Navy Seals is nu wel een cultfilm, zeker met de hernieuwde belangstelling door de 4K-release op Vinegar Syndrome, maar in 1990 lagen de meningen toch wel anders. Michael Biehn, één van de acteurs, zei een paar jaar later in een interview dat de opnames ervan waarschijnlijk één van de slechtste ervaringen uit zijn leven waren en dat Navy Seals een onsamenhangend allegaartje van allerlei stijlen is. Zelf zouden we het niet beter kunnen omschrijven, al is deze actiefilm bij momenten best wel amusant, maar helaas ook een eindeloze aaneenschakeling van irritante racistische en vrouwonvriendelijke oneliners.
Zoals de titel laat vermoeden is dit actievehikel niet meer dan één lang uitgerekte commercial voor het leger. Exact dus wat Top Gun deed, maar wel een pak minder origineel en zonder Tom Cruise, ofschoon Charlie Sheen die net niet ontploft van de steroïden best wel te pruimen valt.
Lewis Teague, die ook Alligator, Cat’s Eye, Cujo, The Jewel of the Nile (zijn grootste hit) en The Dukes of Hazzard: Reunion! draaide, was zich maar al te goed bewust dat zijn film zich enorm spiegelde op Top Gun. Zo was er een scène die zo veel leek op de volleybal-gedeelte uit Top Gun dat Bill Paxton vond dat er ingegrepen moest worden. Men volgde zijn idee en in plaats van volleybal mochten de opgefokte soldaten zich uitleven op een golfterrein, als toemaatje mocht Paxton deze scène zelfs regisseren.
Het flinterdunne verhaaltje kwam van Chuck Pfarrer, die in het leven een echte SEAL was en reeds de verhalen neerschreef van zowel The Guns of Navarone als An Officer and a Gentleman. Het zijn twee films die qua onderwerp NAVY Seals perfect samenvatten. Enerzijds is er de over the top actie, waar je noch kop noch staart aan te krijgen is, en anderzijds komt er (een heel beetje) liefde aan te pas. Militairen zijn trouw aan hun vrouw, maar eens de plicht roept komt de Amerikaanse vlag op de eerste plaats wat tot potsierlijke scènes leidt zoals in de eerste minuten waarbij Graham (Dennis Haysbert) aan het altaar zijn huwelijk moet uitstellen omdat hij holderdebolde opgeroepen wordt om samen met zijn team naar het Midden-Oosten te vertrekken.
Je verwacht van een regisseur niet dat hij de Rudi Vranckx van dienst is die het hele politieke en militaire kluwen uit deze regio haarfijn uit elkaar kan halen, maar voor Teague is het allemaal “één zooitje van theedoeken” (dixit Lt. Dale Hawkins a.k.a. Charlie Sheen) waar alleen maar de Amerikanen fatsoenlijke hun weg in kunnen vinden. De actie in Navy Seals wordt nog eens ferm aangedikt met heroïsche FM-rock, net zoals in Top Gun dus. Op zich heeft dit een zekere charme, maar anderzijds maakt het dit zo gedateerd dat NAVY Seals niet meer is dan nostalgieporno is verpakt in een infantiele, maar voor zijn tijd best wel leuke actiefilm.
Genre: actie
Jaar: 1990
Regisseur: Lewis Teague
Cast: Charlie Sheen, Michael Biehn, Joanne Whalley-Kilmer, Rick Rossovich, Cyril O’Reilly, Bill Paxton, Dennis Haysbert
Land: USA
Speelduur: 90 minuten
