Night Always Comes 

Vanessa Kirby (geboren in 1988, Londen) is zonder twijfel uitgegroeid tot een van de meest indrukwekkende actrices van haar generatie. Zonder blozen mag je haar een kameleon én de kroonprinses van het witte doek noemen.

Met haar verfijnde uitstraling, intellectuele diepgang en emotionele intensiteit weet ze keer op keer te transformeren in gelaagde en krachtige personages. Ondanks haar bekendheid blijft Kirby opvallend privé en bescheiden, wat haar alleen maar intrigerender maakt. Ze wordt geprezen om haar toewijding aan het vak, haar perfectionisme en haar scherp inzicht in de psychologie van haar rollen.

Haar grote doorbraak kwam met haar rol als prinses Margaret in de geprezen Netflix-serie The Crown waarvoor ze wereldwijd lof oogstte en een BAFTA won. Maar Kirby bewees al snel dat ze geen actrice van één rol is: van theater tot Hollywood, van intieme drama’s tot explosieve actiefilms, haar veelzijdigheid kent geen grenzen. Met een Oscar-nominatie voor haar aangrijpende rol in Pieces of a Woman liet ze zien tot de absolute top te behoren.

Kirby is buitengewoon bezige bij. Ze schitterde recent in meerdere prestigieuze projecten en werkte samen met topregisseurs, wat haar status als leading lady verder verstevigt. Of het nu gaat om psychologisch drama, historische films of blockbusters, Kirby’s intensiteit en diepgang tillen elk project naar een hoger niveau.

Kirby is niet zomaar een ster. Ze is een kunstenaar in hart en nieren die haar vak met gratie, intelligentie en compromisloze toewijding benadert. Een actrice die haar generatie definieert en overstijgt. Stilzitten of even op de pauzeknop drukken is niet voor haar weggelegd want alleen al dit jaar bevestigt La Kirby opnieuw haar status als topactrice met drie totaal verschillende, maar indrukwekkende rollen.

In Fantastic Four: First Steps schittert ze als Sue Storm, een intelligente en krachtige superheldin in een stijlvolle MCU-reboot. Ook in Eden, een overlevingsdrama van Ron Howard, laat Kirby haar veelzijdigheid zien binnen een ensemblecast. Deze krachtige en op waar gebeurde feiten gebaseerde prent is bij ons te zien in de bioscopen vanaf 3 september. Tegelijk verrast ze in Night Always Comes, een rauwe psychologische thriller op Netflix, waarin ze een jonge vrouw speelt die wanhopig vecht om haar familiehuis te redden, een rol die haar diepe emotionele bereik toont. Met deze uiteenlopende prestaties bewijst ze niet alleen haar indrukwekkende werkethiek, maar ook tot het kruin te behoren van de contemporaine A-listers.

In de Netfilx-original Night Always Comes kruipt Kirby in de huid van Lynette. Ze woont samen met haar moeder Doreen en haar broer Kenny, die het syndroom van Down heeft, in een klein huis. Maar dit zou binnenkort kunnen veranderen aangezien de verhuurder het huis wil verkopen. Hij heeft de familie een genereus aanbod gedaan: voor slechts 25.000 dollar kunnen ze het huis van hem kopen. Maar voordat ze de deal kunnen afronden, geeft Doreen het geld uit en koopt ze liever een nieuwe auto. Lynette is hierdoor in alle staten, maar wil echter niet zomaar opgeven en doet er alles aan om het ontbrekende bedrag bij elkaar te krijgen. Ze bezoekt alle mensen uit het criminele milieu met wie ze vroeger als tiener gedwongen werd mee samen te werken. Lynette aarzelt uiteindelijk ook niet om het verkeerde pad in te slaan om haar doel te bereiken. Of dit goed afloopt, ontdek je best zelf…

Night Always Comes is de adaptatie van de gelijknamige roman van Willy Vlautin waarin televisieserieregisseur Benjamin Caron schakelt tussen drama en thriller. Dit gebeurt bijvoorbeeld tijdens verschillende scènes wanneer de hoofdpersoon contact heeft met criminelen en zelf ook niet terugschrikt voor misdaad als het erop aankomt.

