Voor de Vlaamse genrefilmliefhebbers staat de herfstvakantie synoniem voor Razor Reel. Het festival dat zijn tenten opslaat in Brugge in de gebouwen van het Sint-Lodewijkscollege in Brugge is ondertussen aan zijn zestiende editie toe. Fast Forward was zo als altijd trouw present. Een overzicht van het eerste weekend.
TRIGGERED (TOPPAK)
Als we naar de Filipijnen afzakken voor een clash tussen een veiligheidsagent en een drugskartel dan weet je ongeveer wat je te wachten staat. Ten eerste een plot die je op een notitieblaadje van een memoblok kwijt geraakt. En ten tweede tonnen en tonnen actie tussen beide partijen. De inzet is een vrouw uit de handen van het drugskartel houden. De shoot-outs en man to man combats zien er bij momenten vrij realistisch uit, je krimpt als het ware zelf in elkaar door de impact ervan, om dan terug te zakken naar middelmatigheid en ongeloofwaardigheid. Zo krijgt bijvoorbeeld bij het finale gevecht de veiligheidsagent rake klappen maar daar is aan het eind niets van te merken, typisch voor dergelijke pulp. De setting waar dit alles zich afspeelt draagt tevens bij aan de spanning en vooral de geluidsband. Een metaalverwerkend.bedrijf. In de trend van het Zuid-Koreaanse Ta-weo (The Tower) maar dan op een lager schavotje. (Dimitry Warmoes)
BLACK MOLD
Urban exploring (het betreden van verlaten panden) combineren met fotografiehobby? Het is een interessante combinatie maar veel hangt natuurlijk af van de executie en daar wringt het schoentje hier. Naast dat de clou van de film prominent in de titel zit, is er ook nog het feit dat de film de kijker eerst een halfuur laat schimmelen met wat haast op Huizenjacht – Kraakpandeditie lijkt. Maar wel bewijst de film dat een goede cast toch nog wat kan goed maken en de film nog beetje redt. (Bjorn Vandermarliere)
DREAM SCENARIO
De publiekstrekker van dit jaar was ongetwijfeld Dream Scenario. Of de naam van Nicolas Cage of filmhuis A24 daarvoor de doorslaggevende reden van is laten we in het midden. De film is meteen het Amerikaanse debuut van de Noorse Kristoffer Borgli die reeds met Sick of Myself van zich liet horen. De premisse is tegelijkertijd dwaas en hilarisch: wat als iedereen in zijn dromen Nicolas Cage ontmoet? De excentrieke acteur kruipt hiervoor in de huid van een oersaaie biologieprofessor – inclusief bloempotkapsel of wat daar nog van overblijft. Dream Scenario werkt perfect als je bereid bent om je over te geven aan een one-man-show van Cage die qua overacting totaal op de gaspedalen gaat staan. De onderliggende sciencefiction-boodschap verliest wel compleet zijn doel, maar bederft gelukkig niet de pret. (Didier Becu)
PURGATORY JACK
Wie Dream Scenario al was gaan kijken op Film Fest Gent, kon vrijdag gezellig naar Purgatory Jack gaan. In deze B-film belandt een rockster in het vagevuur na een zelfmoordpoging. Samen met een zekere Jack gaat ze op zoek naar haar moeder. Het vagevuur wordt voorgesteld als een doodsaai gat in de Nevada-woestijn. De film zelf was geen hoogvlieger, maar bevatte genoeg absurditeit om niet hetzelfde lot te ondergaan. (Joris Verpoest)
WHERE THE DEVIL ROAMS
Een intrigerende mix van Carnivale, oude horrorfilms en een videoclipachtige sfeer bij momenten. We volgen een moordende familie van circusartiesten die hun eigen horroract steeds verder op de spits drijven. Qua scenario valt er wel wat op te merken. Het verhaal is niet het meest originele eneen verhaallijn had gerust beknopter mogen verweven worden doorheen het verhaal. Maar visueel staat de film en dat wordt ondersteund door een stevige soundtrack. Zelden een film gezien waarin de cinematografische pracht van spiegels zo mooi benut word. Het visuele bluft het scenario naar de achtergrond. Ga daar in mee en je beleeft een geweldige horrortrip. (Stijn Butinx)
RESTORE POINT
2041, voor iedereen is het mogelijk om na een gewelddadige dood terug tot leven gewekt te worden. Daarvoor moet je binnen de 48 uur een update van jezelf hebben gemaakt. Denk aan Windows waar je kan terugkeren naar een herstelpunt. Een getroebleerde detective Emma onderzoekt een (moord)zaak die liever door vele stilgezwegen wordt. Een cybertech noir thriller die niet echt veel te zeggen heeft en er als 12 in een dozijn film uitziet. Jammer want met deze setting en verhaallijn kon je heel wat meer doen. Één punt is misschien de schitterende architectuur in deze film die een leuke futuristische look meegeeft. (Dimitry Warmoes)
