Marwencol won een massa prijzen waaronder deze voor Beste Documentaire van de festivaljury op Docville 2011. Meer dan terecht want Jeff Malmbergs debuut is een aandoenlijk en verbluffend sterke documentaire waaraan hij zowaar vier jaar heeft gewerkt.
De pitch? Mark Hogencamp wordt in een New Yorkse-café tijdens een banale twist in elkaar geslagen. Hij wordt zwaar toegetakeld afgevoerd. Wanneer hij uit coma komt, probeert hij langzaam te recupereren van zijn hersenblessure. Bij wijze van zelf-therapie bouwt hij in z’n achtertuin een dorp uit WO II na dat hij Marwencol noemt en in België situeert. Daar probeert hij gedetailleerd de dagelijkse gang van zaken weer te geven met behulp van onder meer Barbiepoppen en G.I. Joe’s.
Wanneer zijn ‘werk’ wordt ontdekt – een hippe New Yorkse kunstgalerij wil zijn creatie exploiteren – wordt hij meteen gebombardeerd tot kunstenaar en krijgt hij de hele art-media over zich heen. Enige overeenkomst met Ferdinand facteur Cheval (een Franse postbode die 33 jaar van zijn leven wijdde aan het bouwen van zijn Palais idéal), is wellicht toevallig.
Kiest Mark uiteindelijk voor zijn eigen wereld of voor diegene die hij precies trachtte te ontvluchten? Marwencol is een aangrijpende en psychologisch stevig onderbouwde parabel waar cinefielen duimen en vingers bij aflikken.
Genre: documentaire
Jaar: 2010
Regisseur: Jeff Malmberg
Land : USA
Speelduur: 83 minuten
