Opmerkelijk, Nico Mastorakis die de regisseur is van Island Of Death uit 1976, laat ons in de interviews die je als extra op de Arrow Video-release kan vinden zonder blikken of blozen verstaan dat hij het niet begrijpt waarom iemand interesse zou hebben in zijn film. Hij is er wel trots op en hij is de schandaalfilm vooral dankbaar voor het feit dat die het mogelijk maakte dat hij nadien een leuke carrière in Hollywood zou hebben. Toch blijft de Griek erbij dat het toen maar om één ding draaide en dat was geld maken! Het idee ontstond toen hij The Texas Chainsaw Massacre zag en merkte hoeveel geld deze goedkope film wel opleverde. Wat Tobe Hooper kan moet ik ook kunnen, dacht Nico Mastorakis, en daarom besloot hij om de meest gewelddadige en perverse film mogelijk te bedenken, en dat in de veronderstelling dat die nog meer geld zou opbrengen dan The Texas Chainsaw Massacre.
Griekenland was Italië niet, in de zin dat exploitatiefilms er eerder schaars waren, maar Nico Mastorakis was echt geen onbekende. In de jaren ’60 was hij de spilfiguur die bands als The Beatles of de Rolling Stones naar Griekenland haalde, en in dezelfde periode werd hij ook een populair tv-figuur die onder andere via talkshows niet weg te slaan was van de Griekse beeldbuis. De man droomde echter ook van een filmcarrière en na zijn debuut Death Has Blue Eyes, liet hij de cultklassieker Island of Death op het publiek los, dat jaren één van de titels zou worden van de gevreesde video nasties, een lijst films die de Britse regering opstelde en die met dreiging van gevangenisstraf door videotheekhouders niet verhuurd mochten worden.
Ondertussen woonde hij in Londen en schreef hij daar het scenario voor The Greek Tycoon met Anthony Quinn en Jacqueline Bisset. De film die geregisseerd werd door J. Lee Thompson zorgde ervoor dat hij opgemerkt werd door Paramount, dat hem een tweejarig contract aanbod. Mastorakis was echter een selfmade-man en via zijn eigen productiefirma (Omega Pictures) bracht hij zelf titels uit zoals Blood Tide, Blind Date (niet de Bruce Willis-film), Nightmare At Noon, Grandmother’s House en The Zero Boys. Vaak derderangs-actiefilms die het vooral goed deden in de hoogdagen van de videotheken. Wel met een oog voor talent, zo was hij één van de eerste die een rol gaf aan Kirstie Alley of beroep deed op Hans Zimmer voor een score.
Maar terug naar het krankzinnige verhaal van Island Of Death, dat trouwens onder heel wat andere namen op de markt werd gegooid zoals bijv. Island Of Perversion, Devils In Mykonos en A Craving For Lust. De film draait rond Christopher (Robert Behling) en Celia (Jane Lyle) die op vakantie zijn op het Griekse eiland Mykonos. De lokale bevolking denkt dat de twee een normaal getrouwd stel zijn, maar Christopher en Celia zijn uit Londen gevlucht omdat de politie achter hen aan zit. Ze zien er wel braafjes uit, maar de twee zijn religieuze fanatici die andersdenkenden (homo’s of lesbiennes) op de meest brutale wijze vermoorden.
De cover belooft de kijker dat hij dingen zal zien die uiterst ongewoon zijn, en men houdt woord. We gaan niet alles uit de doeken doen. Maar als je weet dat er een geit verkracht wordt of dat iemand vermoord wordt door hem via een trechter een emmer witte verf in het keelgat te kieperen, dan weet je dat dit niet je alledaagse meug is. Nico Mastorakis, die zelf ook een rol had in de film, ook al was dat omdat de oorspronkelijke acteur voor een ander project koos en er geen geld meer was, heeft zelfs een maatschappijkritische uitleg voor zijn film. Volgens de Griek is Island Of Death een tirade tegen religieuze fanatici die van leer trekken tegen andersdenkenden terwijl ze zelf onzuiver zijn.
Een film die meer dan één heilig huisje in elkaar schopt. Ook al gaat Nico Mastorakis bijna steeds de softpornotoer op (Jane Lyle die uit de modellenwereld kwam en na Island Of Death daar ook terug instapte, was in bijna iedere scène poedelnaakt te zien), is het een zeer spannende film die deels door de setting wat lijkt op het Spaanse Who Can Kill A Child? van Narciso Ibáñez. Dit is zeker niet het soort film dat iedereen graag op zijn bord wil, maar als schandaalfilm kan dit wel tellen, en het is nog behoorlijk goed gemaakt ook! De film is beschikbaar op Blu-ray bij Arrow Video.
GENRE: horror
JAAR: 1976
REGISSEUR: Nico Mastorakis
CAST: Robert Behling, Jane Lyle, Jessica Dublin, Gerard Gonalons, Jannice McConnell, Ray Richardson
LAND: Griekenland
