De Belgische cinema zit dan wel volledig in de lift, doch moeten we meermaals bij onze Waalse broeders aankloppen als we prenten willen zien die aan je broek blijven plakken. Denk maar aan Calvaire, C’est Arrivé Pres De Chez Vous en natuurlijk de filmparels van de Dardenne-broertjes. Ook cineast Joachim Lafosse mag dat mooi lijstje vervoegen, want na de aparte film Nue Propriété (met Isabelle Huppert) wist hij ook A Perdre La Raison de cinefielen te bekoren. Emilie Duquenne behaalde voor haar vertolking in Cannes zelfs de Un Certain Regard-Award voor de beste vrouwelijke vertolking.
Het draaien van de film was iets minder eenvoudig, want Lafosse raakte zelfs betrokken in een proces. Dit drama is namelijk geïnspireerd op het drama van Geneviève Lhermitte, de moeder uit Nijvel die haar vijf kinderen vermoordde. Sommige vonden het tijdstip voor de verfilming net iets te vroeg, maar toch zijn jammer genoeg gezinsdrama’s tegenwoordig schering en inslag geworden. Mensen die op het randje van een zenuwinzinking staan, getormenteerde zielen die kalm worden gehouden met antidepressiva, maar bij wie ooit de stoppen onverbiddelijk zullen doorslaan.
Murielle (Emilie Duquenne) is ook zo’n vrouw. Op het eerste gezicht heeft zij een zorgeloos leventje. Haar Marokkaanse man Mounir (Tahar Rahim) is er altijd voor haar, maar het is vooral zijn adoptievader (de arts André gespeeld door Niels Arestrup) die een vernietigende rol op de psyche van de vrouw speelt. De schoonvader ontzegt haar alle vrijheid, hij eist zelfs dat het koppel met hun vier kinderen bij hem komt inwonen. De arts heeft daar ook alle macht voor. Niet alleen heeft hij geld, hij is ook de werkgever van zijn eigen adoptiezoon. Beetje bij beetje stort Emilie in en de vier witte lijkkisten die we in het begin op het scherm zagen, hebben ons vanaf de eerste seconde duidelijk gemaakt dat er iets ergs te gebeuren staat.
Ondanks het onderwerp koos Lafosse voor een intimistische aanpak. Deze Waal is misschien wel nog geen Michael Haneke, maar net als de Oostenrijker serveert Lafosse ons lepelgewijs de nodige spanning. À Perdre La Raison is dan ook in de eerste plaats een mooi staaltje van auteurscinema, want in de handen van iedere Hollywoodregisseur zou zo’n onderwerp alleen in een bloederige schietpartij eindigen. Lafosse kiest voor een andere aanpak, maar het eindresultaat is even onthutsend.
Genre: drama
Jaar: 2012
Regisseur: Joachim Lafosse
Cast: Niels Arestrup, Tahar Rahim, Émilie Dequenne
Land: België
Speelduur: 111 minuten
