James Wong, de regisseur van talrijke X-Files-afleveringen, scoorde een verrassende ‘monster’-hit met zijn bekoorlijke tiener-horrorprent Final Destination (2000). Een vervolg kon natuurlijk niet uitblijven, en voilà hier is David R. Ellis’ sequel onder de bijzonder originele titel Final Destination 2.
In Wongs oorspronkelijke bloedige thriller kreeg een jonge snaak net voor hij met zijn makkers op schoolreis vertrok naar de Franse lichtstad, een visioen van een exploderend vliegtuig. Door zijn preventieve hallucinatie redt hij al zijn klasgenoten want niemand overleeft uiteindelijk de fatale crash. Maar ‘de dood’ is niet tevreden met deze menselijke interventie en magere Hein werkt zijn kassiewijle lijstje af op zijn eigengereide en dus weinig appetijtelijke manier.
Deel 2 tapt bewust commercieel, maar gaaf, uit hetzelfde vaatje. De vliegtuigcrash wordt vervangen door een werkelijk adembenemend gefilmde en spectaculair gemonteerde kettingbotsing – alleen deze scène is al het bekijken van de film waard – en de visionair van dienst is deze keer Kimberly, een frisse griet met de perfecte maten. Dankzij haar voorblik-aberratie kan ze de verschrikkelijke kettingbotsing niet verhinderen, maar wel ettelijke mensenlevens redden.
Maar net zoals in nummer 1 is ook deze keer Pietje de Dood niet in zijn sas. Eén na één komen de overlevenden om in uiterst bizarre en mysterieuze omstandigheden. Slimme meid Kimberly herinnert zich plots de ‘lotgevallen’ uit deel 1 en wil absoluut de Dood te slim af zijn. Ze doet daarvoor beroep op Clear, de enige overlevende van jawel, Final Destination 1. De 2 stoere meisjes lappen alle sociale deontologie aan hun laarzen en tonen het morbide fatum hun middenvinger.
Final Destination 2 is een best onderhoudende doch clichématige gore-thriller die uiteraard lijdt aan het vervolgsyndroom. De flinterdunne plot rammelt als een skelet, de bordkartonnen personages kramen troep uit en het suspensevolle sfeertje is gepikt van Friday the 13th en Nightmare on Elm Street. Dat kan en mag allemaal in dit genre want het enige belangrijke is de inventiviteit waarop originele slachtpartijen in ongewone situaties worden georkestreerd.
En in deze essentiële opdracht slaagt nieuwkomer en Matrix-stuntmancoördinator – vandaar uiteraard de sensationele kettingbotsing – David R.Ellis, met stip. Met de nodige humor en een creatief oog voor bloedige details, passeren een reeks wijs bedachte en afgrijselijke moorden de revue. Ofschoon de vraag zich natuurlijk opdringt over het nut van dergelijke pulp, zal de beoogde jonge doelgroep zich toch én kostelijk amuseren én achteraf vermoedelijk ook enthousiast discussiëren over welke bloedstollende afslachting de voorkeur wegdraagt. De producers kunnen we alvast een eclatante treinramp, een alles verzengende tsunami, een enorm uitslaande building- of bosbrand, een rollercoaster-ontsporing, een horizontale hete vulkaanuitbarsting, een gigantische bruginstorting of een fatale scheepsramp aanraden voor de komende ‘fatale bestemming’-sequels.
Genre: horror, gore, thriller
Jaar: 2003
Regisseur: David R. Ellis
Cast: Ali Larter, A.J. Cook, Michael Landes, Tony Todd, David Peatkau, James Kirk
Land: USA, Canada
Speelduur: 90 minuten
La Petite Dernière
L’intérêt d’Adam
On Falling
Averroès & Rosa Parks
