Voor doorgewinterde horrorfans is Devanny Pinn als actrice zeker geen onbekende, maar voor The Black Mass die in première gaat op Razor Reel zat de Amerikaanse voor het eerst in de regiestoel. Fast Forward had een gesprekje met haar.
Beste Devanny, ook al heb je in bijna 80 films gespeeld, is The Black Mass – op enkele korte films na – je regiedebuut. Ik denk dat dit op een bepaalde manier toch spannend is, maar tegelijkertijd ook zoiets als een compleet nieuw begin, niet waar?
Devanny : The Black Mass is mijn regiedebuut. Hoewel ik voornamelijk als actrice werk, ben ik altijd geïnteresseerd geweest in regie. Door de jaren heen heb ik op elke afdeling ook achter de schermen geleerd en geprobeerd om te werken. Als ik de taak van elke persoon op de set ken, waardeer ik hoe iedereen bijdraagt aan het vertellen van een verhaal. De enige positie die ik nog niet had vervuld, was om het helemaal zelf te gaan doen. Toen ik groen licht kreeg om The Black Mass te maken, was het aanvankelijk mijn bedoeling om het alleen maar te produceren. Het was echter mijn passieproject en ik kon geen regisseur vinden die echt begreep wat ik met het verhaal wilde doen en dat kon verwezenlijken met het budget waarmee we moesten werken. Om er zeker van te zijn dat de film zei wat ik wilde zeggen, besloot ik zelf in de regisseursstoel te kruipen. Het was echt een ongelooflijke ervaring.
Je hebt een brede schare fans in de horrorgemeenschap. Een logische stap zou zijn om een horrorfilm te regisseren, maar in plaats daarvan kies je voor een thriller. Waarom was dat?
Devanny: Ik denk dat wat iemand gruwelijk vindt, kan variëren, afhankelijk van aan wie je het vraagt. Wat mij bang maakt, zijn mensen. Mensen en wat ze elkaar kunnen aandoen zijn altijd het meest angstaanjagende materiaal geweest. Bij horror, hoewel louterend, is er een duidelijke grens is tussen realiteit en fantasie. Als de horror die je in een film laat zien iets is dat mensen kan overkomen, of in het geval van The Black Mass, mensen is overkomen, neemt dat het vangnet weg van fantasie. Ondanks dat het wordt gecategoriseerd als een waargebeurde misdaadthriller, wetende dat er mensen onder ons zijn die in staat zijn om tot puur kwaad te transformeren en dat ze zich in en rond jouw wereld bevinden, is dat voor mij in de kern ook horror.
De vraag die je al een miljoen keer eerder hebt beantwoord. Het is duidelijk dat The Black Mass is geïnspireerd op de gruweldaden van Ted Bundy, maar hij wordt nooit zo genoemd. Waarom is dat?
Devanny: Ik hoopte dat zelfs mensen die heel goed bekend waren met de zaak die in de film wordt afgebeeld zich niet zouden laten afleiden door wat ze denken te weten over deze gebeurtenissen. Tot nu toe is dat gelukt. Zijn gezicht en identiteit worden aan het einde duidelijk onthuld en als je de hele film goed kijkt of luistert, wordt hij genoemd en zelfs getoond, maar het is subtiel, om niet de focus van de film te zijn. Ik moedig kijkers aan om zijn naam weg te laten, maar ook te praten over en het benoemen van de mensen die door hem het slachtoffer zijn geworden. Criminelen mogen geen roem krijgen voor hun misdaden.
Ik denk dat je op een of andere manier zou kunnen zeggen dat The Black Mass een slasher is, maar je hebt een keuze gemaakt door het accent op de slachtoffers te leggen in plaats van op de seriemoordenaar die – in tegenstelling tot andere horrorfilms – helemaal geen held is. Waarom heb je die beslissing genomen?
