De keuze van Nico Francois 

Nico is een van de drie hosts van de populaire filmpodcast Zaal 9. Als CTO bij Qover werkt hij overdag in de wereld van “embedded insurance orchestration”. Zijn passie voor film bracht hem samen met Steven en Matthias in maart 2024, wat leidde tot de oprichting van Zaal 9. Elke twee weken bespreken ze in de podcast met een luchtige directheid drie films onder één thema, maar vandaag deelt hij zijn persoonlijke filmgeschiedenis met ons.

Voor elk decennium koos hij één film die voor hem een bijzondere betekenis heeft. Van dystopische satire tot intieme drama’s en intense filmervaringen – deze vijf films hebben elk op hun eigen manier indruk gemaakt.

Brazil (1985 – Terry Gilliam)
Brazil is een absurdistische en dystopische klassieker die zowel hilarisch als verontrustend is. Terry Gilliam schetst een bureaucratische nachtmerrie die verrassend actueel aanvoelt, zelfs tientallen jaren na de release. Tijdens de pandemie kreeg de film een nieuwe laag van betekenis, met zijn thema’s van verstikkende controle, bureaucratische ineffectiviteit en de menselijke drang om te ontsnappen aan een benauwende realiteit. De visuele stijl, typisch een sterk punt van Gilliam, is ongekend en de boodschap over de gevaren van overheidscontrole blijft hangen. Met Robert De Niro in een kleine, memorabele rol als anarchistische klusjesman voegt de film een extra laag humor toe.

Als iemand die veel waarde hecht aan het concept van vrijheid, raakt Brazil een diepe snaar. Het is een film die herinnert aan hoe kostbaar en kwetsbaar vrijheid kan zijn in een wereld die wordt gedomineerd door systemen en structuren. Voor mij is dit niet alleen een film, maar evenzeer een waarschuwing verpakt in kunst. 

Fight Club (1999 – David Fincher)
Deze cultklassieker blijft een van de meest impactvolle films van de jaren ’90. Fight Club mixt zwarte humor met scherpe kritiek op de consumptiemaatschappij en de zoektocht naar identiteit. De chemie tussen Edward Norton en Brad Pitt maakt de film onweerstaanbaar en de verrassende plottwist blijft geniaal. Bovendien schittert Meat Loaf in een geweldige bijrol als Robert Paulson, een tragisch en onvergetelijk personage dat extra emotionele diepgang toevoegt aan de film. Voor mij is deze film een perfect voorbeeld van een verhaal dat nog weken nadat je het zag, doorspookt in je gedachten. Hij daagt uit om op een nieuwe manier na te denken over wie we zijn en hoe we ons verhouden tot de wereld om ons heen.

Net wanneer de aftiteling begint, galmt Where Is My Mind van The Pixies door de speakers, een perfect slotakkoord dat de chaos en existentiële vragen van de film prachtig samenvat.

Mar Adentro (2004) – Alejandro Amenábar)
Mar Adentro (The Sea Inside) is een drama gebaseerd op het waargebeurde verhaal van Ramón Sampedro, een man die streed voor zijn recht op euthanasie. Alejandro Amenábar slaagt erin om een film te maken die diep ontroert zonder ooit een pamflet te worden. Javier Bardem’s fenomenale vertolking brengt de complexe emoties van hoop, pijn en vrijheid perfect over, enkel met zijn gezicht als expressiemiddel. Wat deze film bijzonder maakt, is de genuanceerde manier waarop zowel voor- als tegenargumenten rondom euthanasie worden gepresenteerd, zonder duidelijke stellingname. De cinematografie, met lyrische beelden van de Noord-Spaanse kust, versterkt het contrast tussen Sampedro’s fysieke gevangenschap en zijn verlangen naar vrijheid.

Deze film heeft voor mij een extra bijzondere betekenis: het was de eerste film die ik samen met mijn vrouw zag, toen we elkaar net hadden leren kennen. Het verhaal en de emotionele impact ervan weerspiegelen de diepe verbinding die ik voelde in die tijd. Mar Adentro raakt niet alleen door zijn prachtige beelden en indrukwekkende acteerwerk, maar ook door zijn uitnodiging tot reflectie over leven, dood en persoonlijke autonomie.

About Time (2013 – Richard Curtis)
About Time is een intieme, ontroerende en onvoorstelbaar grappige film over tijdreizen, familie en liefde. Lange tijd geleden dat ik nog zo hard moest lachen met een film. De relatie tussen vader en zoon staat centraal, maar ook de diepe en onvergetelijke liefde tussen zoon Tim en zijn “one true love” Mary spat van het scherm af. Deze combinatie van familiedynamiek en romantiek geeft een nieuwe waardering voor de kleine, dagelijkse momenten in het leven. Het is een film die me zo diep raakte door de perfecte balans tussen humor en gevoel dat ik de dag erop tegen al mijn collega’s en vrienden zei: “Deze film móet je gezien hebben”.

Bovendien kreeg deze film recent nog van élk van de drie hosts van Zaal 9 vijf sterren, een unicum tot nu toe – en katapulteerde de film in één klap naar de top van de lijst van Must-see Movies.
👉 Aflevering 7 van Zaal 9 met About Time

The Substance (2024 – Coralie Fargeat)
Deze film, de tweede van Coralie Fargeat, heeft een indrukwekkende cast met onder andere Demi Moore, Margaret Qualley en Dennis Quaid, die schittert in een geweldige bijrol. The Substance is een intense trip die de kijker meeneemt op een hallucinante reis door de obsessie met jeugd en schoonheid. Visueel is de film om je vingers bij af te likken, met duidelijke invloeden van o.a. The Shining en The Fly.

Telkens als je denkt dat je inmiddels alles wel gezien hebt en dat films vaak slechts eerdere ideeën herkauwen, is het heerlijk om een film te ontdekken die weliswaar sterk door het verleden is beïnvloed, maar als geheel toch verfrissend en vernieuwend aanvoelt. Tijdens het kijken zat ik op het puntje van mijn stoel en smulde met grote ogen van wat ik te zien kreeg. Deze unieke combinatie van vertrouwdheid en vernieuwing zorgt ervoor dat de film blijft verrassen.

Voor sommigen is deze film weerzinwekkend en zelfs traumatiserend, maar voor mij is het één van dé films van het laatste decennium. Het bewijst dat cinema nog steeds de kracht heeft om je volledig onder te dompelen in een ervaring die je niet snel zult vergeten. 

Elk van deze films vertegenwoordigt een moment in de tijd, niet alleen qua decennium, maar ook in mijn persoonlijke ontwikkeling. Ze hebben me aan het denken gezet, me ontroerd en me op hun eigen manier verrijkt. Wat zijn jouw vijf films?