De in 1978 in Forbach, een gemeente in het Franse departement Moselle in het noordoosten van Frankrijk met een rijke mijnbouwgeschiedenis en culturele diversiteit, geboren regisseuse en scenariste Claire Burger, is bekend in de filmwereld om haar werk dat vaak draait om sociale items, familieverhalen en haar intieme vertelstijl waarin ze op een documentaire-achtige manier de complexe dynamiek tussen mensen benadert.
Dat haar achtergrond een belangrijke rol speelt, blijkt uit thema’s als identiteit, familie en sociale kwesties van hedendaags Europa, die ze in haar films telkens weer scherp analyseert. Ze wordt trouwens vooral geprezen om haar originele stem en haar vermogen om menselijke emotionele verhalen op een meeslepende en authentieke manier te vertellen.
Hoewel ze nog maar twee langspeelfilms op haar actief heeft: Party Girl uit 2004 over het leven van een nachtclubdanseres op haar retour die wordt geconfronteerd met de uitdagingen van haar verleden en C’est ça L’amour uit 2018 waarin ze inzoomt op een ingewikkelde relatie tussen een vader en zijn twee tienerdochters nadat hun moeder het gezin heeft verlaten, heeft ze al verschillende belangrijke prijzen gewonnen zoals onder meer de Camera d’Or op het Filmfestival van Cannes, de Prix d’Ensemble in de Un Certain Regard-sectie, een César voor haar kortfilm C’est Gratuit pour les Filles (2009) en enkele awards op het Filmfestival van Venetië.
De verwachtingen voor haar derde prent waren hoog. Na zes jaar stilte ging eindelijk eerder dit jaar Langue Étrangère in première op het filmfestival van Berlijn en is dit romantische drama vanaf deze week te zien in onze bioscopen.
Het verhaal draait om Fanny, een 17-jarige psychisch kwetsbare scholiere uit Frankrijk, die op taaluitwisseling gaat naar Duitsland. In Leipzig ontmoet ze haar rebelse penvriendin Lena, die even oud is als zij en die graag betrokken wil raken bij politiek activisme. Om indruk te maken op Lena verzint de nogal verlegen en teruggetrokken Fanny een ander leven voor zichzelf, maar raakt ze al snel verstrikt in haar bedrog en leugens.
Hoewel Burger zichzelf trouw blijft op het vlak van stijl en aanpak, thematische en relationele ontledingen en aan haar vermogen om humane verhalen op authentieke manier te vertellen, is Langue Étrangère eigenlijk een ontgoocheling. In de kern van de film over een leerlingenuitwisseling, schuilt weliswaar een charmante lesbische liefdesgeschiedenis die helaas van bij de aanvang te voorspelbaar is en door een overvloed aan loodzware, zeurende, pseudo-intellectualistische en volstrekt inhoudsloze dialogen rond actuele politieke discussiepunten, wordt verstikt. Het ontluikende liefdeskoppel wordt wel naturel vertolkt door nieuwkomer Josefa Heinsius en de oprukkende Lilith Grasmug, maar spijtig genoeg zijn de nevenpersonages daarentegen allemaal doelloos rondwandelende soap-opera-stereotypes.
Burger kent blijkbaar de uitspraak: minder is meer, niet want ze werpt de kijker bakken onderwerpen voor de voeten die in het huidige maatschappelijke debat een rol spelen zoals socioculturele en educatieve hereniging, generatierebellie, Pegida, opmars van de rechts-populistische partij in Duitsland, queerness, psychopathologie, zelfmoord, Fridays for Future, alcoholisme, pesten, drugsgebruik, Gele Hesjes, auto-onderschatting, nieuw samengestelde gezinsproblematieken, het Europees Parlement, en ga zo maar door. Kortom, thematische overkill. Op de koop toe komt de filmmaker narratief niet verder dan tot een wat triviale en geforceerde opsomming van holle trefwoorden en cliché-slogans zonder enige substantie.
En zo wordt Langue Étrangère in plaats van een charmant coming-of-age-liefdesverhaal, uiteindelijk een didactische en schooltelevisieachtige blauwdruk-promotiefilm voor het Europees Parlement. Het kan duidelijk verkeren, maar blijven positief denken en hopen dat Burgers nummer vier opnieuw een schot in de roos wordt.
Genre: drama, romantiek, politiek
Jaar: 2024
Regisseur: Claire Burger
Cast: Josefa Heinsius, Lilith Grasmug, Nina Hoss, Chiara Mastroianni, Jalal Altawil
Land: Frankrijk, Duitsland, UK
Speelduur: 105 minuten
