Op 8 augustus 1937 werd Dustin Hoffman geboren. De ondertussen 86-jarige acteur heeft een filmografie om van achterover te vallen. De Fast Forward-redactie koos een paar films uit die zeker een plaatsje op je watchlist verdienen om te (her)ontdekken.
MIDNIGHT COWBOY
Voor het pakkend intieme portret over de vriendschap tussen twee contrastereotypes (een naïeve cowboy op zoek naar het Vrijheidsbeeld, heb je hem (!) en een doorleefde outcast met ongure intenties), het door John Schlesinger eminent geschetste jaren 60-tijdsbeeld en de bitse inzoom op het leven in de onderbuik van de US of A. En ook voor de overweldigende mix van humor en tragiek en het wonderlijke samenspel tussen Jon Voight en Dustin Hoffmann op de sfeervolle muziek van componist John Barry, singer-songwriter Harry Nilssons onvergetelijke hit Everybody’s Talkin’ en de melancholische mondharmonicatonen van onze Belgische trots Toots Thielemans. (Marc Bussens)
L’UOMO DEL LABIRINTO (INTO THE LABYRINTH)
Zelfs op een oudere leeftijd kan je als acteur nog steeds een erg interessante performance neerzetten en dat hoeft ook niet in de grootste van producties zijn of zelfs maar in de grootste rol. Zoveel bewijst Dustin Hoffman als dokter Green in de Italiaanse L’uomo del labirinto uit 2019. In deze bevreemdende crimehorror van regisseur/schrijver van Donato Carrisi probeert Hoffman als Dokter Green tot de bodem te geraken van wat er nu gebeurd is met Samantha, gekidnapt als kind en nu als een volwassen vrouw zoveel jaar later gevonden.
Benaderd vanuit verschillende perspectieven van verschillende personages, waarbij de lijn tussen werkelijkheid en fantasie vaak flinterdun is, weet L’uomo del labirinto te voorkomen dat je ooit zeker van je stuk kan zijn tot aan de laatste scène.
Het is enkel in de finale, wanneer alles op tafel ligt, dat je ziet hoe mooi deze vreemde puzzel van een film eigenlijk in elkaar stak. Door de verraderlijke aard van de film zal dit nooit Dustin Hoffmans bekendste werk worden maar desalniettemin is het een film die toch een tijdje in je gedachten blijft nazinderen. (Bjorn Vandermarliere)
MARATHON MAN
Laat je niet vangen: Marathon Man is geen beklijvend sportdrama met een heroïsch slot, maar een intense paranoiathriller waarin de universiteitsstudent en obsessieve loper Thomas ‘Babe’ Levy (Hoffman) in een overheidscomplot verzeild geraakt. De sterke acteerprestaties van zowel Dustin Hoffman als Laurence Olivier tillen de film van John Schlesinger naar een hoger niveau. Tegelijkertijd houdt het plot, gebaseerd op de gelijknamige roman van William Goldman, de spanning er tot het einde in. Voeg daar nog de knappe cinematografie en een iconische ondervragingsscène aan toe en je krijgt een film die het predicaat van klassieker verdient. “Is it safe?” om Marathon Man te bekijken. Absoluut! (Raf Geusens)
STRAIGHT TIME
Door mensen die het kunnen weten staat Dustin Hoffman bekend als geen gemakkelijk ventje om mee samen te werken. Het gevolg is evenwel een lijstje met vertolkingen om van achterover te donderen. Als kind van de eighties denk ik vaak aan Tootsie – een film die overigens zijn tijd heel ver vooruit was en nog verrassend goed stand houdt – maar ik koos toch voor Straight Time, een film die nota bene voor een stukje werd geregisseerd door Hoffman om daarna enigszins gefrustreerd de camera door te geven aan Ulu Grosbard. Hoffman speelt de kruimeldief Max Demo maar de net iets te ijverige reclasseringsambtenaar Earl Frank (een zoals altijd fantastische M. Emmet Walsh) gooit roet in het eten. 70’s-cinema op zijn best en dat vond ook Tarantino die De Niro opdracht gaf om de film zeer goed te bestuderen alvorens aan Jackie Brown te beginnen. (Didier Becu)
STRAW DOGS
Revenge of the nerd! De geweldige combinatie tussen Sam (If they move, kill ‘em) Peckinpah en Dustin (Mrs. Robinson, you’re trying to seduce me ) Hoffman. Amerikaanse wiskundige probeert te werken in een country house in Groot-Brittannië, maar zijn mooie blonde vrouw en de irritante Engelsen zorgen voor een hoop gedoe. En dan gaat het helemaal mis. Home Alone-Peckinpah style. Geweldig goed gemaakt, enorm goed geacteerd en vanaf de eerste minuut is er die onderhuidse spanning die dan ontploft. De finale is dan ook echte Peckinpah-genialiteit. (Fokke van der Meulen)
