De huidige generatie weet wel wie zoon Mario Van Peebles is, helaas is vader Melvin bij het grote publiek wat in de vergetelheid gesukkeld, ofschoon er ook het één en ander, en zelfs meer interssanter, te vertellen valt over deze man die één van de voornaamste figuren uit het het blaxploitation-genre was.
Melvin Peebles, de “van” verzon hij toen hij op reis ging naar Nederland, was in zijn jonge jaren een tramchauffeur die er altijd van droomde om iets in de cultuurwereld te doen. De urban legend gaat dat het een passagier op de tram was die Melvin het lumineuze idee gaf om filmmaker te worden wat uitdraaide op een paar kortfilms waaronder Pickup Men for Herrick uit 1957, ook al wist hij toen niet eens wat bijvoorbeeld editing was. Het zou via een boek van Eisenstein zijn dat hij later de stiel van filmmaker zou aanleren. In Hollywood kreeg hij meermaals het deksel op de neus. Een baantje om de lift op en neer te laten gaan zat er wel in, maar als regisseur wilde niemand hem aannemen.
Van Peebles besloot om het ergens anders te proberen en verhuisde met zijn gezin naar Nederland waar hij Amos Vogel, de oprichter van de avant-garde Cinema 16, ontmoette. Vogel zag het best wel zitten om zijn twee kortfilms in diens verhuurcatalogus te plaatsen die later opgemerkt werden door Henri Langlois van de Cinémathèque Française. Kort daarna werd Van Peebles in de lichtstad uitgenodigd om er de kortfilm Les Cinq Cent Balles (wat een zinspeling was op Les 500 Coups van Truffaut was) te draaien. Parijs werd Melvins nieuwste thuishaven waar hij zelfs een baantje als columnist bij het satirische magazine Hara-kiri vond.
Het was in datzelfde Parijs dat hij zijn eerste film The Story of a Three-Day Pass (in Frankrijk uitgebracht La Permission) opnam. Harry Baird speelt daarin een zwarte Amerikaanse soldaat die drie dagen op verlof mag en verliefd wordt op een blanke vrouw, vertolkt door Nicole Berger. Aan de film werkten heel wat mensen mee die betrokken waren bij de nouvelle vague wat je zeer goed kan opmerken aan de filmstijl die soms wel een Jean-Luc Godard op zijn Amerikaans lijkt.
De film heeft een ietwat experimenteel karakter dat nooit stoort of het verhaal in de weg staat, en soms wordt het zelfs ongewillig grappig zonder dat de harde boodschap ervan verloren gaat. Van Peebles kreeg naast heel wat Europees lof hiermee ook de aandacht van de Amerikaanse filmwereld die zich een hoedje schrok toen men ontdekte dat hun nieuwe “Franse wonderkind” een rasechte Amerikaan was. The Story of a Three-Day Pass ging in première in 1967 op het San Francisco International Film Festival waardoor hij nadien voor Columbia mocht werken, maar balsturig als hij was weigerde hij om in zijn tweede film Watermelon Man van Jack Lemmon een blackface te maken die als blanke wakker werd als zwarte. Het gevolg was dan ook dat zijn Hollywood-avontuur een wel heel kort leven beschoren was. Niet dat Van Peebles het ooit anders had gewild.
GENRE : nouvelle vague, drama
JAAR : 1967
REGIE : Melvin Van Peebles
MET : Harry Baird, Nicole Berger, Pierre Doris, Christian Marin, Karell Jonathan Beer, George Birt
LAND: FRANKRIJK