Devanny: Ik wilde The Black Mass maken vanwege hoe berucht ‘hij’ is. De hele wereld kent zijn naam en gezicht, maar bijna niemand kan een van zijn vele slachtoffers noemen. Deze onschuldige mensen wiens leven voor altijd werd getroffen of beëindigd door deze slechte persoon, worden door hem in hun eigen moorden opgevoerd?! Hij wordt verheerlijkt als een beroemdheid met merchandise, fanclubs en zelfs tatoeages. Het was belangrijk voor mij om dit verhaal te laten zien op een manier die, verrassend genoeg, nooit was gedaan door de slachtoffers als echte mensen te presenteren. Ik wilde letterlijk de focus van deze misdaden omdraaien van ‘hem’ naar de individuen wiens leven hij had verwoest. Het is niet alleen een educatief hulpmiddel voor deze historische momenten, maar het is bedoeld om zich af te vragen hoe wij als samenleving bekendheid geven aan seriemoordenaars. Ik hoop dat als je letterlijk een dag in de schoenen van deze vrouwen moet lopen dat misschien de ‘coole factor’ van deze persoon kan vervagen.
Maar je ligt er niet wakker van als mensen klagen dat The Black Mass geen typische slasher is…
Devanny: De meeste van mijn films zaaien grote verdeeldheid en daarom is het logisch dat The Black Mass dat ook zou zijn. Ik was met deze film voorbereid op kritiek of afwijzing omdat het een zeer emotioneel onderwerp is en ook een zaak die algemeen bekend is bij mensen. Dit zorgt meestal voor een heel gepassioneerde reactie. Ik ben echter blij om te kunnen zeggen dat de meerderheid van de kijkers tot nu toe overweldigend ondersteunend is geweest, zowel bij filmfans als bij mensen die de boodschap begrepen toen ze de film zagen. Veel mensen hebben mij benaderd omdat ze de thema’s van de film wilden bespreken, persoonlijke verhalen wilden delen en wilden vertellen hoe zij misdaadzaken anders bekijken na het zien van The Black Mass. Mijn doel met de film was om dit soort vragen en discussies hopelijk op gang te brengen, dus het was een zeer verrijkende ervaring.
Je bent de brutaliteit wel duidelijk niet vergeten. Was je achteraf niet geschokt toen je in je eigen film zag hoe intens en bruut de moorden zijn?
Devanny: Ik wist vanaf het allereerste begin dat ik dat wilde doen. De meeste afbeeldingen van deze misdaden worden extreem afgezwakt, geromantiseerd of zelfs uitgesloten wanneer ‘zijn’ verhaal wordt verteld. Zijn misdaden zijn zo gruwelijk dat het ongemakkelijk en zelfs als aanstootgevend wordt beschouwd om ze af te beelden. Dit minimaliseerde de gruwel die zoveel van deze arme meisjes moesten doorstaan en waaraan ze bezweken. Als je midden in deze aanrandingen en moorden aanwezig bent, nadat je deze meisjes hebt leren kennen als echte mensen met families, hoop en dromen, dan kun je echt begrijpen waar ‘hij’ om bekend staat. Als verhalenverteller die de levens van echte mensen weergeeft, heb ik de verantwoordelijkheid om ervoor te zorgen dat zijn naam en nalatenschap accuraat worden weergegeven. En zijn erfenis is niet dat hij aantrekkelijk, goed opgeleid of charmant was… hij was gewoon een monster. Als je naar The Black Mass kijkt en zijn naam hoort of zijn gezicht ziet, zou je je misselijk moeten voelen. DAT is zijn erfenis.
Ondanks het geweld vind ik The Black Mass toch prachtig gefilmd. Soms dacht ik aan de stijl die Nicolas Winding Refn gebruikt in The Neon Demon. Was dat een inspiratiebron, en zo niet, wie dan wel?
Devanny: Dank je. Het was belangrijk om de wereld er mooi te laten uitzien, want totdat hij er binnenkwam, was dat ook zo. ‘Hij’ werd letterlijk de casestudy die de term ‘seriemoordenaar’ identificeerde, een term die vóór hem in de wereld niet bestond. De wereld voordat hij ermee in aanraking kwam, was onschuldig, onwetend en… prachtig. Ik heb geprobeerd om dat over te brengen in beelden.