RAIN MAN
Nadat een egoïstische jongeman uit L.A. hoort dat zijn vervreemde vader een fortuin heeft nagelaten aan een autistische broer , waarvan hij het bestaan zelfs niet wist, genaamd Raymond verdwijnt hij met zijn broer en trekt het land door in de hoop een grotere erfenis te bemachtigen. Dustin Hoffmans vertolking van Raymond is zowel authentiek als meeslepend. Hij gaat volledig op in zijn rol en weet de nuances en eigenaardigheden van iemand met autisme met ongelooflijke precisie vast te leggen. Van Raymond’s verstilde spraakpatronen en repetitieve gedrag tot zijn onwrikbare focus op routines. Hoffman’s toewijding om de complexiteit van dit personage uit te beelden is prijzenswaardig. (Bjarne Meskens)
THE GRADUATE
Als je als 30-jarige een geloofwaardige 20-jarige weet neer te zetten die verleid wordt door een vriendin van de familie die minstens 20 jaar ouder moet voorstellen, dan ben je een acteur van een groot kaliber – ook al is dit je grote filmdebuut. Hoffman weet hier te charmeren als de onervaren Benjamin Braddock waardoor de film een hartverwarmende en grappige coming of age-film wordt. Zelfs na 56 jaar geniet je nog van de tonen van The Sound of Silence waarmee The Graduate opent, een openingsscène die trouwens een mooie hommage kreeg in Quentin Tarantino’s Jackie Brown. (Evelyne D’Hoker)
ALL THE PRESIDENT’S MEN
In de thriller All The Presidents Men spelen Robert Redford en Dustin Hoffman de legendarische journalisten Bob Woodward en Carl Bernstein die het Watergate-schandaal aan het licht brachten. De film is niet alleen historisch accuraat, maar ze toont een heel realistische blik op onderzoeksjournalistiek. We zien geen achtervolgingen, schaduwingen en shootouts, maar wel interviews, telefoongesprekken, paranoïde informanten en ontzettend veel typmachines. Ondanks het feit dat het een echte praatfilm is, wordt dit dankzij het stevige tempo, de sterke performances, en het boeiende onderwerp nooit saai. Maar het beste argument om deze film te (her)ontdekken is Hoffmans weelderige haardos. (Joris Verpoest)
HOOK
Ondanks het feit dat het niet zijn beste film is, bewijst Dustin Hofman dat hij een grote verscheidenheid aan rollen aankan. Hier vertolkt hij het personage van Captain James Hook naast een andere grootheid, wijlen Robin Williams als Peter Banning. Het is genieten van de kleurrijke sets en de energie tussen Dustin Hoffman en Robin Williams in Steven Spielberg’s verfilming van het alom bekende verhaal van Peter Pan. En voor de aandachtige filmfans kan je Dustin Hoffman zelf spotten in een dubbel rol. (Dimitry Warmoes)
LISA’S SUBSTITUTE – THE SIMPSONS
Ik kies voor Lisa’s Substitute, een episode uit seizoen twee van The Simpsons. Een ietwat atypische keuze die ook nog eens tweeledig is. Eerst en vooral ben ik een enorme fan van de eerste tien seizoen van deze legendarische reeks, die nu aan zijn vierendertigste jaargang zit. Sedert enkele jaren staan de bekende (film)sterren te springen om een rolletje in deze reeks en spelen ze meestal zichzelf. In de eerste jaargangen speelden bekende sterren effectief een fictief karakter en in het geval van Dustin Hoffman onder een pseudoniem omdat hij niet teveel ruchtbaarheid wilde geven en de aandacht niet op zichzelf wilde leggen.
De tweede reden dat ik voor deze rol koos is omdat, ook al duurt de episode maar twintig minuten, Dustin deze rol zich volledig toe-eigent en effectief het personage sterker maakt door zijn intonatie, timbre en algemene rust. Voorts speelt hij in feite een personage zoals we hem vaker hebben zien spelen op het witte doek en wat hij als persoon uitstraalt naar ons kijkers toe. Een warme, slimme, empathische man.
In deze aflevering geeft hij gestalte aan Mr. Bergstrom, die Lisa’s leerkracht tijdelijk vervangt. Lisa raakt in de ban van Mr. Bergstrom en wordt er zelfs verliefd op, een compleet onmogelijke liefde. Wanneer Lisa’s leerkracht terug de honneurs waarneemt moet Mr. Bergstrom vertrekt, maar niet vooraleer hij een ontroostbare en betraande Lisa een wijze raad meegeeft. Een klassieker onder de afleveringen van de Doldwaze gele familie, ook eentje die meer speelt met het emotionele aspect.
Kleine noot: Dustin Hofmann koos voor Sam Etic als pseudoniem, een verwijzing naar zijn Joodse achtergrond. (Anthony Palaia)
