Eva Küpper (geboren in Gent, 1984) is een onafhankelijke cineaste om scherp in het oog te houden. Ze studeerde in 2009 af aan het KASK te Gent met de creatieve documentaire What’s in a Name, een kras portret van de New Yorkse lichaamskunstenaar John Cory. Eva’s debuut won meteen de IDFA Competition for Student Documentary. Enkele jaren later liet ze zich opmerken als co-auteur van Thomas Wallners ophefmakende documentaire Before the Last Curtain Falls (Gardenia), waarin men je meeneemt op een fascinerende ontdekkingstocht doorheen de wereld van travestie en transseksualiteit.
Eva maakte eveneens deel uit van het getalenteerde groepje van vijf regisseurs achter Steenweg, een compilatieproject dat werd bekroond op Docville en waar wordt ingezoomd op de krioelende bedrijvigheid achter de gordijnen van ’s lands bekendste verkeersaders. Naast zorgzame moeder, scenarist en bezield filmmaker is Eva Küpper een fervent motorrijder waardoor ze erin slaagde om als vrouw binnen te dringen in het hermetisch afgesloten macho-universum van robuuste bikers. Met de vlam in de pijp trok ze maar liefst twee jaar op met de leden van de Blue Angels MC, een van de oudste motorcycle-clubs in Europa. Dit ongelooflijk avontuur filmde ze van zich af in de boeiende documentaire Between the Devil and my Deep Blue Skin.
Voor Dark Rider, haar eerste nieuwe langspeeldocumentaire waaraan ze nota bene vijf jaar lang schaafde, trok de Gentse regisseuse naar de eindeloze zoutvlaktes down-under, meer bepaald naar het gigantische zoutmeer Lake Gairdner, een endoreïsch bekken in de Zuid-Australië. Binnenkort brengt ze Big Waves Will Rise, haar nieuwe documentaire, uit over de mindervalide surfer Sam die door CRPS een been moest laten amputeren, maar alles overheeft om opnieuw op de surfplank de woeste golven af te schuimen. In al haar drukte vond Eva toch nog de tijd om aan ons te denken voor Fast Forward.
Eva: “Ik vond deze opdracht – zoals velen met mij naar wat ik lees – aartsmoeilijk, maar uiteindelijk heb ik m’n artistiek verantwoorde lijstjes en conflictueuze overpeinzingen overboord gegooid. Ik ben gegaan voor een aantal misschien minder bekende films waar ik simpelweg gelukkig van word en waarvan ik nog steeds erg van kan genieten, al heb ik ze al 50 keer gezien.”
Hier zijn Eva’s vijf films:
THE MILAGRO BEANFIELD WAR (1988 – Robert Redford)
Een overheerlijk, ontwapenend en geestig verhaal met een vleugje surrealisme, geregisseerd door Robert Redford. Een heethoofdige Mexicaanse bonenboer en zijn dorpsgenoten gaan in de clinch met een rijke projectontwikkelaar. David vs Goliath op zijn best. Het opstandige varken Lupita en een jonge Christopher Walken als ‘the bad guy’ maken het voor mij helemaal af.
HOWL’S MOVING CASTLE (2004 – Hayao Myazaki)
Howl’s Moving Castle was mijn eerste kennismaking met het werk van de meesterlijke Hayao Myazaki. Tot op vandaag adoreer ik deze fantastische film. In elk frame voel je zo’n liefde en aandacht voor de genuanceerde personages, subtiele humor, originaliteit, diepgang, om nog maar te zwijgen van de prachtige animatie, het gebruik van kleuren, emoties, en zoveel meer… in my opinion it doesn’t get much better than this!
CALAMITY JANE (1953 – David Butler)
Doris Day als ruwe cowboygriet en Wild West-legende Calamity Jane. Terwijl ik zelf nogal een wildebras was en opgroeide in Californië was dit één van m’n favoriete films en zong ik elk nummer uit volle borst mee. Interessant ook om de film nu terug te zien met een volwassen blik en in een heel andere tijdsgeest.
LOST IN LA MANCHA (2002 – Keith Fulton, Louis Pepe)
Als filmregisseur ervaar je meestal eerder vroeg dan laat dat een film maken een obstakel-parcours is waar Sisyfus zelf bij tijden een puntje aan kan zuigen. Deze documentaire vertelt het hilarische, desastreuze verhaal van hoe regisseur Terry Gilliam zijn film Man of La Mancha probeert van de grond te krijgen. Deze documentaire bewijst nog maar eens: reality trumps fiction, every time. Héél erg zalvend voor de wonden van regisseurs – of rampentoeristen – alom… het kan dus écht altijd nog erger.
A MATTER OF LIFE AND DEATH (1946 – Michael Powell, Emeric Pressburger)
Prachtige, surrealistische komedie uit 1946 met David Niven als oorlogspiloot die eigenlijk had moeten doodgaan in een vliegtuigcrash. Maar omdat de Dood hem niet heeft kunnen vinden in de dikke Engelse mist, kon hij nog even verder leven en werd hij verliefd. Hij gaat nu in hoger beroep (letterlijk: in de hemel) om zijn case te bepleiten… In de VS kwam de film uit onder de titel Stairway to Heaven vanwege de iconische scène op de imposante treden die hemel en aarde verbinden.
