Katelijne Damen (Mortsel, 1960) is een overbekende Vlaamse theater- en filmactrice, regisseuse, schrijfster en kostuumontwerpster. Ze studeerde theater aan het Conservatorium van Antwerpen onder leiding van Dora Van Der Groen. Katelijne werkte samen met iconische regisseurs als Ivo van Hove, Luk Perceval en Guy Cassiers en speelde bij o.a. Blauwe Maandag Compagnie, Het Zuidelijk Toneel, Compagnie De Koe, Ro Theater en Toneelhuis. Ze was de bezieler, tekstschrijver en regisseuse van het gezelschap ‘Drie Vingers’.
Momenteel werkt ze als freelancer. Ze was onder meer ook te bekijken in de televisieseries: Moeder, waarom leven wij?, Terug naar Oosterdonk, De Smaak van De Keyser, De Ridder, Generatie B, De Luizenmoeder en Déjà Vû. Katelijne ontving meer dan terecht de prestigieuze Theo d’Or-prijs voor haar rol in Strange Interlude en de Oscar De Gruyter-publieksprijs voor haar rollen in Strange Interlude en Losing Time én voor haar veelzijdige creativiteit, haar totale inzet voor theater en voor haar ganse oeuvre.
Katelijne Damen woont in Antwerpen. Acteur Hubert Damen is haar oom, ze is de nicht van advocaat Walter Damen en achternicht van Karen Damen. Ze was ook te bewonderen in langspeelfilms als Girl, De Patrick, Rosie en Moussa, Noordzee Texas, De Premier, De Man van Staal en S. Voor Fast Forward koos ze met veel enthousiasme voor volgende vijf films:
LA STRADA (Federico Fellini, 1954)
Is een van de films die ik door mijn broer heb leren kennen. Hij had filmregie gestudeerd, een grote cinefiel én ook verzot op filmmuziek. Mijn broer vond dat ik toen leek op Giulietta Masina, de vrouw van Fellini. Ik heb zelfs een klein boekje van hem gekregen over haar leven. Echt een ontroerend pareltje van een film, met prachtige muziek van Nino Rota. En Anthony Quinn … Wie kan er nu weerstaan aan Anthony Quinn, kijk anders maar eens naar de laatste minuten van de film The Greek Tycoon.
THE PAINTER AND THE THIEF (Benjamin Ree, 2020)
Een ‘documentaire’, maar voor mij is het een film. Ik was hier behoorlijk van onder de indruk, van mijn apropos. Zoveel medeleven, zoveel menselijkheid, respect … Groots.
AMOUR (Michael Haneke, 2012)
Behoeft geen uitleg, reden, aanbeveling. Ultiem in schoonheid. Ode aan liefde, leven en dood.
A WOMAN UNDER THE INFLUENCE (John Cassavetes, 1974)
Dit was moeilijk om te kiezen, ik ben een grote fan van John Cassavetes. Gena Rowlands heeft de doorslag gegeven omdat ik haar ook een fenomenale actrice vind. Nog even meegeven dat The Making of Husbands (John Cassavetes) van Tristram Powell (1971), zo meer dan de moeite is om niet even tussendoor in deze lijst mee te geven.
THE FISHER KING (Terry Gilliam, 1991)
Een film die we te allen tijde kunnen zien, zouden moeten zien, en ons misschien leert wat vriendschap, medeleven, vriendelijkheid, warmte en menselijkheid is. Met Jeff Bridges (ja, ik vernoem hem), een bijzondere acteur. Ik vond hem bijvoorbeeld groots in Tucker: The Man and his Dream (1988) waarin hij Preston Tucker prachtig vertolkte.
