In 1983 stond Nederland in rep en roer toen bierbaas Freddy Heineken en zijn chauffeur Ab Doderer in hartje Amsterdam werden gekidnapt. Een ideaal verhaal, zeker voor het Nederlandse bioscooppubliek, om er een heuse film van te maken. Het verzet tegen het maken ervan kwam wel uit heel onverwachte hoek. Willem Holleeder, één van de vier ontvoerders, stapte naar de rechter en eiste een verbod omdat volgens hem de verfilming niet waarheidsgetrouw genoeg was. De rechter maakte brandhout van deze eis, maar verplichtte de makers wel dat ze op de affiche zouden vermelden dat het verhaal deels verzonnen was.
Bij het zien van dit alles denk je dat de sulligheid en de ongeloofwaardigheid van dit alles eveneens uit de fantasie van de scenaristen kwam, maar niets is minder waar. Hoe de vork precies in de steel zit, bekijk je maar op de Wikipedia-pagina, kwestie van niet al te veel spoilers weg te geven, ofschoon het Nederlandse volk dit absurde verhaal op zijn duimpje kent.
Jammer genoeg voelt De Heineken Ontvoering veel te veel aan als een reconstructie zonder hart en zonder ziel. De setting van het begin van de jaren 80 wordt met allerlei prullaria – inclusief valse snorren – wel aardig weergegeven, toch voelt het veel te theatraal aan. De ontvoerders zijn te cartoonesk, terwijl het ijskille en chagrijnige personage van Freddy Heineken alle empathie in de weg staat. Het is wel leuk om Rutger Hauer opnieuw eens in een Nederlandstalige rol te zien, meer dan dat is het ook niet en dus een gemiste kans.
Het beste van deze misdaadthriller is het eerste deel waarin Maarten Treurniet (Het Paradijs, De Passievrucht) op ludieke wijze toont hoe de directeur van de brouwerij samen met zijn chauffeur op uiterst amateuristische, maar efficiënte manier naar een afgelegen loods van een timmerfabriek wordt gebracht. Eens deze klus is geklaard, begint de film volop te sputteren met stupide beslissingen waardoor alles stug en onaannemelijk overkomt. Bovendien heeft Maarten Treurniet vergeten om zijn misdaadthriller de nodige spanning mee te geven, wordt de film ontwricht door nachtmerries van Freddy Heineken en ligt het accent te veel op het feit dat wie rijk is ook alles mag doen.
De Heineken Ontvoering is een matige, bij momenten zelfs tenenkrommende film (en dan denken we vooral aan de Scarface-scènes) die voor je het weet zo weer uit je geheugen is verdwenen. Voor wie sadomasochistische spelletjes maar niet pijnlijk genoeg kunnen zijn, verscheen er in 2015 met Anthony Hopkins via Kidnapping Mr. Heineken ook nog eens een nodeloze remake.
Genre: misdaad
Jaar: 2011
Regisseur: Maarten Treurniet
Cast: Rutger Hauer, Reinout Scholten van Aschat, Gijs Naber, Teun Kuilboer, Korneel Evers
Land: Nederland
Speelduur: 122 minuten
