Zelf is hij een bescheiden jongen, toch is Felix Van Groeningen één van de beste Vlaamse cineasten van het moment. Altijd vindt de Gentenaar sprankelende onderwerpen voor zijn films. Van Steve + Sky tot de briljante verfilming van De Helaasheid Der Dingen, het zijn allemaal verhalen waarover zowel het publiek als de critici wekenlang spraken. In The Broken Circle Breakdown gaat het over de aangrijpende verfilming van het toneelstuk dat door Johan Heldenbergh en Mieke Dobbels is geschreven.
Heel Vlaanderen kent ondertussen het verhaal van de film: een jong koppel verliest z’n enig kind aan de gevolgen van leukemie. Ondanks de sussende woorden van de dokters is er geen oplossing in zicht. Het enige wat wacht is de dood of nog erger, het niets. Waar Van Groeningen zich vooral op focust is hoe de ouders met dat verlies omgaan. Niemand, hoe sterk hij ook lijkt, is opgewassen tegen zo’n drama. Net zoals Michael Haneke dat deed in Amour, kiest ook Van Groeningen voor een hondsbrutale aanpak. Er zijn weinig beelden waarin je hoop ziet en als er al eens een grappig moment passeert, dan wordt dat enkele minuten later door pure ellende overschaduwt. Het enige wat blijft is de wanhoop en vooral het ongelijke gevecht tussen de patiënt en de allesvernietigende ziekte.
The Broken Circle Breakdown is niet de eerste film over leukemie bij kinderen, toch weet de Vlaamse regisseur alle clichés, die eigen zijn aan dit onderwerp, te omzeilen. Vooreerst is er het aparte milieu waarin dit drama zich afspeelt. Zowel Didier (Johan Heldenbergh) als Elise (Veerle Baetens) zijn outsiders. Een echte job heeft Didier niet. Het enige wat de man interesseert is muziek. Hij weet alles over bluegrass. Samen met enkele maten treedt hij regelmatig op in bruine kroegen. Een gelukkig gezinsleventje spreekt hem niet echt aan, tot op het moment dat hij het pad van Elise (Veerle Baetens) kruist.
Elise wordt door Veerle Baetens zelf als een “zot wijf” omschreven. Zelf zouden we geen betere naam voor deze vreemde dame kunnen bedenken. Als ze op een avond Didier ontmoet, beseft ze dat de cowboy de liefde van haar leven is. De twee beleven heel wat gelukzalige momenten, die met de geboorte van hun dochtertje Maybelle (Nell Cattrysse) wordt bekrachtigd. Alles lijkt te mooi voor woorden en dan gooien de vijandige kankercellen roet in het eten.
Veel medelijden heeft Van Groeningen niet met zijn protagonisten (ook niet met zijn kijkers, want die hebben zelfs geen recht op een happy end). Alsof de dood van een kind nog niet erg genoeg is, heeft de cineast nog een tweede kaakslag in petto waarvan de kijker niet goed zal zijn. The Broken Circle Breakdown is dan ook een bikkelharde film, ofschoon Van Groeningen de tragedies niet uitbuit. Maar troost je, zelfs de grootste azijnpisser zal meerdere malen een zakdoek nodig hebben bij deze filmrit.
De prent heeft niet alleen een ijzersterk scenario, ook de acteerprestaties zijn van bijna ongeziene klasse. Het is ondertussen al lang geen geheim meer dat Johan Heldenbergh één van de beste Vlaamse acteurs is en in dit drama doet deze klasbak daar nog een flink schepje bovenop. Bij aanvang waren niet alle fans van het toneelstuk opgetogen over de keuze voor Veerle Baetens. En toch, na haar één seconde op het scherm te hebben gezien weten ook zij beter. Ook de jonge Nell Cattrysse verdient een dikke pluim. Van bij het begin raakt de kijker bedwelmd door Nells charme, vooral de manier waarop het kind tegen haar ziekte kampt. “Kapitein Chemo die kankertjes doodt” laat geen mens onberoerd.
Het staat buiten kijf dat The Broken Circle Breakdown een prent is die elke filmliefhebber moet hebben gezien. Het enige aanvaardbare excuus om dat niet te doen is misschien het verschrikkelijke onderwerp. De film is een stomp in de maag. En tja, de pijn blijft nadien nog zeer lang nazinderen. De enige hoop in de film zijn de songs en zelfs die kerven diep in de ziel.
Genre: drama
Jaar: 2012
Regisseur: Felix Van Groeningen
Cast: Johan Heldenbergh, Veerle Baetens, Nell Cattrysse, Geert Van Rampelberg, Nils De Caster, Robbie Cleiren, Bert Huysentruyt, Jan Bijvoet
Land: België
Speelduur: 111 minuten