Een voor de hand liggende vraag, maar denk je dat je na The Black Mass ook andere films regisseert?
Devanny: Ik had echt geen ambities als regisseur, maar ik word aangemoedigd om door te gaan na The Black Mass. Ik beschouw mezelf als een verhalenverteller, dus als er een ander verhaal aan mij wordt gepresenteerd dat ik wil vertellen, zal ik niet laten (lacht)
Je debuut wordt vertoond op het Belgische festival Razor Reel. Heb je een speciale boodschap voor de bezoekers?
Devanny : Ik ben ongelooflijk vereerd en opgewonden om mijn Belgische première te beleven op Razor Reel! Het is voor mij heel bijzonder om daar te worden vertoond en ik ben blij dat ik er persoonlijk bij kan zijn om de film te presenteren en andere fans van het genre te ontmoeten. Ik kijk ernaar uit om met jullie allemaal deel te nemen aan dit filmfeest.
Laten we eindigen met deze moeilijke vraag….wat is je favoriete film en waarom….
Devanny: Oh man, ga je me dit aandoen?? (lacht) Mijn favoriete horrorfilm is 1408. Het is naar mijn mening genrefilm op zijn best. Het is grotendeels één persoon op één locatie met een eenvoudig verhaal en thema, maar het heeft ongelooflijke prestaties, geweldige productiewaarde, combineert horror/thriller/paranormaal/psychologisch gebruik van angst, schrik, spanning, hoop en hopeloosheid en laat je de hele tijd raden. Het gooit dit allemaal in een blender, maar voert het perfect uit. En het lukte mij om eruit te komen. Dat is best moeilijk om te doen! (lacht)
ENGLISH VERSION
Dear Devanny, even if you have played in almost 80 productions is The Black Mass – apart from some short movies – your directorial debut. I guess in a way it’s exciting, but at the same time something as a complete new beginning, not?
Devanny : The Black Mass is my directorial debut. Although I primarily work as an actress, I have always been interested in production. Over the years I have learned about and tried to work in every department behind the scenes too. Knowing each persons job on set helps me appreciate how everyone contributes to telling a story and also makes me stronger in front of the camera too. The only position I had not done was direct. When I got a greenlight to make The Black Mass, my intention was just to produce it. However, it was my passion project and I could not find a director who really understood what I wanted to do with the story and able to accomplish it with the budget we had to work with. So to make sure the film said what I needed it to say, I decided to step into the directors chair. It has been a really incredible experience.
You got a wide fan base in the horror community. A logic step would be to direct a horror movie, but instead you choose to do a thriller. Why was that?
Devanny: I love this question. I think what someone finds horrific can vary depending on who you ask. For me, what scares me is people. People and what they are capable of doing to each other has always been the most terrifying material. Horror, while cathartic, often can be dismissed because there’s a clear line between reality and fantasy. When the horror you’re showing in a movie is something that can, or in the case of The Black Mass, did happen to people, it takes away the safety net of it being fantasy. Despite being categorized as a true-crime thriller, knowing there are people among us capable of pure evil and they are in and around your world, that to me is horror at its core.
The question you answered a million times before. It’s obvious The Black Mass is inspired by Ted Bundy, but he’s never named like as such. Why is that?
Devanny: It was my hope that even people very familiar with the case would go on the ride of the day depicted in the movie and not be distracted by what they think they know of these events. So far that has been successful. His face and identity is revealed clearly at the end, and if you look or listen closely throughout the movie he is named and even shown, but it’s subtle, to not be the focus of the film. I encourage viewers to leave his name out and start talking about and naming the people victimized by him. Criminals should not receive fame for their crimes.
I guess in some way you could say The Black Mass is a slasher, but you made a genuine choice by putting the accent on the victims rather than the serial killer who is – unlike in other horror movies – not a hero at all. Why do you made that decision?
