Dominique Van Malder (Dendermonde, 1976) is een gekend radio- en televisiefiguur en een bijzonder actief Vlaams acteur. Hij studeerde aan het Brusselse Ritcs en startte een carrière als theateracteur, verbonden aan de gezelschappen Theater Antigone, Studio Orka en BRONKS.
Samen met zijn goede vriend en medeacteur Joris Hessels trok hij voor het Canvas-programma Radio Gaga, met een mobiele radiostudio naar plekken in België waar mensen in een kwetsbare positie mooie en ontroerende verhalen te vetellen hadden. Het programma werd met veel lof onthaald en er volgde vrij vlug een tweede reeks.
Dominique (Dompi voor de vrienden) wordt regelmatig gevraagd voor gastrollen in kortfilms, televisieseries (Flikken, Witse, Zuidflank, Vermist, De Twaalf, Doe zo Voort, Red Lights, Lockdown, F*** You Very, Very Much, Roomies) en in langspeelfilms (Ben X, The Broken Circle Breakdown, Offline, Belgica, Verborgen Verlangen, D’Ardennen, De Behandeling, Wij, Muidhond, Hotel Poseidon). Drie jaar geleden kwam Dominique op de proppen met een – door hem geschreven – nieuwe televisiereeks: Albatros. In deze reeks was te zien hoe enkele zwaarlijvige mensen op kamp gaan om hun leven te proberen verbeteren.
In navolging hiervan liet Dominique voor Play4 het volgende optekenen: “Doorheen de jaren is mijn lijf ook mijn ‘kostuum’ geworden. Al sinds mijn zevende levensjaar worstel ik met mijn gewicht.” Enige tijd terug begon hij zich pas écht zorgen te maken over zijn conditie omdat hij voelde dat hij te ‘ongezond’ leefde en nood had aan een ingrijpende en permanente oplossing. Hij besloot om serieus te vermageren via een Gastric Bypass. Vanaf mei van dit jaar kon je op Play4, GoPlay en via Pickx.be in de documentaire-reeks Patiënt Dompi, volgen hoe zijn overgewicht besluit aan te pakken. Het resultaat is intussen iedereen al opgevallen want Dominique’s gedaanteverwisseling is enorm, Hij viel maar liefst iets meer dan 60 kg af.
Binnenkort is Dominique naast Evelien Bosmans te zien in de serie De Club (waar niemand bij wil horen) en in 1985 naast Evelien Bosmans, en in Dimitri Verhulst zijn langspeelfilmdebuut Waarom Wettelen aan de zijde van Peter Van den Begin en Tom Vermeir.
Intussen hier de filmkeuzes van Dominique:
MAGNOLIA (1999)
Compleet omvergeblazen verliet ik mijn geliefde cinema Albert in Sint-Gillis Dendermonde, een bioscoop net om de hoek van mijn ouderlijk huis. Ik kwam als prille twintiger thuis en mijn moeder vroeg waarom mijn ogen zo vochtig waren. Toen ontstond er een wolkbreuk in mijn oogleden, zo getoucheerd en gebouleverseerd was ik door deze prachtprent. Nooit eerder of later is Tom Cruise nog zo geloofwaardig geweest op een scherm. En die soundtrack van Aimée Mann, bloedmooi! Wat een prachtig mozaïek aan levensverhalen!
NAKED (1993)
Mike Leigh was en is altijd een beetje thuiskomen. Hij vertelt verhalen in een decor dat ik goed ken, hetzij dan op Vlaams niveau. Hoe hij met acteurs werkt en aan een scenario, het lijkt mij een droom. Toen ik Naked voor de eerste keer zag was dat een slag in mijn gezicht. De monoloogscène met de nachtwaker heb ik ooit vanbuiten geleerd om op café te kunnen debiteren.
THE BANSHEES OF INISHERIN (2022)
Hoe een ogenschijnlijk simpel opzet (een man beslist niet meer bevriend te willen zijn met zijn vriend) zo puur, absurd, ontroerend, grappig en onwaarschijnlijk schoon in beeld gebracht kan worden en dat alles terwijl er een burgeroorlog woedt op de achtergrond. Een heerlijke balans tussen humor en melancholie in een prachtig Iers landschap. Hulde!
LOST IN TRANSLATION (2003)
Ik was al meteen verliefd op het openingsbeeld en dus ook op de jonge Scarlett Johansson. En op de acteerkunsten van Bill Murray. Hoe melancholiek kan je eruitzien?! Een ode aan niet geconsumeerde liefde en de definitie van vriendschap en dat in een geweldig Japans decor. En ik krijg zin in Japanse whiskey!
THIS MUST BE THE PLACE (2011)
Sean Penn geeft hier een masterclass in acteren. Een ongelooflijk ontroerend personage zet hij neer. Een soortement van roadmovie waar de meest gekke personages mekaar ontmoeten en toch geloof je het helemaal. Met dank aan de meesterlijke beeldvoering. Of hoe vorm en inhoud hand in hand gaan.
