Film Fest Gent 2023 – Deel 2 

Nadat Fien Troch samen met een hoop mooie mensen op de rode loper mocht om de vijftigste editie van Film Fest Gent af te trappen, is het nu de beurt aan de cinefiel om in de Gentse filmhuizen (Kinepolis, Sphinx, Studio Skoop, KASK en kunstencentrum VIERNULVIER) te gaan cherry picken in het majestueuze aanbod van meer dan 100 films. Uit alle windstreken en evenveel genres koos Fast Forward er vandaag deze titels uit.

PERFECT DAYS
Met meesterwerken onder de arm als Der Amerikanische Freund, Paris, Texas of Der Himmel über Berlin zou Wim Wenders nog voorstellen de cinefiel alleen maar mee beledigen. Toch gooit de Duitse cineast het in Perfect Days over een geheel andere boeg en loodst hij ons mee naar het hypermoderne Tokio waar we kennis maken met Hirayama, grandioos vertolkt door Kôji Yakusho die er in Cannes de prijs voor Beste Acteur aan overhield. Hirayama heeft niet alleen een passie voor cassettebandjes maar ook voor zijn job, die bestaat uit het dagelijks reinigen van de openbare toiletten in Tokio. Het is overduidelijk dat Wenders een grote fascinatie heeft voor het werk van Yasujirō Ozu. Als je dat samenmengt met de typische trage cinema van Wenders bekom je één van de meest fascinerende portretten die je dit jaar op een groot scherm kan zien, of hoe toiletten poetsen ook kunst wordt (Didier Becu)

ROBOT DREAMS
Laat je niet misleiden door de Kidsproof-stempel waarmee Film Fest Gent Pablo Berger’s Robot Dreams aanprijst, want als volwassene ga je deze animatiefilm even goed kunnen smaken. Zonder woorden vertelt Robot Dreams het warme verhaal van een hechte vriendschap tussen een antropomorfe hond en zijn zelf in elkaar geknutselde robot in het New York van de Jaren ’80. Het resultaat is een kleurrijke en melancholische film die volgens ons zeer hoog gaat eindigen in de North Sea Port Publiekprijs die Film Fest Gent jaarlijks uitreikt. Het bewijs dat je ook film waarin geen mens te bespeuren is een zeer menselijke boodschap kan uitdragen. (Raf Geusens)

DUMB MONEY
Als je het palmares van Paul Dano bekijkt weet je dat hij reeds een hele tijd meedraait. Denk maar aan Little Miss Sunshine, There Will Be Blood, For Ellen. Ook in Dumb Money is hij terug top als Keith Gill aka “Roaring Kitty” aka “Deepfuckingvalue”. Een soort van up tempo pompend David ( de hard werkende mens ) vs Goliath ( de wolven van Wall street ) verhaal waar je totaal geen kennis moet hebben van wat er zich allemaal in de beurs afspeelt. En met onze eigenste D.O.P. Nicolas Karakatsanis heeft deze film een Belgisch randje. De focus ligt op Keith en zijn familie en vrienden. En de sterke vrouw (Caroline Gill ) vertolkt door Shailene Woodley. In één woord: HOLD! (Dimitry Warmoes)

VAMPIRE HUMANISTE CHERCHE SUICIDAIRE CONSENTANT
Deze komische Frans-Canadese vampieren/coming of age film gaat over Sasha, een vampiertiener die weigert mensen te doden, omdat ze te veel medelijden met de slachtoffers heeft. Vrolijk zitten slurpen aan de Caprisun-bloedvariant doet ze dan weer wel, maar haar ouders vinden dat het hoog tijd wordt dat ze zelf voor haar eten zorgt. Ze ontmoet Paul, een jongen met zelfmoordneigingen, die de oplossing lijkt, want als iemand wíl sterven dan is er toch geen probleem meer om hem te doden? Vampire humaniste cherche suicidaire consentant wist te overtuigen met een perfecte casting, genoeg humor en een knaller soundtrack. (Evelyne D’Hoker)

AMAL
De uppercut die het meest pijn doet en het langst blijft nazinderen komt dit jaar uit Brussel. Amal is een vrijgevochten moslima die geen hand voor haar mond houdt tijdens haar lessen geschiedenis en het recht op eigen mening hoog in het vaandel draagt. Daar komt verandering in wanneer één van haar leerlingen uit de kast komt als lesbienne. Voor de andere klasgenoten is dit haram – verboden door de islam – en in geen tijd keert de bijna volledige klas zich tegen het meisje. Een film die zich grotendeels in de klas afspeelt en dus schatplichtig is aan illustere voorbeelden als Blackboard Jungle of Dangerous Minds – maar wel met een fenomenale Lubna Azabal als lerares. Amal is confronterende en beenharde cinema waar je meermaals je hoofd bij wegdraait, maar wel straffe cinema en zonder meer één van de sterkste (of gewoon de sterkste?) Belgische films van dit jaar (Didier Becu)

LE TEMPS D’AIMER
Aan Franse titels was er ook dit jaar geen gebrek en waarschijnlijk de meest klassieke van allemaal is Le temps d’aimer van Katell Quillévéré die in 2013 al het fantastische Suzanne maakte. Quillévéré koos deze keer voor een familiekroniek van een gebroken gezin waarin de jonge Française Madeleine (Anaïs Demoustier) een kind baart van een Duitse officier, maar eens de bevrijding aanbreekt zorgt dat voor een leven vol kopzorgen. Deze film wordt vooral staande gehouden door de prima vertolking van Anaïs Demoustier die op zoek gaat naar haar portie geluk in het leven. Helaas zucht de film te veel onder het juk van de overvloedige voorspelbare en vaak onlogische plotscenario’s waardoor Le temps d’aimer naar het einde toe in elkaar valt als een veel te prestigieus kaartenhuisje. (Didier Becu)