The Dig speelt zich volledig af in Sutton Hoo. De naam van deze plek in het graafschap Suffolk in Engeland zegt je wellicht niks. Te begrijpen, maar het is wel de rurale locatie waar twee Angelsaksische begraafplaatsen werden ontdekt uit de 6de en 7de eeuw. De grafsites bleken een schat aan voorwerpen te bevatten, die van enorm belang zijn voor historici die de vroege middeleeuwen in Engeland bestuderen. Eind jaren 1930 werd er zelfs een vrij intact schip van 27 meter lang blootgelegd.
Het bleek een graf waarin heel belangrijke voorwerpen en doopgiften uit de klassieke oudheid werden teruggevonden. Omdat deze wonderlijke en belangrijke ontdekking bijna helemaal in de vergetelheid is geraakt, besloot Netflix om dit nederig doch historisch belangrijk stukje archeologie terug onder de publieke aandacht te brengen.
Het verhaal van The Dig is gebaseerd op de gelijknamige en waargebeurde roman uit 2007 van de Britse journalist en auteur John Preston. De novelle werd competent herwerkt door Moira Buffini die reputatie kreeg met zijn sterke scenario’s van Harlots, Jane Eyre en Tamara Drew.
We noteren 1939. Edith Pretty, een frêle, jonge, gereserveerde en puissant rijke weduwe die kampt met ernstige hartklachten, huurt de autodidactische archeoloog Basil Brown in om een heuvel op haar immens en pas aangekocht landgoed in Sutton Hoo uit te graven. Ze vermoedt dat er onder een opvallende terreinverheffing misschien wel belangrijke oude artefacten zitten verborgen.
Wanneer de immer pijp rokende Mister Brown nieuwsgierig en met de hulp van Mrs Prett’s pienter zoontje Robert, gedreven blijft graven, stuit hij uiteindelijk op ‘iets’ wat achteraf een van de beroemdste en belangrijkste archeologische vondsten aller tijden blijkt te zijn. Wanneer het befaamde British Museum lucht krijgt van Browns mogelijke vondst, is het hek van de dam. Er arriveert een peloton beroepsarcheologen met elk hun eigen kapsones op het landgoed. De eigenzinnige beslissingen van de snobistische afgezant van het museum dringen Brown gestaag en sluw naar de vergetelheid en proberen Pretty’s goede bedoelingen te discrediteren. Door de aanhoudende barre weeromstandigheden en de dreigende uitbraak van WOII, komen de opgravingen in gevaar.
The Dig is na The Daughter de tweede langspeelfilm die de 35-jarige acteur Simon Stone regisseert Stone zoomt vakkundig in op de historische feiten. Dat levert een onderhoudende en heel interessante periodefilm op. Stone is echter onderlegd genoeg om te beseffen dat opgravingen voor de kijker monotoon materiaal is en voegt aan het verhaal tal van saillante lagen toe zoals onder meer de met onderlinge relatieproblemen strubbelende archeologen, de usurpeerdrang van een nationaal gereputeerd instituut versus welgemeende humane intenties en de situationeel gerelateerde positie van een bezorgde moeder die aankijkt tegen sterfelijkheid.
Stof genoeg voor het publiek om te reflecteren over humane en erkenbare thema’s als eerlijkheid, hebzucht, rechtvaardigheid, liefde, verantwoordelijkheid, geschiedenis, loyaliteit, enz. Het is wel jammer dat Stone omitteert om het rijke materiaal dieper ‘uit te graven’. Dit minpuntje wordt ruimschoots goed gemaakt door de fraaie prentkaartfotografie die doeltreffend wordt afgewisseld met sterk hand-held-camerawerk van Mike Eley en de emotief functionele muziekscore van opkomend componist Stefan Gregory.
Ook het ensemble-acteerspel is behaaglijk al is het personage van de moeder wat braafjes waardoor de immer uitstekende Carey Mulligan (An Education, Shame, Drive) zich deze keer niet echt kan uitleven. Ralph Fiennes (The English Patient, Schindler’s List, The Grand Budapest Hotel) daarentegen is beregoed als de bezielde en ‘dampende’ amateurarcheoloog. Dankzij The Dig ben je nu ook op de hoogte van de befaamde opgravingen in Sutton Hoo (het domein is trouwens toeristisch te bezoeken) en wedden dat je bij een volgend bezoek aan een historisch museum anders zult kijken naar de tentoongestelde voorwerpen?
Genre: drama, biopic, historisch
Jaar: 2021
Regisseur: Simon Stone
Cast: Ralph Fiennes, Carey Mulligan, Lily Collins
Land: UK
Speelduur: 118 minuten