Devanny: I wanted to make The Black Mass because of how infamous ‘he’ is. It was upsetting to me to know that throughout the world people recognized his name and face, yet almost no one could name a single one of his many victims. These innocent people whose lives were forever impacted, or ended by this evil person are upstaged by him in their own murders?! Not only that, but he is glorified as a celebrity with merchandise, fan clubs and even tattoos. It was important for me to showcase this heavily publicized story in a way that, surprisingly, had never been done- by showcasing the victims as real people. I wanted to literally flip the focus of these crimes from ‘him’ to the individuals he impacted. It’s not only an educational tool for these historical moments, but it is meant to question how we as a society lend notoriety to serial killers. It is my hope that if you have to literally walk a day in his shoes and look these women in the face as they are attacked, that maybe the ‘cool factor’ of this individual and people like him will start to fade.
I guess you don’t care about those who complain about the fact The Black Mass is not a typical slasher. In fact are there are any complaints and how is the movie received so far?
Devanny: Most of my films are very divisive and so it makes sense that The Black Mass would be also. Anytime you break the mold, it will be met with resistance by some. I was prepared for backlash or dismissal with this film because it is very emotional subject matter and also a case that is widely known to people. This usually creates a really passionate response. However, I am pleased to say that the majority of viewers so far have been overwhelmingly supportive both as movie fans and people receiving the messaging the film presents. Many people have approached me after wanting to discuss the films themes, share personal stories and to address overall how they view crime cases differently after viewing The Black Mass. My goal with the film was to present and hopefully start having these kinds of questions and discussions, so it’s been a very rewarding experience.
You obviously didn’t forget the brutality. Weren’t you shocked afterwards when you saw your own movie how intense and brutal the murders are?
Devanny: I knew from the very beginning that i wanted to ‘go there’ with the attacks. Most of the depictions of these crimes are extremely watered down, romanticized or even excluded when telling ‘his’ story. His crimes are so horrific that it is uncomfortable and even considered offensive to depict them. For me, telling this serial killers story and NOT showing these attacks in the brutal, factually based way they were committed is allowing viewers to more easily be charmed by the serial killer. It minimized the horrific experience that so many of these poor girls endured and succumbed to. If you have to be there in the middle of these sexual assaults and murders, after getting to know these girls as real people with families, hopes, dreams, then you can truly understand what ‘he’ is known for. I have a responsibility as storyteller depicting real people’s lives to make sure his name and legacy is represented accurately. And his legacy is not that he was attractive, or educated or charming… he was an absolute monster. If you watch The Black Mass, then you hear his name or see his face, you should feel sick. THAT is his legacy.
Despite its violence, I think The Black Mass is beautifully shot. Sometimes I was thinkingof the style Nicolas Winding Refn is using in The Neon Demon. Was that an inspiration, and if not who was?
Devanny: Thank you. It was important to showcase the world as beautiful, because until he entered it, it was. ‘He’ literally became the case study that identified and named the term ‘serial killer’, before him that did not exist to the world. The world before he encountered it was innocent, ignorant and…beautiful. I tried to convey that in the imagery , it makes the horror that he unleashes on it that much more jarring.
An obvious question, but after doing The Black Mass, do you think you direct other movies as well?
Devanny: I really did not have directing aspirations, but I am being encouraged to continue after The Black Mass. I consider myself a storyteller, so if there is another story I am presented with that I feel compelled to take on, i will not rule it out (laughs)
Your debut will be screened at the Belgian festival Razor Reel. I guess that’s exciting and do you have any special message for the visitors?
Devanny : I am incredibly honored and excited to have my Belgian premiere at Razor Reel! It is very special to me to screen there and I am pleased to be able to attend in person to present the film and meet other fans of the genre. I look forward to participating in this celebration of film with you all.
Let’s end with this difficult question….what’s your favorite movie and why….
Devanny: Oh man you’re going to do that to me?? (laughs) Well my favorite horror movie is 1408. It is genre filmmaking at its finest in my opinion. It is largely 1 person in 1 location with a simple story and theme, yet it has an incredible performance, amazing production value, blends horror/thriller/paranormal/psychological uses dread, jump scares, tension, hope and hopelessness and keeps you guessing throughout. It throws all of this in a blender, but executes it perfectly and makes all of this complicated simplicity feel effortless. And managed to creep me out. That’s hard to do! (laughs)
