Des Teufels Bad is een historische horrorprent die zich afspeelt rond 1750 in Oostenrijk. Wat voor verontrustende dingen we ook te zien zullen krijgen, het is volgens het Oostenrijkse regisseursduo Veronika Franz en Severin Fiala (Ich seh, ich seh (2014) – ook bekend als Goodnight mommy) allemaal gebaseerd op ware feiten uit het Duitstalige gebied van die tijd.
De film opent met een naamloze vrouw die een baby uit zijn wiegje steelt en die na een korte boswandeling langs een waterval naar beneden gooit. Even later geeft ze zichzelf aan voor moord en wordt ze ter dood veroordeeld. Haar onthoofde lijk wordt daarna tentoongesteld als voorbeeld, maar de lokale bevolking ziet er een soort vruchtbaarheidstalisman in, want haar vingers en tenen worden afgesneden om aan kersverse bruiden te geven.
Agnes is zo’n jonge wat dromerige vrouw die op trouwen staat met Wolf. Ze wil niets liever dan een gezin stichten, maar Wolf is blijkbaar niet op die manier in haar geïnteresseerd. Dat haar schoonmoeder daarnaast te pas en te onpas haar huishouden komt regelen en haar alles uit handen neemt, draagt ook niet bij tot haar mentale gezondheid. Om dan nog maar te zwijgen van de greep van de Kerk op haar gelovigen, die het ook niet makkelijker maakt om gewoon te leven.
Agnes’ mentale toestand zal naarmate de film vordert erger en erger worden. Deze verrotting van haar geest wordt bovendien mooi gesymboliseerd door de verrotting van de moordenaresvinger onder haar matras – een vinger die ze van haar broer cadeau kreeg bij haar huwelijk.
Want dat is waar deze film in se om draait: mentale gezondheid en depressie, en hoe daar in die tijd (niet) werd mee omgegaan. Het verhaal van Agnes toont bovendien de mentale strijd van vrouwen in een tijd en wereldbeeld waar ze overduidelijk niet in thuishoren.
Des Teufels Bad wordt in de markt gezet als folkhorror, maar in hoeverre is iets een horrorfilm als alles wat je te zien krijgt, in de één of andere vorm ook echt gebeurd is? Het omgaan met dieren in die tijd, het omgaan met vrouwen die een kindermoord pleegden of simpelweg de oplossing van een chirurgijn als behandeling van wat ze toen “melancholie” noemden – gruwelijke beelden maar historisch correct.
Hoofdrolspeelster Anja Plaschg – die ook de soundtrack van de film componeerde, ze maakt muziek onder de naam Soap & Skin – geeft en gaf tijdens het draaien alles voor haar rol. Dat wordt duidelijk op het scherm, maar ook de regisseurs zwaaiden op festivals regelmatig met lof over hoe ze zich in de rol inleefde. En dat als niet-professionele actrice.
De titel van de film vraagt nog even wat aandacht: die verwijst naar een oude Duitse uitspraak dat mensen met melancholie – ofte een depressie – in het bad van de duivel gevangen zitten. Een meer dan passende titel voor dit heel aangrijpend tijdsdocument.
Genre: Folk Horror, Drama
Jaar: 2024
Regisseur: Veronika Franz, Severin Fiala
Cast: Anja Plaschg, Maria Hofstätter, David Scheid
Land: Oostenrijk, Duitsland
Speelduur: 121 minuten
