“Ik ben Sissi niet. Ik ben een ongelukkige 42-jarige vrouw en mijn naam is Romy Schneider.” In één zin de samenvatting van het turbulente leven van Romy Schneider wiens levensverhaal (of ten minste een deel daarvan) perfect geschetst wordt in 3 Days In Quiberon van Emily Atef.
Romy (hoewel van oorsprong Oostenrijkse) had een haat-liefdeverhouding met Duitsland. Gedreven door haar moeder (Magda Schneider, op wie Hitler een oogje had) werd de jonge Romy verplicht om als tiener de rol van Sissi en de vele varianten ervan op zich te nemen. Romy werd in Duitsland de perfecte girl next door, maar zelf had ze meer dan genoeg van de heimatfilms en op het einde van de jaren 60 vluchtte ze in het gezelschap van charmeur Alain Delon naar Frankrijk.
Tot groot ongenoegen van haar moeder en de Duitsers werd Romy de favoriete actrice van de Franse arthouseregisseurs en mocht ze er films draaien met Andrzej Żuławski, Luchino Visconti en Claude Sautet. Samen met Catherine Deneuve en Isabelle Huppert werd ze één van de filmdiva’s van Frankrijk, terwijl ze in eigen land het onderwerp was van de schandaalpers. Daar viel namelijk ook wel het één en ander over te vertellen.
Verslaafd aan drank en pillen, haar echtscheiding met Delon, haar tweede man (Harry Meyen) die zich ophing of haar veertienjarige zoon David die gespietst werd door een hek nadat hij op het dak van haar schoonouders klom. Een paar dagen na de première van haar laatste film La Passante Du Sans-Souci werd Schneider op 44-jarige leeftijd dood op haar appartement aangetroffen. Officieel stierf ze aan een gebroken hart, maar verschillende bronnen wijzen op zelfmoord en ook deze film (deels fictief) toont de destructieve kant van Romy, een jaar voor haar dood.
Quiberon, een kustdorpje in Bretagne waar niets te beleven valt, behalve wanneer Romy Schneider (Marie Bäumer) langs komt. De actrice vertoeft in een soort van wellnesskliniek en we volgen haar drie dagen. Ze krijgt het bezoek van drie mensen: haar jeugdvriendin Hilde (Birgit Minichmayr) die haar probeert te beschermen tegen het mediacircus, de journalist Michael Jürgs (Robert Gwisdek) en de fotograaf Robert Lebeck (Charly Hübner). Deze laatste wordt (tevergeefs) haar laatste toeverlaat.
De film speelt op twee troeven en beide hebben een imponerend resultaat. Enerzijds kom je via de interviews het andere leven van Romy te weten (hoewel er voor fans niets nieuws wordt verteld) en anderzijds zie je ook de arrogantie waarmee de pers te werk gaat. Een “we gaan je villen, je hebt geen keus, want je hebt ons toch nodig”-attitude. Romy kon inderdaad niet zonder de pers, want hoewel ze een ster was had ze financieel haar beroep als actrice nodig.
Een film voor cinefielen? Het helpt natuurlijk wel als je thuis bent in het warrige leven van Schneider, maar 3 Days In Quiberon kan evengoed perfect als je geen fanboy bent. Hoofdrolspeelster Marie Bäumer (in Duitsland een bekende tv-actrice) lijkt als twee druppels water op Schneider en vaak overkomt je het gevoel dat je naar Schneider zelf aan het kijken bent. Dat komt vooral ook door de docu-achtige aanpak van Emily Atef die ook het bejubelde Molly’s Way en later Plus Que Jamais regisseerde.
Bijna het hele interview zit in de film verwerkt en verveelt geen seconde, wel zie je een personage dat met de minuut meer en meer naar de afgrond afglijdt. Ook de rest van de cast levert uitstekend werk en de scène met Denis Lavant (één van de sterren waarmee Leos Carax vaak werkt) als havenpoëet zijn ontroerend, één van de weinige momenten waarbij Romy levensvreugde uitstraalt.
GENRE: drama
JAAR: 2018
REGISSEUR: Emily Atef
CAST: Marie Bäumer, Birgit Minichmayr, Charly Hübner, Robert Gwisdek
LAND: DUITSLAND, OOSTENRIJK, FRANKRIJK
