In de jaren 90 werd er heel wat geëxperimenteerd met allerlei CGI-effecten. Het bleek een vrij gevaarlijke onderneming want door de spielerei met deze technieken had je al vlug films die op het moment van de release er best wel appetijtelijk uitzagen, maar na verloop van jaren transformeerden tot een niet te bekijken gedrocht. Fallen is daar een van.
Een film met Denzel Washington – ook al had men eerst Arnold Schwarzenegger op het oog – en zowat de enige die uitblinkt in dit vehikel. Washington speelt rechercheur John Hobbes die graag volgens het boekje werkt. De hele film lang krijgen we met een strontvervelende voice-te horen wat een goede flik dient te doen en hoe meer respect de arm der wet wel niet verdient. An sich niets mee maar het maakt de film zeurderig, en vooral te prekerig. Misschien heeft dat laatste wel iets met het bovennatuurlijke te maken want als Edgar Reese geëxecuteerd wordt denkt hij dat alle problemen voorbij zijn. Mis dus, want op straat beginnen plotseling alle mensen die hij tegenkomt het liedje Time Is On Our Side van de Rolling Stones te neuriën, en laat dat nu hetzelfde nummer zijn dat de crimineel zong toen hij op de elektrische stoel zat. Alle sporen leiden naar de gevallen engel Azazel.
Azazel betekent “zondebok” in het Hebreeuws en verwijst naar een demon of kwade geest. Een bovennatuurlijke thriller dus waarin je heel wat larie te slikken krijgt, maar helaas blijft het daar niet bij. Zoals gezegd staat de film bol van spielerei die vandaag niet meer werkt. Afgrijselijke kleurenfilters of gevechtsscènes die in slowmotion en met stroboscooplicht zijn opgenomen domineren deze film waardoor alles stierlijk begint te vervelen.
Het idee rond het Rolling Stones-nummer verveelt ook al vrij vlug, en is op de koop toe nog eens ronduit lachwekkend waardoor deze film van net geen twee uur wel een zeer lange zit wordt. Aan het roer van deze miskleun stond Gregory Hoblit die vooral veel televisiewerk deed – en dat merk je – alsook de nu compleet ondergesneeuwde Hart’s War met Bruce Willis. Jammer voor de nevenpersonages die wat verloren lopen in dit gedrocht. Er is Donald Sutherland van wie je nooit weet of je hem kan vertrouwen of niet, John Goodman is gewoon altijd John Goodman (klasse dus) en een genietbare James Gandolfini met een wel zeer idiote snor. Naast Gandolfini zat ook Aida Turturro in de cast, en natuurlijk zouden de twee elkaar een jaar later weer tegenkomen in het tweede seizoen van de HBO-serie The Sopranos, waarin ze broer en zus Tony en Janice Soprano speelden.
GENRE: misdaad, politiefilm
JAAR: 1998
REGISSEUR: Gregory Hoblit
CAST: Denzel Washington, John Goodman, Donald Sutherland, Embeth Davidtz, James Gandolfini, Elias Koteas, Aida Turturro
LAND : USA
