De kogeltrein. Een technisch wonder dat aan een topsnelheid van 320 km/u het Japanse landschap kan doorkruisen. Maar voor de passagiers van de Hayabusa No. 60 wordt de minimale snelheid van hun trein plots heel wat belangrijker. Er zijn een bommen die zullen exploreren als de trein trager rijdt dan 100 km/u, aan boord en in ruil voor lesgeld krijgt men de instructies voor het ontmantelen ervan.
Een gekaapt voertuig dat tot ontploffing zal worden gebracht, van zodra het onder een opgelegde snelheid zou zakken. Velen zullen automatisch aan het Amerikaanse Speed denken uit 1994, maar het is een Japanse film die het Jan de Bont-vehikel met net geen 20 jaar voor was. Shinkansen daibakuha oftewel Bullet Train mag dit jaar 50 kaarsjes uitblazen en kan dit doen met een laat vervolg in de vorm van de Japanse Netflixrelease, Bullet Train Explosion.
Verschenen onder dezelfde naam als de film uit 1975 en online verkocht als een remake, is deze sequel een tijdige update van de hand van regisseur Shinji Hichuga. Iets waarmee deze cineast niet aan zijn proefstuk toe is. Eerder heeft hij ook al Ultraman en Godzilla onder handen genomen met respectievelijk Shin Ultraman (2022) en Shin Godzilla (2016), zeker voor liefhebbers van die Godzilla-titel zullen de vingerafdrukken van Hichuga wel herkenbaar zijn.
Wederom weerstaat de regisseur de verleiding om zich louter op de actie te concentreren en in plaats daarvan toont hij ons ook een blik achter de schermen van Japanse samenleving en overheidsbureaucratie. Als we niet aan hoge snelheden over het spoor zoeven, kijken we mee over de schouders van koelbloedige treinambtenaren die over de perfecte stiptheid van het hele spoornetwerk van Japan waken en nu geconfronteerd worden met het soort crisis dat ze slechts éénmaal eerder hebben meegemaakt.
Dat vergt creatieve oplossingen. Bureauwerk zag er zelden zo spannend uit, met gedurfde plannen en gewaagde oplossingen. Ze in ook echt in actie zien, maakt het enkel maar beter. Voor de scènes met betrekking tot de trein verdienen het VFX-team en cinematografen zeker een pluim. De beelden van de trein die door de kleurpracht van het omringende landschap glijdt, zouden zomaar uit een toeristisch promotiefilmpje kunnen komen. Ondanks dat je instinctief weet dat, zeker in het begin, hun plannetjes voor het ontwijken van obstakels niet al te desastreus kunnen aflopen, slagen ze er toch in op je op het puntje van je stoel te brengen met ingehouden adem.
Maar in de trein zelf valt natuurlijk heel wat te beleven en wederom zien we heel wat van de Japanse cultuur in beweging. Van de plichtsbewustheid van de conducteurs die instaan voor ieders comfort én veiligheid, tot de passagiers die ook niet minder verwachtten van het treinpersoneel. Zeker in het eerste uur kijk je vol fascinatie hoe ze proberen zoveel mogelijk grip te krijgen op een situatie waarbij de hulp van buitenaf eerder beperkt is. En dan is er natuurlijk ook nog het bomplot zelf dat deze hele trip domineert. Het duurt heel lang om te ontdekken welke belangen hierbij echt spelen en welk doel de daders voor ogen hebben, maar eenmaal alles op z’n plaats begint te vallen, ben je wel best onder de indruk.
Zij het dat er in dat laatste plot toch net iets meer vaart had mogen zitten. Het is ironisch maar net als een lange treinrit, lijkt deze film soms te blijven duren. De prent heeft de neiging om veel van zijn mysteries op de lange baan te schuiven en te onderbreken met nieuwe problemen, die eerst aandacht nodig hebben, of persoonskwesties die uitgeklaard moeten worden. Deze plotpunten werken wel, maar zeker naar het einde toe zou je wensen dat ze zich net iets meer tot de essentie beperkt.
Ook de ontmaskering van de daders, bevredigend als het was, mocht korter. Dus net geen vlekkeloze reis, maar in een wereld van onnodige sequels, voelt Bullet Train Explosion toch aan als een verfrissende uitzondering die het origineel zoveel jaar na datum wel eer aandoet.
Genre: actie, misdaaddrama, rampenfilm
Jaar: 2025
Regisseur: Shinji Higuchi
Cast: Tsuyoshi Kusanagi, Non, Jun Kaname, Hana Toyoshima
Land: Japan
Speelduur: 134 minuten
