Iedereen is het er roerend over eens dat Steven Spielberg één van de grootste -om niet te zeggen de grootste- regisseurs in Hollywood is, toch zijn er een heleboel titels van de bard die onder een dikke laag stof zijn verdwenen. The Sugarland Express is er zo één van.
Gebaseerd op waargebeurde feiten, zoals dat heet, ook al moet je dat met de nodige kilo’s zout nemen. Het verhaal over de naïeve Lou-Jean (Goldie Hawn) die net uit de gevangenis is ontslagen en haar eveneens gedetineerde man Clovis (William Atherton) helpt te ontsnappen uit de cel zodat ze hun geplaatste baby kunnen terughalen duurt in de film een paar dagen, maar in werkelijkheid was het een kwestie van een paar uur. Om maar niet te spreken over de ontelbare autowrakken, want het lijkt wel alsof het hele wagenpark van de Texaanse politie op de meest spectaculaire wijze in de prak gereden werd.
Maar Spielberg wilde scoren en vooral tonen dat hij de geknipte man was om een Hollywood-film naar behoren in te blikken, ook al keek Universal de kat uit de boom zodat de studio niet met zichzelf in concurrentie ging met The Sting waardoor de film met een jaar vertraging de bioscoop haalde. Niet dat het zo veel uithaalde, want hoewel de recensies uiterst positief waren deed The Sugarland Express maar weinig aan de kassa, en dit grote ergernis van Universal die meer hadden verwacht van een film met een ster als Goldie Hawn.
Het grote succes kwam een jaar later met Jaws, toch was The Sugarland Express een ontzettend belangrijke film voor Spielberg omdat hij hier voor het eerst had samengewerkt met John Williams. Nadat Spielberg de scores van The Reivers en The Cowboys had gehoord was hij zwaar onder de indruk van Williams. De componist zegde toe, maar ook al wilde Spielberg een symfonische score wist Williams hem ervan te overtuigen dat een eenvoudige mondharmonica en wat strijkers volstonden.
Muziek die perfect past bij deze roadmovie die soms net iets te veel een doorslagje is van de stuntfilms Vanishing Point en de originele Gone With 60 Seconds, maar tussen de soms iets te burleske achtervolgingsscènes door is er ook kritiek op de maatschappij die overheerst wordt door het mediacircus en het voyeuristische ramptoerisme, een aspect die van vitaal belang was voor Jaws.
Goldie Hawn, die nooit echt een grootse actrice was, is perfect gecast als dwaze blondine met een gouden hart die denkt aan een paar krulspelden terwijl de geweren van de Rangers op haar gericht zijn. Het is duidelijk dat Spielberg niet goed wist of hij nu de (melo)dramatische of de komische toer moest kiezen, maar dankzij het fenomenale werk van cameraman Vilmos Zsigmond is The Sugarland Express een tijdloze film geworden die soms een tikkeltje gedateerd aanvoelt, maar anderzijds het begin is van wat misschien wel de mooiste carrière uit Hollywood was.
GENRE: actie, roadmovie
JAAR: 1974
REGISSEUR: Steven Spielberg
CAST: Goldie Hawn, Ben Johnson, Michael Sacks, William Atherton, Gregory Walcott, Steve Kanaly
LAND : USA
