“Everyone isn’t bad, Mama! ” Met deze huiveringwekkende smeekbede probeerde Carrie (Sissy Spacek) haar moeder (Piper Laurie) te overhalen om toch naar de prom night van haar school te mogen gaan. Het meisje had beter naar haar moeder geluisterd, want de menselijke tol was na afloop ontzettend hoog. Jammer voor al die doden, maar ons levert het een geweldige klassieker op.
Meer dan veertig jaar later staat Carrie nog altijd stevig op zijn poten en is het een film die zijn status van klassieker alle eer aandoet. Eentje zonder al te veel bloed eigenlijk, wel onverwoestbaar door de steengoede performances. Carrie was in alle opzichten een gigantisch succes. De kassa rinkelde, de critici waren lovend en zowel Piper Laurie en Sissy Spacek werden genomineerd voor een Oscar. De Stephen King-trein was vertrokken, ook al zou het nog vier jaar duren vooraleer de tweede King-adaptie op het witte doek zou komen (het door King zelf verguisde The Shining van Stanley Kurbrick). Naar het schijnt vindt King Carrie wel gedateerd, maar desalniettemin een goede film.
Anno 2019 heb je het Carrie-concept in andere films meer dan eens gezien, maar samen met Jaws en The Exorcist werd hier toch de basis gecreëerd van wat je een horrorblockbuster kan noemen. Zijn vorige films Sisters, Phantom Of The Paradise en Obsession waren (en zijn) wel meesterwerken, maar het bleven titels onder de American International Pictures-vlag, het productiehuis dat zich specialiseerde in double features.
We twijfelen sterk of er filmfans zijn die het verhaal van Carrie niet kennen, maar toch… Carrie is wat je noemt het seutje van de klas. Introvert, geen succes bij de jongens en steeds diegene die niemand in zijn sportteam wil omdat dit een synoniem is voor verliezen. Tieners die elkaar pesten, het is iets van alle tijden en ook Carrie ontsnapt er niet aan. Na een partijtje volleyballen, dat voor Carrie wederom een vernedering is, zien we de meisjes met elkaar samen in de douche. Carrie, hoe kan het ook anders, staat teruggetrokken in een hoekje. Het arme wicht raakt in een paniekerige trance als er bloed langs haar benen loopt. Haar over-the-top religieuze moeder heeft haar dochter nooit verteld dat meisjes om de maand ongesteld raken.
De klasvriendinnetjes van Carrie beseffen niet wat hun overkomt en het meisje wordt de pineut van allerlei pesterijen. De schooldirectie weet ook geen raad, want in de buurt staat Carries moeder bekend als een fanatieke gelovige waar geen enkele getuige van Jehova tegenop kan. En dan is er natuurlijk de prom night. Er heerst een vreemde politiek in de school die zegt dat wie niet uitgenodigd wordt door een aanbidder, gewoon thuis kan blijven, en dus gaat iedereen ervan uit dat Carrie die dag bij haar krankzinnige moeder zal blijven. Maar neen. De knapste jongen van de klas (Tommy gespeeld door ene William Katt, die daarna, op de horrorflick House na, alleen maar in televisiefilms en series te zien zou zijn) nodigt Carrie uit. Voor Chris Hargensen (Nancy Allen), de stoot van de klas, is dit de ultieme kans om Carrie een peer te stoven.
Een klassiek revenge-verhaal, maar eentje die zich visueel boven de rest weet te stellen omdat Carrie over telekinetische gaven beschikt. Een gegeven dat weliswaar typisch Stephen King is en later zou uitgemolken worden, maar toen was het gloednieuw. Toen de film gemaakt werd, had de auteur nog helemaal niet de populariteit van nu en was Carrie zelfs een boek dat bijna niemand kende.
Visueel verbluffend en dito acteerspel. Voorop staat natuurlijk Sissy Spacek die niet eens de eerste keus was, maar ook Piper Laurie en Nancy Allen, die later met Brian De Palma zou trouwen en in heel wat van zijn latere films de hoofdrol mocht wegkapen. Verder waren er ook Amy Irving, die met Carrie haar debuut maakte en later de echtgenote van Steven Spielberg werd, en John Travolta, een jaar voor hij met Saturday Night Fever het tieneridool par excellence zou worden. Of let gewoon op de kleine sympathieke rollen zoals karakterkop Sydney Lassick, die je al in honderden films zag zonder dat zijn naam je iets zegt en een jaar eerder fantastisch was als Cheswick in One Flew Over the Cuckoo’s Nest. Carrie is een film om te blijven zien en ondertussen via zowel Arrow Video als Shout Factory! op 4K beschikbaar is.
Genre: horror
Jaar: 1976
Regisseur: Brian De Palma
Cast: Sissy Spacek, Piper Laurie, Amy Irving, Nancy Allen, John Travolta
Land: USA
Speelduur: 98 minuten
