Richard Linklater schreef al filmgeschiedenis met zijn uitstekende Before-trilogie, maar wie dacht dat ieder verhaal al eens is verteld of dat iedere film al is gedraaid, heeft het grandioos fout want deze bijna 54-jarige Amerikaanse producer, scenarist en regisseur is er met Boyhood in geslaagd om een uniek en bovendien wonderlijk concept uit te werken dat niemand hem ooit heeft voorgedaan!
Hij heeft namelijk de (fictieve) jeugd verfilmd van een zekere Mason (een schoolgaande knaap uit een Amerikaans middenklasse-milieu) gedurende een periode van twaalf jaar (van z’n vijfde tot z’n achttiende verjaardag), maar hou je vast: met dezelfde acteur(s)! Je ziet dus als het ware de knaap (crimineel goed en ‘uiteraard’ mega-naturel vertolkt door nieuwkomer Ellar Coltrane) letterlijk opgroeien terwijl Linklater dat exclusieve proces gedetailleerd registreert met zijn camera. Wauw!
Vanzelfsprekend zie je rondom Mason ook z’n zus (betoverend gespeeld door Lorelei Linklater, jawel dochter van) en zijn gescheiden ouders (perfect gestalte gegeven door Patricia Arquette en Linklaters boezemvriend Ethan Hawke) samen met hem ‘verouderen’, maar zonder enige hocus pocus met make-up of camouflage via protserige pruiken. Hoe zet je nu in godsnaam zo’n geniaal idee/experiment om in geloofwaardige en genietbare ‘cinema’?
Eigenlijk vrij simpel, want gedurende twaalf jaar kwamen alle acteurs tijdens een week in de zomer opnieuw samen, bespraken ze onderling de verdere evolutie van het verhaal en werd er intens – iedereen had zijn inbreng – een volgende episode gefilmd. Een bijzonder risicovol en onvoorspelbaar concept, want niemand kon voorschrijven hoe bijvoorbeeld Ellar Coltrane’s persoonlijkheid zich verder zou ontplooien of wat er intussen (voor ernstig) kon gebeuren met de overige acteurs.
Fantastisch is ook dat Linklater geen enkele specifieke tijdsaanduiding inlast, maar het verstrijken van de tijd aangeeft door de veranderende fysiek van de acteurs inclusief hun kleding en haarstijl, de technologische progressies (pc’s, games, gsm’s), politieke gebeurtenissen (9/11, presidentswissels, oorlogen, de Harry Potter-hype) én periode-relevante, zorgvuldig geselecteerde en lekker herkenbare popsongs van onder meer Bob Dylan, Paul McCartney & Wings, Coldplay, Gotye, Arcade Fire en het hoofdthema ‘Hero’ van de band met de wel heel toepasselijke naam: Family of The Year.
Het uiteindelijke resultaat van deze bijna drie uur durende van ‘Boyhood naar Manhood’-kroniek is op alle vlakken verbluffend, meeslepend, boeiend, nostalgisch, hartverwarmend en ‘levensecht’. Een perfect geslepen diamant (goed voor de Zilveren Beer voor de Beste Regie op het Filmfestival van Berlijn) om te koesteren en te bewonderen. Wie na het zien van deze ongewone, authentieke en ultieme coming-of-age-film over hét leven tout court niet is ontroerd, is of een ‘levende dode’ of een afgedankte koelkast. Voor wie het nog niet begrepen heeft: Boyhood is must-see-parel.
Genre: drama, coming of age
Jaar: 2014
Regisseur: Richard Linklater
Cast: Patricia Arquette, Ellar Coltrane, Lorelei Linklater, Ethan Hawke
Land: USA
Speelduur: 166 minuten