BIRTH/REBIRTH
Hoe ver mag de wetenschap gaan met het spelen voor God, in het bijzonder in kwesties van leven en dood? Het is deze vraag die het plot van Frankenstein dreef en waar Laura Moss met dit langspeeldebuut besluit een stapje verder mee te gaan. Dit met de aanvulling: en wat als het jouw kind betreft? Het is een gedachte-experiment die geen ouder zou willen aanvatten. Vol ethische dilemma’s en hartverscheurende keuzes, is deze postmoderne Prometheus een absolute aanrader. (Bjorn Vandermarliere)
TRIM SEASON
De leukste setting tot nu is misschien wel de tweede langspeler van Ariël Vida. Een cannabisplantage doorspekt van een folklore verhaal. Wanneer Emma haar job verliest en uit haar appartement gezet wordt vraagt ze hulp van haar vriendin Julia en krijgen ze op een avondje uit een aanbod om snel geld te verdienen. De film ziet er fantastisch uit met de dromerige cinematografie van Luka Bazeli en heeft enkele lekkere gore uitspattingen. Leuke cast en een scary gastvrouw vertolkt door de Amerikaans australische actrice Jane Badler (gekend van de mini reeks V en V: The Final Battle of Mission: Impossible). De film in één zin omschrijven? Suspiria on cannabis!! O, ja en blijft lekker zitten tijdens de eindgeneriek….. Trim Season maakt je nieuwsgierig naar haar ander werk Vide Noir. (Dimitry Warmoes)
BLOODY MUSCLE BODY BUILDER IN HELL
Razor Reel toont dit jaar niet alleen recente films, maar geeft ons ook de kans om oudere titels te (her)ontdekken. De meest obscure was ongetwijfeld Bloody Muscle Body Builder in Hell. Deze Japanse low-budget horrorprent kan vrij accuraat worden omschreven als een Japanse Evil Dead, gefilmd in super 8. De esthetiek deed dan weer denken aan een bloedige Ju-On, maar dan wel heerlijk absurd. (Joris Verpoest)
EIGHT EYES
Geen enkel zichzelf respecterende fysieke media-collectie is compleet zonder een paar releases van Vinegar Syndrome. Het Amerikaanse cultlabel gaat met Eight Eyes een stap verder door zelf een film uit te brengen. Regisseur Austin Jennings koos voor een liefdesbrief aan het exploitationgenre uit de jaren 70 waarin een kibbelend koppel die op reis gaat in het voormalige Joegoslavië mag rekenen op een inheemse gids. Het hoeft niemand te verbazen dat dit Hostel-gewijs niet al te goed afloopt. Wie zich aan een goede film verwacht is er aan voor de moeite, wie torture porn met stijl op zijn verlanglijstje heeft staan mag alvast de duimen en vingers aflikken. (Didier Becu)
VERMINES
De nachtmerrie voor elke arachnofoob, deze fantastische critter feature is het langspeeldebuut van Sébastien Vanicek, waarbij de regisseur meteen duidelijk maakt dat zijn naam er één is om in de gaten te houden binnen de Franse horrorscène. Claustrofobisch, meer dan een beetje griezelig en een appartementsgebouw in de Banlieu 13 als setting, Vermines maakt een stevig punt om geen exotische (lees: illegale) diersoorten zomaar te importeren, terwijl het ook enkele fijne sociale kaarten op tafel weet te zwieren. Een must-see! (Bjorn Vandermarliere)
BITE
Wie in de Midlands op zoek is naar een kniechirurg zal waarschijnlijk wel het pad kruisen van James Owen. Tussen het opereren door houdt de Brit zich bezig met film als studio-eigenaar, producent en filmmaker. Bite is zijn regiedebuut en wel eentje die gaat over hongerige kannibalen. Owen vindt hiermee zeker niet het warm water uit maar dit is een film vol humor, gore en schitterende practical effects. Bite is een horrorkomedie die gemaakt door iemand die er ontzettend veel zin in had en dat loont! (Didier Becu)
MANIAC
Soms wil je worden uitgedaagd door een film, soms ben je al tevreden met een simpele splatter-slasher en voor dat laatste ben je bij Maniac aan het juiste adres. Opgenomen in het retroaanbod van het festival, deze 80’s prent is pretentieloze en bloederige fun van begin tot einde. Ondersteund door praktische effecten die zelfs 43 jaar nog steeds goed zijn: als horrorfan kom je hier voor de kills en blijf je voor de kills. (Bjorn Vandermarliere)
