Jacques Dubrulle hoeft eigenlijk geen introductie, maar toch: 34 jaar was hij gedelegeerd bestuurder van het Internationaal Filmfestival van Gent. Hij nam in 1979 het roer over van oprichter Ben Ter Elst die het festival stichtte in 1974. Jacques bouwde het filmevenement uit tot het grootste filmgebeuren van België en onder zijn vakkundig beleid zette hij het filmfestival ook internationaal op de kaart. Hij was initiatiefnemer en coproducent van de succesvolle en gerenommeerde
World Soundtrack Awards (WSA). Hij fungeerde jarenlang als het gezicht van het festival en nam op zijn 70ste in 2013 ontslag. De raad van bestuur benoemde hem meteen tot ere-voorzitter van het ondertussen herdoopte Film Fest Gent, een taak die hij nog tot op heden uitvoert.
Uiteraard mocht een dergelijk Gents filmboegbeeld niet ontbreken in onze veelgelezen rubriek ‘De Keuze Van’.
Jacques : “Wat een uitdaging. De opdracht om mijn vijf favoriete films op te sommen, films die een blijvende indruk op me hebben gemaakt, is bijna onmogelijk. Toch wil ik graag mijn bijdrage leveren aan deze lijst. Laat me beginnen met een eerbetoon aan een groots filmmaker die van onschatbare invloed is geweest op de pioniersjaren van de film: Charlie Chaplin. Zijn buitengewone talent heeft me van jongs af geïnspireerd. Ik herinner me zelfs dat ik op negenjarige leeftijd twee dagen lang voor zijn deur in Vevey stond, hopend op een handdruk. En het is gelukt. Ik raad iedereen aan om Chaplin World in Vevey (nabij Lausanne) te bezoeken, een eerbetoon aan deze legende. Men kan er zijn Manoir bezoeken, maar ook een mooie tentoonstelling met veel filmfragmenten.”
Hier de vijf filmkeuzes van Jacques:
LES VACANCES DE MONSIEUR HULOT (1953, Jacques Tati)
Een een prachtige film, doordrenkt met humor en een betoverende soundtrack. De film volgt Hulot, die op zijn vooroorlogse cyclecar op vakantie gaat naar een badplaats. Ik ben twee keer naar Saint-Cyr-sur-Mer (nabij Saint-Nazaire) gereisd om de geest van Jacques Tati te ervaren. Voor mij blijft deze film een meesterwerk, boordevol humor, scherpzinnige observaties en een ongeëvenaarde sfeer, met een schitterende vertolking van Jacques Tati zelf. Ik heb het grote voorrecht gehad om Tati enkele malen te ontmoeten en hij kwam trouwens twee maal naar Gent tijdens het draaiën van Traffic.
SPARTACUS (1960, Stanley Kubrick)
In mijn jeugdjaren heb ik enorm genoten van deze film, vooral vanwege zijn indrukwekkende cinematografie. Ik herinner me dat ik de film in 70 mm-formaat in Brussel heb gezien. Het verhaal volgt Spartacus, een Romeinse slaaf, en de grote slavenopstand in de periode van 73 tot 71 voor Christus. Oorspronkelijk was Anthony Mann de regisseur, maar producent Kirk Douglas was niet tevreden en bracht Stanley Kubrick aan boord. Hoewel het misschien niet Kubricks beste werk is, bevat de film onvergetelijke scènes en verveelt hij geen moment. De cast is indrukwekkend, met namen als Laurence Olivier, Jean Simmons, Tony Curtis, Charles Laughton en Peter Ustinov. Ik had het voorrecht om twee van deze acteurs te ontmoeten op het Filmfestival Gent: Peter Ustinov en Tony Curtis. De openingsgeneriek, ontworpen door meester Saul Bass, behoort tot de mooiste in de filmgeschiedenis. Ook de uitzonderlijke soundtrack van componist Alex North verdient vermelding.
