Elk verhaal heeft helden nodig, maar evengoed slechteriken en voor het voortbestaan van goede verhalen hoort hier een balans in te zijn. Om die te verzekeren voor komende generaties is er een school. Ofschoon twee scholen, tweelingscholen.
Niet iedereen is namelijk zo’n natuurtalent dat ze zomaar de perfecte held, een Ever of slechterik, een Never dus wat onderricht kan geen kwaad. In een zoektocht naar een uitweg van hun saaie, hen onwaardige leventje als gepeupel, trekken twee vriendinnen de aandacht van de scholen en eindigen de meisjes al snel achter de schoolbanken. Elk in een andere school…
Met een palmares waarop we de controversiële Ghostbusters-reboot uit 2016 en nu recentelijk het Amazon Prime-misbaksel Jackpot! terugvinden is Paul Feig een naam die kan afschrikken als het op een affiche prijkt. Maar iedereen kan wel eens verrassen. Zo ook Paul met deze filmadaptatie van Soman Chainani’s The School for Good and Evil.
Oscar-goud zal er waarschijnlijk nooit uit die mans pen of camera lopen maar deze Young Adult Fantasy film mag toch gerust plezant worden genoemd. Een simpel, maar vermakelijk verhaal met een blijvend actueel thema rond de nuances van goed en kwaad, The School for Good and Evil weet een fijne magische wereld neer te zetten, vol bekende, nostalgische figuren en referenties terwijl de prent de premisse eer aandoet.
Het contrast tussen goed en kwaad is in het begin nog erg groot, met een klassiek feeëriek en rozig geheel aan de ene kant en een donker, duister gat aan de andere kant maar naarmate het narratief vordert, worden die lijnen wel vager en vager. De verhaalstatusquo waarbij de winnaars en de verliezers steeds dezelfde zijn, puur op basis van hun toegewezen aard, wordt snel en op leuke wijze in vraag wordt gesteld. Zijn de Evers echt zo goed en verdienen de Nevers dan echt nooit beter, ongeacht wat beiden doen?
Deze kijk op ons zwartwit-clichébeeld van wat goed is en wat slecht – in de eerste plaats in (sprookjes)verhalen maar ook wel ruimer en de manier waarop dit in vraag gesteld wordt -levert meer stof tot nadenken dan je zou verwachten in een YA-sprookjesfilm.
Net zoals bij de Harry Potter films – die andere magische schoolfranchise – zit er ook wel de nodige magie in de kostumering, de make-up en natuurlijk de speciale effecten, met een duidelijk opdeling tussen beide scholen: de Evers zijn conventioneel knap, ridderlijk of als prinsessen gekleed en begiftigd met “mooie” krachten, terwijl de Nevers al wat sneller afwijken van de traditionele normen met tatoeages en littekens, gothic kledingstijl en gezegend met net wat meer vuurkracht.
Met de rivaliteit die er dan natuurlijk is tussen beide groepen, kan dat maar één richting uitgaan en het duurt niet lang voor we heel wat flashy actiescènes, vol gelukte CGI en goed uitgewerkt stuntwerk te zien krijgen. Maar ook het camerawerk verdient wel een eervolle vermelding. De filmstijl kan het beste omschreven worden als muziekvideo-geïnspireerd, enkel verder bestendigd door het vrije gebruik van een soundtrack vol moderne popnummers. Het is een esthetiek die b ij de prent wel past en het is er ook aan te zien dat de cast plezier had met hun rollen. Sophia Anne Caruso en Sofia Wylie natuurlijk voorop in hun respectievelijke hoofdrollen van Sofie en Agatha. Maar zelfs kleinere zijpersonages, gespeeld door gekende en minder gekende performers krijgen een moment om met humoristische dialoog, goede gezichtsmimiek of geestig actiemoment te stralen in deze fantasyfilm.
Het is jammer als die personages veelal onbenoemd blijven tot hun vermelding in de aftiteling. Personages als Joelle (een naam die ze deelt met haar actrice trouwens) die er in elke van hun scènes uitspringen, verdienden toch meer. Maar de film is echter met 2.5 uur al lang en zelfs met wat nodig snoeiwerk in de opener, is het duidelijk dat er eigenlijk teveel materiaal is om mee te werken waardoor dit beter tot zijn recht was gekomen in een streamingreeks. Verder ontsnap je in deze film ook niet aan enkele tenenkrullers, zij het dat dit keer Feigs toilethumor gelukkig wel volledig afwezig is.
Hoewel geen meesterwerk, blijft The School for Good and Evil toch een vermakelijke tienerfilm. Het heeft een zeker Harry Potter-gehalte, enkel sprookjesachtiger en terwijl het misschien niet zoveel nieuws weet te zeggen over de aard van goed en kwaad, brengt het een boodschap die het herhalen waard is, nu meer dan ooit. Gevuld met memorabele personages, aardige humor en leuke acties, toont het aan dat zelfs regisseurs waarmee je niks op hebt, toch af en toe iets tofs voor je op de markt kan brengen, al is het niet meer dan popcornvertier.
Genre: actie, komedie, fantasy
Jaar: 2022
Regisseur: Paul Feig
Cast: Sophia Anne Caruso, Sofia Wylie, Charlize Theron, Kerry Washington
Land: USA
Speelduur: 147 minuten
