Met twee iconen als Alain Delon en Jean Gabin kan een film bijna niet mislukken en dat doet deze film geenszins. Deux Hommes Dans La Ville van José Giovanni uit 1973 is een hard betoog tegen de doodstraf, die in Frankrijk pas in 1982 afgeschaft werd. Tot dan vonden talrijke Fransen de dood door de guillotine. Het gekke is dat de regisseur zelf op het nippertje aan deze gruwel wist te ontsnappen. José Giovanni raakte na de Tweede Wereldoorlog bij allerlei misdaden betrokken en een resumé van vier veroordelingen had de doodstraf als gevolg, maar dankzij de tussenkomst van zijn vader werd de straf omgezet in twintig jaar dwangarbeid en kwam hij in 1956 vrij.
José Giovanni begon daarna een carrière als romanschrijver, vervolgens als scenarioschrijver en ten slotte werd hij filmmaker. Heel wat gerenommeerde Franse classics hebben een script van zijn hand: Classe Tous Risques van Claude Sautet, Les Grandes Gueules met Bourvil en Lino Ventura en natuurlijk ook Le Clan Des Siciliens van Henri Verneuil.
Films die vaak over de georganiseerde misdaad gaan en waarvan hij natuurlijk de inspiratie vond in zijn eigen verleden. Maar voor zijn zevende film liet hij zich inspireren door Robert Badinter, een politicus die tijdens de jaren ’70 in de bres sprong om de doodstraf af te schaffen. Deux Hommes Dans La Ville vertelt immers het trieste verhaal van de ex-gevangene Gino Strabliggi (Alain Delon) die dankzij de verdiensten van zijn opvoeder Germain Cazeneuve (Jean Gabin) erin slaagt om te rehabiliteren, maar alsmaar op de hielen gezeten door een politieagent (Michel Bouquet) die ervan overtuigd is dat de voormalige crimineel op een bepaald moment wel zal recidiveren.
Aanvankelijk had Giovanni Lino Ventura in gedachten om de opvoeder te spelen, maar Ventura wees het aanbod af omdat hij niet in het karakter geloofde. Ventura vroeg aan de regisseur om het script te wijzigen, maar die weigerde. Nadien werd de rol aan Yves Montand aangeboden, maar ook hij ging niet op het aanbod in, omdat deze film niet de richting was die hij toen aan zijn carrière wilde geven. Uiteindelijk kwam men bij Jean Gabin terecht, die (na de gage wat te hebben opgetrokken) wel interesse had in de film, omdat hij nooit eerder zo’n rol had vertolkt. Wel moest het scenario worden herschreven omdat Gabin toen al vrij oud was en daarom zou hij een man spelen die op het punt staat om op pensioen te gaan.
Delon was na het lezen van het script wel onmiddellijk overtuigd en hij was er zo enthousiast over dat hij meteen besloot om via zijn bedrijf Adel Productions de film mee te gaan produceren. Delons verknochtheid werd nog eens vergroot toen hij te horen kreeg dat ook Michel Bouquet in de film zat, met wie hij samen in 1969 in Borsalino had gespeeld. Ook was er aandacht voor nieuw talent, zo kun je hier Bernard Giraudeau voor de allereerste keer aan het werk zien. En er is ook een onbeduidend rolletje van ene Gérard Depardieu die een jaar later met Les Valseuses wereldberoemd zou worden.
José Giovanni had onmiddellijk door dat Alain Delon door zijn rol van producer zich ook zou gaan bemoeien met de film en in de eerste dagen hing er een spanning in de lucht, maar dat kwam uiteindelijk toch goed. Maar er was een ander probleem: Jean Gabin raakte met zijn gezondheid op de sukkel en zag er een paar dagen lijkbleek uit. Gabin heeft nooit verteld wat er toen scheelde, maar iedereen had door dat er iets mis wat met zijn hart en het bleef op de tanden bijten of Jean Gabin de film zou kunnen uitdoen of niet. Dat was van uiterst groot belang, want de film was zodanig gedraaid dat men nog een paar noodzakelijke scènes met hem ontbrak om de film rond te krijgen.
Na Deux Hommes Dans La Ville zou Jean Gabin nog twee films maken. Voor Alain Delon was dit het zoveelste succes. De film klokte af op 5 miljoen bezoekers en dat is veel voor dit soort film. Deze policier (als je hem zo kan noemen) is in al zijn facetten perfect. Een typische sfeer die je ook bijvoorbeeld kan proeven in de films van Melville. Geen shot is te veel en met een einde dat je nooit meer zult vergeten.
Een kleine post scriptum dat een zwarte schaduw over deze film werpt, is dat hoewel Delon hier een weerloze man vertolkt voor wie de doodstraf dreigt en wiens enige hoop een vriendelijk gebaar van de president is, hij zelf in 1981 een open brief schreef waarmee hij zich verzette tegen de afschaffing van de doodstraf.
Genre: misdaad
Jaar: 1973
Regisseur: José Giovanni
Cast: Alain Delon, Jean Gabin, Christine Fabréga, Robert Castel, Maurice Barrier
Land: Frankrijk
Speelduur: 98 minuten
