Met Milano maakt regisseur en scenariste Christina Vandekerckhove haar eerste langspeelfilm, gebaseerd op personages die, naar eigen zeggen, tijdens het maken van haar documentaires zijn blijven hangen. Het is niet haar eerste fictiewerk: eerder regisseerde ze al de kortfilms Mia (bekroond met de HUMO Award op het Kortfilmfestival van Leuven) en Stella, beide uit 2020. Christina Vandekerckhove heeft een sterke band met het Gentse publiek; in 2017 won ze tijdens Film Fest Gent de publieksprijs voor haar sociale documentaire Rabot. Milano beleefde zijn wereldpremière op datzelfde Filmfestival, waar de film een mooie publieksbeoordeling van 4,87 kreeg.
Het verhaal volgt Alain, een alleenstaande vader die zijn jeugd in een instelling doorbracht en nu alles op alles zet om zijn doofstomme zoon Milano een beter leven te geven dan hij zelf heeft gekend. Milano, die opgroeit zonder moederfiguur, zoekt warmte en geborgenheid bij de welgestelde Renée, die hem liefdevol onder haar hoede neemt. Dit valt echter niet in goede aarde bij Alain. De vader-zoonrelatie komt verder onder druk te staan wanneer Milano vragen begint te stellen over zijn moeder en uiteindelijk ook met haar in contact komt.
Debutant Basil Wheatley, zelf doofstom, levert een indrukwekkende prestatie als Milano. Voor een vlotte communicatie met de debuterende Basil Wheatley werd gebruikgemaakt van tolken, maar Vandekerckhove leerde ook zelf gebarentaal om persoonlijk met Basil te kunnen communiceren. Zijn vader wordt vertolkt door Matteo Simoni, bekend van Marina, de populaire serie Callboys, en binnenkort weer te zien in Patsers van Adil El Arbi en Bilall Fallah. Ook Thibaud Dooms maakt zijn opwachting als kwajongen; hij verraste Vlaamse filmliefhebbers eerder dit jaar met een krachtige vertolking in Skunk.
Hoewel het acteerwerk van zowel vader als zoon overtuigend zijn en het publiek aanspreekt, bevat het scenario veel clichés en duidelijke metaforen die de emoties en de vader-zoonrelatie proberen te benadrukken. Dit werkt helaas eerder storend en haalt de kijker uit het verhaal. Ook blijft de rol van Milano’s moeder te vaag om echt meevoelend te zijn en ontbreekt een achtergrond voor de band tussen Renée en Milano.
De cinematografie is verzorgd door Frederic Van Zandycke (Het Smelt), en de soundtrack is opnieuw een samenwerking met Stijn Ylode de Gezelle (Mia, Rabot).
Het fictiedebuut van Christina Vandekerckhove blijft helaas een wat afstandelijk verhaal vol hiaten, dat vooral drijft op het sterke spel van Matteo Simoni en Basil Wheatley. Of Milano overeind blijft binnen het rijke genre van de Vlaamse cinema, is de vraag. Wel biedt het een herkenbare situatie voor elke alleenstaande ouder die vroeg of laat geconfronteerd wordt met vragen over een afwezige ouder—een thema dat zeker tot de verbeelding spreekt.
Genre: Drama
Jaar: 2024
Regisseur: Christina Vandekerckhove
Cast: Basil Wheatley, Matteo Simoni, Thibaud Dooms, Alexia Depicker
Land: België
Speelduur: 119 minuten
