Zes jaar na datum had producer Robert Stigwood zin om een vervolg te breien aan Saturday Night Fever, de discofilm die van John Travolta de ultieme ster maakte. De regie werd in de handen van niemand minder dan Sylvester Stallone gestopt en dat was meteen een reden voor vele critici om de dansfilm af te kraken.
Het was niet alleen de keuze van Sly die een probleem vormde, ook lag in 1983 niemand nog wakker van de discogeluiden en was Travolta al lang een tweederangsacteur geworden. De film deed het echter tot ieders verbazing vrij goed in de bioscoopzalen, ook al betekende Staying Alive het voorlopige einde van Travoltas roem en er was niemand die toen kon vermoeden dat de dansgod twee decennia later de ultieme bad guy in Pulp Fiction zou worden.
Tony Manero (John Travolta), de zelfingenomen jongeman die in de jaren 70 tot discokoning werd gekroond, heeft in deze film Brooklyn ingeruild voor het hippe Manhattan alwaar hij hoopt op een carrière in de danswereld. Na ontelbare audities beseft Tony dat het in de entertainmentindustrie eerder belangrijk is wie je kent dan wat je kan. Tonys liefje Jackie (Cynthia Rhodes) gelooft dat zijn dag ooit zal komen, ook al probeert ze tot grote ergernis van de verwaande Tony om samen met Carl (Frank Stallone, jawel de broer van) de muziekwereld te veroveren.
Blijkbaar mag Tony wel naar andere meisjes lonken, want als hij de hoogmoedige Laura (Finola Hughes) aan het werk ziet, doet hij er alles voor om het verwende kreng voor zich te winnen, ook al doet hij dit naar eigen zeggen louter om met haar de hoofdrol in het futuristische dansspektakel Satan’s Alley te kunnen spelen. Net zoals in Saturday Night Fever wordt Tony opnieuw de lieveling het publiek, alhoewel de prangende vraag van deze film luidt of de tol van de roem niet te sterk op de wankele relatie tussen Tony en Jackie weegt.
Over de inhoud van het verhaal heeft men niet veel nachten wakker gelegen en ook al lijkt de keuze van Stallone als regisseur op het eerste gezicht misschien onbegrijpelijk, is deze film toch heel wat beter dan vele critici je wijsmaken. Stallones dansspektakel haalt weliswaar nooit het niveau van John Badhams meesterwerk, zo voegt Stallone bijv. geen moeilijke onderwerpen als zelfmoord of abortus aan zijn film toe zoals Badham dat in Saturday Night Fever wel deed.
Net als met zijn legendarische bokspersonage Rocky, schetst Sly in Staying Alive eveneens het verhaal van een nietsnut die zich tot een held weet te ontpoppen. Travolta speelt zoals we hem altijd hebben gekend een onbeholpen narcist die enkel in zichzelf gelooft. De ontdekking van deze sequel zijn zonder twijfel zowel Cynthia Rhodes als Finola Hughes, ook al werd laatstgenoemde genomineerd voor een Razzie Award als slechtste actrice.
Na Staying Alive speelde de brunette nog in een twintigtal films die van geen belang zijn en Cynthia dook nog op in zowel Flashdance als Dirty Dancing, maar nadien viel ook het doek over haar carrière. Frank Stallone veroverde enkele weken de hoogste regionen van de hitparade met het leuke hitje Far From Over, maar verdween ook daarna in het grote niets. Fans moeten opletten voor de vele knipoogjes naar scènes uit de originele film, zo zie je nog eens de Oddysey 2001 (de lokale discotheek waar alles begon) en wie echt goed oplet kan zelfs Sylvester Stallone in een cameo herkennen.
Genre: drama, muziek
Jaar: 1983
Regisseur: Sylvester Stallone
Cast: John Travolta, Cynthia Rhodes, Finola Hughes, Steve Inwood
Land: USA
Speelduur: 92 minuten
