Net als in A perdre la raison geeft de Belgische regisseur Joachim Lafosse (zie interview elders op deze site) in zijn nieuwste prent Un Silence opnieuw een antwoord op de vraag ‘Hoe komt iemand tot een bepaalde daad?’ met ditmaal als belangrijke bijvraag ‘Waarom hult iemand zich in stilte?’. Emmanuelle Devos torst de thematisch loodzware film en krijgt sterk weerwerk van Daniel Auteuil.
Dat Joachim Lafosse misschien wel de beste Belgische regisseur is van zijn generatie en zeker internationaal een van de meest gewaardeerde leest u in het interview dat onze collega Marc Bussens van hem afnam. Bovendien schrijft Lafosse steeds zelf het scenario.
Na Émilie Dequenne in A perdre la raison laat hij ditmaal Emmanuelle Devos schitteren als de vrouw wiens wereld dreigt in te storten wanneer een familielid besluit haar man aan te klagen. Dat Devos een dergelijke pittige rol aankan waarbij dialoog haast ondergeschikt lijkt aan de fysieke vertolking, bewees ze al eerder in Unspoken van Fien Troch. De bijna 60-jarige actrice kent u misschien van enkele films van Jacques Audiard zoals Sur mes lèvres waarvoor ze een César kreeg.
Emmanuelle Devos speelt in Un Silence de echtgenote van Daniel Auteuil. Hoe gigantisch groeide Auteuil als acteur sinds we hem leerde kennen als ondeugende adolescent in Les sous-doués (1980). U zag hem ongetwijfeld schitteren in Le huitième jour of het tweeluik Jean De Florette/Manon des Sources. In Un silence vertolkt hij ingetogen een gerenommeerde advocaat die fel betrokken is in een rechtszaak waarbij hij de ouders van vermoorde en misbruikte kinderen bijstaat.
Baseerde Joachim Lafosse zich voor A perdre la raison losjes op de zaak Geneviève Lhermitte, dan kiemde Un silence door de affaire Hissel, de advocaat van de ouders van de door Marc Dutroux vermoorde meisjes Julie en Mélissa.
Vanaf de eerste scène sleurt Lafosse de kijker mee in het verhaal. De camera registreert in close-up Emmanuelle Devos achter het stuur van haar auto. Verder in de film duikt die sobere setting meermaals op, wat een bijzonder krachtig effect ressorteert. Met mondjesmaat kom je als kijker te weten wat er aan de hand is en voel je de vertwijfeling van de diverse personages haast lijfelijk.
Schaamte en schuldgevoel stuwen het verhaal voort. Zoals steeds analyseert Lafosse zonder te oordelen. Meer nog, Un silence gaat in tegen vooroordelen of het makkelijk oordelen zonder kennis van zaken over actuele zaken als pedofilie of bezit van kinderporno.
Af en toe dachten we aan Muidhond van Patrice Toye, ook een mokerslag, maar oneindig veel soberder gebracht. Beide films werken op hun manier. Wanneer Joachim Lafosse geprezen wordt voor zijn stijl, die mee de sfeer lijkt te bepalen, verklaart hij steevast dat het verhaal die stijl bepaalt en niet andersom. Het indringende gebruik van bestaande muziek van Jóhann Jóhannsson en Ólafur Arnalds en een Frans chanson zetten mee de onheilspellende toon. Dat doet ook het dicht op de huid zittende camerawerk soms in contrast met de weergave van het huis dat al een personage op zich vormt, al dan niet met paparazzi aan de poort, die mee zorgen voor de visueel verbluffende eindscène.
Bij zowat elke film van Joachim Lafosse voel je je als kijker ronduit ongemakkelijk. Toch willen we ze voor geen geld van de wereld missen. Onwaarschijnlijk eigenlijk dat deze film in Frankrijk de eerste weken na de release al een absolute publiekstrekker is.
Genre: Drama
Jaar: 2024
Regisseur: Joachim Lafosse
Cast: Daniel Auteuil, Emmanuelle Devos, Matthieu Galoux, Jeanne Cherhal, Louise Chevillotte
Land: België
Speelduur: 99 minuten
