Normaal zou je verwachten dat de studio’s stonden te springen om een sequel van Beverly Hills Cop te draaien, toch was dat niet het geval. De Paramount-studio’s wilden immers van Beverly Hills Cop een televisiereeks maken, maar Murphy die in 1987 nog de onverslagen komediekampioen was, ging niet op dat aanbod in. Wel stemde de komiek ermee in om een tweede deel te draaien, ofschoon hij deze keer heel wat eisen stelde (naar verluidt weigerde hij om scènes in Londen en Parijs te draaien).
De producers Don Simpson en Jerry Bruckheimer dachten niet langer aan Martin Brest, maar gaven de opdracht door aan Tony Scott die door het megasucces van Top Gun de nieuwe kip met de gouden eieren was geworden. Of dit achteraf bekeken een goede keuze was blijft maar de vraag, want alhoewel deze sequel opnieuw een toonbeeld van hersenloos topentertainment is, verdween de frisse aanpak die de eersteling zo heerlijk maakte. De nadruk kwam meer op pure actie te liggen, het aantal grappen werd sterk gereduceerd en bijna alles kwam op Murphys schouders te liggen. Gelukkig voor Paramount was Murphy anno 1987 daartoe nog in staat, toch had niemand verwacht dat zelfs Tom Selleck met Three Men And A Baby de flik van Beverly Hills van zijn box office-troon zou stoten.
Het zou echter gemeen zijn om alle schuld in de schoenen van Scott te schuiven. De echte boosdoener is het krakkemikkige scenario. Terwijl Axel in Detroit een kredietfraude onderzoekt, hoort hij in een nieuwsuitzending te horen dat politie-inspecteur Bogomil op laffe wijze is neergeschoten. Foley staat bij de wetsdienaar van Beverly Hills flink in het krijt, het is namelijk dankzij hem dat hij zijn job heeft kunnen houden. De detective vertrekt vliegensvlug naar Beverly Hills om de dader op te sporen. Alles lijkt verband te houden met de alfabet-moorden die de filmstad reeds wekenlang teisteren. Opvallend is wel dat Foley geen enkele medewerking van de politiediensten krijgt, zelfs zijn maatjes Taggart en Rosewood zijn gedegradeerd tot agenten die alleen nog het verkeer mogen regelen.
Gelukkig heeft de film nog genoeg geestige momenten, maar toch is hij bijlange niet de parel die de eerste was. Brigitte Nielsen (door Foley hilarisch omschreven als “Goddamned, that’s a big bitch”) kan je moeilijk een goede actrice noemen en als bad guy (nou ja, bad woman) valt ze eveneens door de mand. Een leuk filmweetje: op de kamer van Rosewood hangt een poster van Cobra en ook hoor je Taggart de legendarische woorden “Fuck Rambo!” schreeuwen terwijl hij op Nielsen schiet. De eerste Beverly Hills Cop was op papier immers een film voor Stallone.
Genre: actiekomedie
Jaar: 1987
Regisseur: Tony Scott
Cast: Eddie Murphy, Judge Reinhold, John Ashton, Brigitte Nielsen, Jürgen Prochnow
Land: USA
Speelduur: 100 minuten