MORTE A VENEZIA (1971, Luchino Visconti)
De film is ook wel bekend onder de titel Dood in Venetië en is gebaseerd op de novelle van Thomas Mann en heeft een diepgaande indruk op me achtergelaten. De meesterlijke vertolkingen van Dirk Bogarde en Silvana Mangano dragen bij aan de kracht van deze film. Het verhaal volgt een componist die naar het Lido in Venetië reist, waar hij worstelt met zowel persoonlijke als artistieke crises. Zijn aantrekkingskracht voor een tienerjongen geeft de film een gelaagdheid die wordt versterkt door de prachtige muziek van Gustav Mahler, Ludwig van Beethoven en Franz Lehár. Velen zullen de film associëren met Mahlers Vijfde Symfonie, vooral het Adagietto. De muziek van Mahler weerspiegelt liefde, afscheid en vreugde, en de sublieme orkestratie en de vertolking van Dirk Bogarde maken deze film onvergetelijk. De sfeervolle fotografie en de decors van het ‘Hotel des Bains’ op het Lido zijn plekken die ik sindsdien koester en altijd bezoek wanneer ik in Venetië ben.
WEST SIDE STORY (1961, Robert Wise en Jerome Robbins)
Dit is een film die ik in mijn hart draag. Ik ben een liefhebber van musicals, een genre dat helaas soms ondergewaardeerd wordt. Dit muzikale romantische drama is werkelijk een meesterwerk. Hoewel Steven Spielberg een moderne versie heeft gemaakt, kan deze niet tippen aan de prachtige productie van Robert Wise. Ik had het privilege om Robert Wise persoonlijk te leren kennen nadat hij juryvoorzitter was op het Filmfestival Gent. Hij was een bijzonder aangename man wiens indrukwekkende oeuvre bestaat uit 49 speelfilms van bijna elk denkbaar genre. Hij won Oscars voor Beste Film en Beste Regisseur, evenals een Golden Globe. De muziek van Leonard Bernstein, Irwin Kostal en Saul Chaplin is buitengewoon krachtig. In de jaren 90 had ik ook het genoegen om enkele acteurs uit de film te ontmoeten, waaronder Rita Moreno (Anita) en George Chakiris (Bernardo), die beiden Oscars wonnen. Saul Chaplin kwam eveneens naar Gent tijdens het filmfestival.
THE AGE OF INNOCENCE (1993, Martin Scorsese)
The Age of Innocence van grootmeester Martin Scorsese, met sterren als Daniel Day-Lewis, Michelle Pfeiffer, Winona Ryder en Joanna Woodward, is een film die me diep heeft geraakt. De prachtige muziek van Elmer Bernstein versterkt het verhaal dat zich afspeelt in het New York van 1870. Newland Archer (Daniel Day-Lewis) is verloofd met May Welland (Winona Ryder), maar zijn ontmoeting met May’s nicht, gravin Ellen Olenska (Michelle Pfeiffer), leidt tot een complexe liefdesdriehoek. Ellen is vrijgevochten en staat buiten de strenge sociale normen van de hogere klasse in die tijd. Het ontroerende einde behoort misschien wel tot de mooiste slotscènes ooit in een film. De film is gebaseerd op de sociaalpsychologische roman van Edith Wharton, die in 1921 de Pulitzerprijs won. Het is klassieke cinema op zijn best, verfijnd met een prachtige generiek en de schitterende muziek van Elmer Bernstein. Ik herinner me nog zijn aanwezigheid op de officiële opening in Gent, waar de film werd vertoond. Elmer Bernstein keerde terug voor een filmconcert en ontving de World Soundtrack Award op de Belgische Ambassade in Londen. Hij componeerde ook de WSA-tune, die nog steeds te horen is op WSA-concerten. We zijn deze geweldige componist veel dank verschuldigd.
Mijn lijstje is hiermee afgesloten, maar gelet op mijn grote interesse voor de filmmuziek wil ik toch een eerbetoon brengen aan enkele andere componisten zoals Bernard Herrmann (o.m. componist van Vertigo), Frederic Devreese (zijn score voor Un Soir, Un Train blijft nazinderen, Alberto Iglesias (huiscomponist van Pedro Almodóvar en natuurlijk ook Dirk Brossé met wie ik zeer veel concerten heb georganiseerd en ook een begaafd componist is. Ten slotte Georges Delerue die aan de basis lag van mijn interesse voor filmmuziek en die ook een goede vriend was, maar jammer genoeg te vroeg is gestorven.