Tegelijkertijd is Night Always Comes ook het portret van een tegenstrijdige vrouw die we langzaam beter leren kennen. De ontmoetingen met anderen onthullen informatie over haar verleden wat haar tot een ambivalente figuur maakt. Terwijl films over mensen in nood normaal gesproken bedoeld zijn om sympathie op te wekken, is dit in Night Always Comes niet zo duidelijk. Je zou kunnen twijfelen of Lynette nu ‘goed’ of ‘slecht’ is, aangezien de gebruikelijke criteria hier niet van toepassing zijn.

Ook niet zo overtuigend zijn de grotere uitspraken over maatschappelijke problemen. Het is wel duidelijk dat Lynette ook als symbool staat voor de schaduwkanten van de VS waar mensen in de criminaliteit terechtkomen omdat er geen perspectieven of sociale vangnetten zijn. Maar Vlautins verhaal is uiteindelijk iets te abstract om echt als een blik op het dagelijks leven te functioneren. Waar bijvoorbeeld À plein Temps van Éric Gravel, een vergelijkbare film over een vrouw in financiële moeilijkheden die als kamermeisje in een luxehotel werkt, realistisch blijft, wordt in Night Always Comes onder meer zomaar in een simpele handomdraai een kluis gestolen. Ook tal van andere scènes moet je écht wel willen geloven om ze effectief te laten werken.

Hoewel dit drama opent met een summary van de precaire economische situatie van een groot deel van de Amerikaanse bevolking (het wordt ons herinnerd dat 30% van de Amerikanen een onverwachte uitgave van 1000 dollar niet kan dragen) en je verwacht dat dit gegeven de lont zal worden om het misdaadverhaal te laten ontvlammen naar een bonusplot voorzien van een onderliggend en omkaderend donker randje, blijf je op dit vlak wel partieel op je honger. De regisseur vertikt na zijn introductiemoment om een realistische blik op het leven buiten de Amerikaanse Droom, uit te vouwen en focust zich verder voornamelijk op de misdadige onderwereld.

Dat betekent echter niet dat deze crimethriller met een sociale insteek, niet de moeite waard is. Cineast Benjamin Caron (Sharper, The Crown) slaagt er zeker in om enkele sterke regiemomenten neer te zetten, zeker wanneer hij aandacht schenkt aan de toxische relaties, de conflicten binnen het gezin en de hechte relatie tussen Lynette en haar broer met een verstandelijke afwijking.

Er is echter geen sprake van een constante spanning, maar wel genoeg om als kijker tot het einde geboeid te blijven. Vooral de intense vertolking van Vanessa Kirby als een vrouw verscheurd tussen zorg en woede en een rugzak vol sociale problematiek, is absoluut de moeite waard. Met haar gebruikelijke mix van elegantie, kwetsbaarheid en onderdrukte woede brengt Kirby haar getraumatiseerd personage bijzonder geloofwaardig tot leven. Ook de rest van de cast en zeker Zack Gottsagen als Lynette’s oudere broer, speelt goed en zeker meegenomen is om eindelijk nog eens topactrice van weleer; Jennifer Jason Leigh (Single White Female, The Hateful Eight, Short Cuts) in de rol van Lynette’s moeder, aan het werk te zien.

In een mainstream entertainmentlandschap dat steeds meer de neiging heeft om te verflauwen en de blik en analyse te simplificeren, onderscheidt Night Always Comes zich beslist van de gemiddelde productie doordat het een korte, maar scherpe inkijk biedt in de explosieve situatie van vele Amerikaanse grootsteden, zonder de sociale-, maatschappelijke- en financiële rotzooi onder het tapijt te verbergen met vertellingen die het fantastische opzoeken. Night Always Comes is geen knaller, maar wel een drama met enorm potentieel dat Caron echter niet ten volle weet te benutten, maar dat dankzij Vanessa Kirby toch onder de huid kruipt. Je mag er niet aan denken wat Martin Scorsese in de regisseursstoel met dergelijk scenario had kunnen toevoegen aan zijn reeds uitgebreid en rijkelijk cv!

Genre: misdaad, thriller, drama
Jaar: 2025
Regisseur: Benjamin Caron
Cast: Vanessa Kirby, Zack Gottsagen, Stephan James, Jennifer Jason Leigh
Land: USA, UK
Speelduur: 108 minuten