Iemand zei ooit dat Kevin Costner een zelfmoordenaar is. Hij stort zich op projecten die een enorm risico inhouden. Met Dances with Wolves scoorde hij, met Waterworld iets minder (de film was geen flop) en met The Postman ging hij kopje onder. Afwachten dus wat Horizon: An American Saga –Chapter One zal doen – Costner heeft zijn villa’s gehypothekeerd. Dit eerste (drie uur durende) hoofdstuk van vier functioneert als de eerste act van het hele verhaal. Er zijn verschillende protagonisten die we naar verluidt over een periode van meer dan 20 jaar zullen volgen. Er is een vrouw (Sienna Miller) die bijna alles verliest wanneer indianen de nederzetting waar ze woont aanvallen, een militair (Sam Worthington) die pioniers wil beschermen, een cowboy (Costner zelf) die het mikpunt wordt van een wraakzuchtige familie, de leider van een konvooi (Luke Wilson), een jongeling die zich aansluit bij scalphunters en enkele apachen die verschillende opvattingen hebben over hoe ze de indringers moeten aanpakken.
Costner verstrengelt die verhalen mooi tot een geheel, maar al die nevenplots komen op het einde van Chapter One nog niet samen. De journalisten en influencers in Cannes hadden geen hoge pet op van de film, maar ze haten dan ook klassiek opgebouwde cinema. Als het geen vervelende kunst is, kraken ze de boel af. Costner heeft echter een heel episch verhaal voor een breed publiek bedacht met prachtige Anthony Mann-achtige landschappen dat helemaal in de traditie van de klassieke western past. Maar hij laat de indianen nu wel hun eigen taal spreken, schuift de vrouwelijke pioniers op de voorgrond, toont dat de militairen en scalphunters minstens zo wreedaardig zijn als de apache-indianen en weet doeltreffend actie en melodrama te filmen. Graag gezien.
Het Brits-Indische Sandosh beloofde een politiethriller te worden, maar bleek uiteindelijk een drama over corruptie en politiebrutaliteiten. De vrouw van een vermoorde politieagent krijgt in het noorden van India het aanbod om zelf agent te worden. Een oudere agente wordt haar mentor en gidst haar om overeind te blijven binnen een corrupt systeem. Een onderzoek naar een verkracht en vermoord meisje drijft de wanhoop van de vrouwen op de spits. Niet slecht, maar de film evolueert nogal traag. Het einde is behoorlijk sterk.
Ali Abbasi schetst in het derde deel van zijn onofficiële monstertrilogie de relatie tussen de jonge Donald Trump (Sebastian Stan) en corrupte advocaat Roy Cohn (Jeremy Strong). Wie dit verhaal een beetje kent, weet dat Abbasi geen onzin vertelt. The Apprentice is een heel bewust politieke film die balanceert tussen docufictie en satire (nadat Donald seks heeft, rijst de Trump Tower uit de grond). De prent toont de vreselijke erfenis van de man die de Rosenbergs liet vermoorden en Joseph McCarthy bijstond om zoveel mogelijk Reds te vangen. De verloedering in de Amerikaanse politiek gaat helemaal terug naar die immens hypocriete Cohn-aanpak die alle waarheid overboord gooit. Mag van mij de Gouden Palm winnen, ook al heeft de prent de look van een televisiefilm uit de jaren zeventig. Abbasi vertelde daarover: “Ik las een review waarin de journalist mijn film vergeleek met een shitty tv-movie. Hij heeft gelijk.”
