De term “so bad it’s good” blijft een vrij moeilijk begrip. Wat voor de ene plezant is, kan voor de andere ronduit irritant zijn, denk maar aan de uiteenlopende meningen over The Room van Tommy Wiseau. Niemand kan er echter omheen dat dit soort films bij het publiek scoort, een concept dat ze bij het Amerikaanse Vinegar Syndrome maar al te goed hebben begrepen. Het gevolg is dan ook dat films die – als die bestaan – volgens de cinefiele wetten in de prullenmand horen te liggen, getrakteerd worden op een 2K of een 4K-restauratie, terwijl de “grote werken van de grote meesters” vaak over het oog worden gezien.
Blood Delirium (of in het Italiaans Delirio di Sangue) voldoet in ieder geval aan alle eisen om door het leven te gaan als een foute film. Acteerprestaties om je over te schamen, een plot dat compleet over the top is en last but not least zowat alle perverse handelingen die je maar bedenken, gaande van necrofilie tot grafschennis.
Met een regisseur als Sergio Bergonzelli aan boord was dat begrijpelijk. De meeste van zijn werken waren in de videotheken te vinden achter de gordijntjes. Blood Delirium was zijn eerste – en tevens laatste – poging om in te cashen op het succes van de gotische horror. Om er zeker van te zijn dat de film internationaal zou scoren veranderde hij zijn naam in Peter Storage. Niet dat het wat uitmaakt, want de film werd regelrecht op VHS gedropt. De film bleef een tijdje in cultmiddens hangen. Zo was er sprake van een Griekse VHS-tape waarop je de film alsnog kon zien, maar sinds de release bij Vinegar Syndrome is de titel wereldwijd beschikbaar. Het verhaal heb je zeker al eerder gehoord, want op sommige momenten lijkt Blood Delirium op een spoof van het Frankenstein-verhaal, alleen is het duidelijk dat Sergio Bergonzelli het wel allemaal serieus bedoelde. Hoewel het verhaal allesbehalve logisch in elkaar zit, kan je gerust deze film opzetten met een groepje vrienden als je een leuk avondje wil.
Saint Simon (John Phillip Law die naambekendheid had met Danger: Diabolik en Barbarella) is ervan overtuigd dat hij de nieuwste Vincent Van Gogh is, ook al lijken zijn schilderwerken op die van een kleuter. Hij woont samen met zijn butler Hermann (Gordon Mitchell, met titels als The Golden Voyage Of Sinbad en Fellini’s Satyricon niet de eerste de beste). Na de dood van zijn vrouw Christine verliest Saint Simon alle inspiratie en kan hij niet meer schilderen. De twee halen na twee jaar het lijk uit de kist. Met metalen haakjes worden de botten bij elkaar gehouden (je leest het goed!), toch ontbreekt er iets om de magie van weleer te creëren. Daar komt verandering in als de jonge pianiste Sybille (Brigitte Christensen) autopech krijgt en aanklopt bij Saint Simon voor de nodige hulp. Sybille lijkt als twee druppels water op de overleden echtgenote van de kunstenaar en de rest kan je raden.
Een flauw verzinsel dat nauwelijks afwijkt van een doorsnee-horrorverhaal, maar hier is het vooral een kwestie van “zien om te geloven”. Niet alleen door het slechte acteerspel, ook omdat je bijvoorbeeld na een afstotend stukje necrofilie daarna wat kannibalisme op je bord krijgt. En toch, hoe veel heilige huisjes Sergio Bergonzelli ook omver schopt, blijft de film best amusant (wellicht door het amateurisme) en wordt het nooit te gortig.
Het verhaal doet de ronde dat John Phillip Law de rol alleen maar aannam zodat hij weer kon samenwerken met zijn vriend Gordon Mitchell, maar nadien van zijn agent toch zwaar onder zijn voeten kreeg omdat hij zijn handtekening zette onder dit soort ongeziene trash die je maar zelden ziet.
Blood Delirium is uit op Blu-ray via Vinegar Syndrome.
Genre: cult, pulp, horror
Jaar: 1988
Regisseur: Sergio Bergonzelli
Cast: John Phillip Law, Gordon Mitchell, Brigitte Christensen
Land: Italië
Speelduur: 90 minuten
