negeren. Deze documentaire overtuigt. Het is weliswaar een algemene behandeling over het onderwerp, maar wel dusdanig overkoepelend dat je na het kijken helemaal up to speed bent. Perfect dus als je er nog niet veel over weet.
EVIL DEAD (2013)
Misschien is dit voor sommigen vloeken in de kerk maar ik vind de remake van The Evil Dead het beste voorbeeld van een moderne horrorfilm. Het mist natuurlijk de humor van het origineel en Bruce Campbell is nergens te vinden als protagonist. Maar de film is wel sfeervol, spannend en soms zelfs echt eng. En de gore is van een sublieme kwaliteit. Niet onbelangrijk!
THE LOVE WITCH (2016)
Zelden zo’n sympathieke film gezien. De perfect uitgevoerde jaren 60-esthetiek, de herkenbare occulte rituelen, de satirische kijk op vrouwen in het gothic genre en mannen in het algemeen. Om nog maar te zwijgen van het heerlijke acteerwerk van Samantha Robinson als satanische sexbom. The Love Witch is een en al stijl.
HAGAZUSSA (2017)
Ik hoor vaak van mensen dat ze deze film saai vinden. En ergens kan ik dat wel begrijpen. Het is een langzame film waarin bijna niet gesproken wordt en een echt plot zul je er ook niet echt in ontwaren. De film moet het hebben van z’n heidense thematiek en unheimische atmosfeer. En daar gaat het hem mij om. Ik kan zwelgen in dat sfeervolle duister tot ik een ons weeg.
MAD GOD (2022)
Phil Tippett, de special FX-held die de jaren zeventig en tachtig regeerde, heeft 30 jaar lang gewerkt aan deze brok nijverheid. Een teerdonkere stop motion film waar meer detail in zit dan het menselijke oog kan waarnemen. Het is een absurdistisch kunstwerk dat je meeneemt op avontuur naar de krochten van de ‘hel’ en op de route erheen knipoogt naar alles wat je lief is.
