Religie is altijd al een netelige, actuele en boeiende materie geweest voor scenaristen. Het judaïsme – wellicht door de buitenissige combinatie van strenge normen en intelligente humor – neemt in dit specifiek filmgenre een opvallende plaats in. Le Tango des Rashevski van de gereputeerde Belgische realisator van ontelbare reclamespots, Sam Garbarski en Philippe Blasband – de verdienstelijke scenarist van Une liaison Pornographique en Thomas est Amoureux – is een sfeervolle tragische komedie over de lotgevallen van een adorabele joodse familie.
De dood van grootmoeder Rosa zorgt voor heel wat commotie bij de Rashevski’s, een antimodale en liberale joodse familie. Hoewel Rosa baalde van het jodendom en allergisch was aan rabbijnen, wilde ze toch haar laatste rustplaats delen met joodse gelovigen. Een praktische ramp voor de familie want niemand heeft enige notie van de judaïstische begraafrituelen. Ook moreel is Rosa’s laatste wens een onverwacht en determinerend euvel voor de twee achtergebleven broers en hun geliefden. Zij worden plots geconfronteerd met hun particuliere geloofsovertuigingen en dito toekomstplannen. Voor Dolfo, Rosa’s schoonbroer en haar heimelijke aanbidder, is haar dood een gedroomde gelegenheid om rabbijn Shmouel – zijn eigen broer en Rosa’s ex- in Israël te gaan opzoeken in de hoop om daar eindelijk de oude familievendetta te kunnen gladstrijken. Voor de jongere generatie betekent de nakende doodsceremonie het ultiem excuus om hun amoureuze relaties grondig te evalueren. Wanneer de nakomelingen van Juda en Benjamin impulsief in de clinch gaan met maghrebijnse vriendinnen en door liefde gestigmatiseerde katholieken, wordt plaats gemaakt voor intieme tangopasjes.
Le tango des Rashevski is in tegenstelling met veel andere prenten over het jodendom – denk maar aan de extreem claustrofobische wereld van Amos Kadosh Gitaï – niet hermetisch en ademt in de eerste plaats een hartelijke sfeer uit. Zelfs als er wordt gereflecteerd over existentiële levensbeslommeringen, houdt Garbarski het nadrukkelijk luchtig en laat hij afdoende ruimte voor sterke maar vooral humane emoties. Een verdienstelijk langspeelfilmdebuut maar meer dan een speelse en vooral té brave feelgood- weekendkomedie is het jammerlijk niet geworden. Een gemiste kans, maar niet getreurd want een joodse tango brengt altijd soelaas.
Genre: drama, romance
Jaar: 2003
Regisseur: Sam Garbarski
Cast: Natan Cogan, Ishai Golan, Mosko Alkalai
Land: België, Luxemburg, Frankrijk
Speelduur: 90 minuten
Alpha
Pather Panchali
Être et Avoir
Familiar Touch
