Het gebeurt maar zelden, om niet te zeggen nooit, dat iemand Memoirs Of An Invisible Man aanhaalt als zijn favoriete John Carpenter-film. Dat doet ook de regisseur niet. Niet alleen is het de film waar hij zelf het minst over tevreden was, hij beschreef de opnames als een ware nachtmerrie. Dat lag deels aan de bemoeienissen van de studio, maar vooral aan Chevy Chase die op het witte doek wel de leukste thuis is, maar in het echte leven zich als een onuitstaanbare etterbak gedraagt.
Dat ondervond ook Ivan Reitman, die door Warner werd ingehuurd om het project te regisseren. Reitman en Chase lagen zo met elkaar in de clinch dat de regisseur de filmstudio het mes op de keel zette door hun te laten kiezen of ze met de acteur of met de regisseur wilden verdergaan. Warner koos voor Chase en nam John Carpenter aan, die na Prince of Darkness en They Live opnieuw een film mocht maken voor een grote studio en dat na het floppen van Big Trouble in Little China uit 1986.
Er ging geen dag voorbij of er was ruzie tussen Carpenter en Chase. In een later interview noemde Carpenter zonder blozen Chevy Chase “de ergste nachtmerrie van een regisseur”. Door de special effecten moest Chase heel wat tijd met speciale make-up rondlopen, maar de acteur maakte er een sport van om die net voor de opnames af te vegen. Chase wist dat hij hiermee Carpenter irriteerde en dat Warner toch niet zou ingrijpen. Ook Chase’s tegenspeelster Daryl Hannah zat vol kuren. Het verhaal doet dan ook de ronde dat Carpenter dag in dag uit zijn beklag deed bij Sam Neill en ze daardoor goede vrienden werden. De twee zouden een paar jaar latersamenwerken aan In the Mouth of Madness.
Niet dat je alle schuld in de schoenen moet schuiven van Chevy Chase, want ook al is hij geen seconde grappig, is er geen enkel acteur die iets goed van dit vehikel zou kunnen maken. Carpenter gebruikte niet meer dan het Marvel-sjabloon waarin een sul een superheld wordt.
Nick Halloway (Chevy Chase) is een analist in aandelen. Een saaie workaholic waar niemand naar omkijkt, behalve de adembenemende Alice Monroe (Daryl Hannah). De twee lijken voor elkaar gemaakt, maar de volgende dag gebeurt er iets vreemd in de Magnascopic Laboratories. Doordat een laborant per ongeluk zijn tas koffie op een computerconsole morst, raakt door een meltdown het gebouw onzichtbaar, inclusief Nick. Omdat die door zijn gaven een perfecte geheim agent zou kunnen worden, zit een CIA-agent (Sam Neill) de onzichtbare man onmiddellijk op de hielen.
Niet alleen het verhaal is sullig, maar ook de aanpak en de trieste special effects. Bijna anderhalf uur wordt het verhaal vertelt door een voice-over die eigenlijk al vanaf de eerste minuten op de zenuwen werkt. Chevy Chase is Chevy Chase, maar dan zonder goede grappen, terwijl het duidelijk is dat men Daryl Hannah alleen maar wilde voor haar looks.
Het is vanzelfsprekend dat wanneer je een film hebt met Chevy Chase, je hem ook op het witte doek moet zien, ook al is hij onzichtbaar. Dat wist Carpenter te fixen door hem te filmen tegenover een spiegel, waarbij je alleen de kleren ziet. Dat is best wel leuk voor één scène, maar na een tijdje ronduit irritant. Kortom, er is eigenlijk geen enkele reden waarom je anderhalf uur naar dit onding moet zitten staren.
Genre: komedie
Jaar: 1992
Regisseur: John Carpenter
Cast: Chevy Chase, Daryl Hannah, Sam Neill, Michael McKean, Stephen Tobolowsky, Jim Norton, Pat Skipper, Paul Perri, Richard Epcar, Steven Barr
Land: USA
Speelduur: 99 minuten
