De Heiligdommen van Onze-Lieve-Vrouw, aanschuivende pelgrims, hectoliters ‘zuiver’ bronwater, kitscherige Maria-beelden, met neonaureolen, campy souvenirwinkeltjes, oorverdovende Ave Maria’s, gewemel van begerige bedelaars en op knieën rondkruipende gelovigen… gaat er een ‘lichtje’ branden? Inderdaad, we hebben het over Lourdes, ooit een mooi en ‘onschuldig’ dorp in de prachtige Franse Pyreneeën. Nu al een jaar en dag uitgegroeid tot een wereldberoemd en massaal bezocht bedevaartsoord waar alleen de katholieke kerk en inhalige touroperators dik hun boterham aan verdienen. De meeste bezoekers zijn ongelukkige stervelingen die radeloos hopen op een mirakel.
Tussen de mistroostige ‘believers’ bevindt zich ook Christine, een jonge vrouw die aan MS lijdt en zich noodgedwongen verplaatst in een rolstoel. Ze hoopt om tijdens haar pelgrimstocht de uitverkorene te zijn die kiplekker en gezond kan terugkeren naar haar familie en vrienden. Snel komen we echter te weten dat de rolstoelpatiënte niet alleen oog heeft voor de iconische plek, maar ook voor de 40-jarige vrijwilliger die de ‘gezegende’ reis begeleidt. Wanneer Christine inderdaad geneest, ontpoppen haar reisgezellen zich tot zielige figuren die nijdig de kaart trekken van aanhalen en afstoten.
Een scherpzinnig ‘menselijk’ spel dat de Oostenrijkse regisseuse Jessica Hausner gebruikt om een vlijmscherpe en gevatte observatie te maken van het commerciële circus dat Lourdes intussen is geworden. Hoewel het onderwerp zich makkelijk leent tot een groteske parodie, omzeilt Hausner intelligent deze gapende valkuil. Dit niet zo heilig portret van de vrome wereld/mensheid werd in Venetië flink bejubeld (vijf prijzen). De frêle Sylvie Testud die Christine speelt, ging zelfs aan de haal met de Europese bekroning als Beste Actrice. Amen.
Genre: drama,
Jaar: 2009
Regisseur: Jessica Hausner
Cast: Sylvie Testud, Léa Seydoux, Bruno Todeschini
Land: Oostenrijk, Frankrijk, Duitsland
Speelduur: 96 minuten
