Luke Scott is de zoon van de Britse Sir Ridley Scott, fotograaf, filmproducent en vooral succesvolle en driemaal voor een Oscar genomineerde regisseur die vooral bekend is om zijn cult-films (The Duellists, Thelma & Louise, Matchstick Men) en zijn visueel overweldigende en groots opgezette Hollywood-actiefilms zoals Alien, Blade Runner, 1492: Conquest of Paradise, Gladiator, American Gangster, Robin Hood en The Martian. Luke Scott is bijgevolg dus ook de neef van filmregisseur (en in 2012 tragisch overleden) Tony Scott (Top Gun, Days Of Thunder, Enemy of The State, Déjà Vu, Unstoppable), de jongere broer van Ridley.
Hoewel Luke Scott met de Hollywoodlepel werd grootgebracht en als kind al rondzwierf op de verpletterende filmsets van zijn vader en zijn oom, stonden geldschieters niet opgewekt te springen om Luke zorgeloos in de filmvoetstappen van zijn familie te laten treden. Hollywoodmogols geven ‘de kinderen van’ niet zomaar een gigantisch budget ter beschikking alvorens ze zich niet eerst hebben bewezen. Nochtans had Scott jr. al heel veel ervaring opgedaan als televisieregisseur, art director, reclamefilmer en second unit directorvan onder meer Exodus: Gods And Kings en The Martian en als regisseur van de opmerkelijke scifi-kortfilm Loom met een voortreffelijke Giovanni Ribisi in een onvergetelijke hoofdrol. Naar aanleiding van zijn filmdebuut Morgan trok destijds Fast Forward-redacteur Marc Bussens naar de man zelf om hem aan de tand te voelen.
Morgan is een adembenemende sciencefictionthriller waar boeiend wordt ingezoomd op een geslaagd genetisch gemanipuleerd ‘mirakel’ dat luistert naar de naam Morgan. Is Morgan een mens? Een meisje? Een uit de hand gelopen wetenschappelijk experiment? Feit is dat Morgan ofschoon dat het extreem intelligent en gevoelig is, een verschrikkelijk en onverwachte agressieve daad stelt waardoor de koelbloedige consultant Lee Weathers wordt uitgestuurd om te onderzoeken of het ‘academisch snufje’ nog wel een toekomst heeft? Dat het een en ander niet bepaald verloopt zoals men heeft gehoopt, geeft meteen de start aan een reeks bijzonder verrassende en adembenemende gebeurtenissen die je naar het topje van je bioscoopzitje duwen.
Bovendien zien we in deze actievolle moderne versie van Frankenstein boordevol Blade Runner– en 2001: A Space Odyssey-elementen onder meer Kate Mara (de journaliste uit House Of Cards), Toby Jones (The Hunger Game-saga), Boyd Holbrook (Narcos en Gone Girl), Rose Leslie (Ygritte uit Game Of Trones) en een bijzondere Anya Taylor-Joy. Kortom, Morgan is een actievol en psychologisch degelijk onderbouwde thriller én een verrassend sterk langspeelfilmdebuut van Luke Scott.
Je hebt pas op je 48ste je langspeelfilmdebuut gerealiseerd, had je stiekem niet gehoopt om al veel vroeger te debuteren in de filmwereld?
Luke: Beter laat dan nooit, toch (lacht). Ik heb de voorgaande jaren enorm druk bezig geweest met allerlei andere zaken waardoor m’n langspeelfilmdebuut telkens werd uitgesteld. Je mag ook niet vergeten dat films maken een dure bezigheid is en ik een aantal jaren intens heb gewerkt aan filmprojecten, maar heel wat tegenslag heb moeten incasseren. Of de grote filmbonzen vonden m’n scrips niet sterk genoeg of ik vond niet voldoende geld om van start te kunnen gaan, maar uiteindelijk is het me met Morgan dan toch gelukt (lacht).
En ben je nu van plan om aan een hoog tempo langspeelfilms te realiseren?
Luke: Ik hoop het (lacht) en ik denk het wel. Morgan is relatief goed onthaald, de reacties in de pers zijn positief en het publiek reageert meer dan bevredigend en precies daarom kan ik momenteel onderhandelen om Morgan 2 rond te krijgen, al is dat natuurlijk enkel de werktitel (lacht). Daarenboven heb ik nog enkele van mijn vroegere scripts liggen en ook daarrond zijn er constructieve onderhandelingen aan de gang en bestaat eventueel de kans dat ik die in de nabije toekomst – mits hier en daar wat aanpassingen en toegevingen – zelf kan verfilmen.
Mogen we Morgan een spannende en intelligente mix noemen van pakweg Frankenstein, 2001: A Space Odyssey en Blade Runner?
Luke: Ja, natuurlijk want dat is ook zo. Sommige van je collega’s hebben ook nog parallellen gelegd met The Terminator en Ex Machina, hoewel wij al volop met Morgan in productie waren toen Ex Machina in de bioscoop kwam. Ik wil maar zeggen dat we niet bewust een kopie wilden maken van bestaande films, maar door het feit dat Morgan een verhaal vertelt waarin een artificieel menselijk creatuur centraal staat, er automatisch linken worden gelegd en vergelijkingen worden gemaakt met allerlei voorgaanden. Dat is ook logisch want het thema van mijn film en van die andere geciteerde prenten, hebben als gemeenschappelijk raakpunt dat het archetypische verhalen zijn die in diverse culturen opdagen.
Maar dat maakt mijn film en al die andere langspeelfilms waarin het scheppingsverhaal centraal staat, niet minder interessant op. En om nog even terug te komen op je vergelijking van Morgan met 2001: A Space Odyssey dan bedoel je uiteraard het deel waarin H.A.L. 9000, de menselijke computer, een eigen leven begint te leiden en niet door zijn schepper wil uitgeschakeld worden, niet? Jij bent de eerste die Morgan met een film van Stanley Kubrick vergelijkt, maar je hebt een punt en ik wil je er dan meteen ook voor danken want ik vind dat een ferm compliment.
Je hebt een ensemblecast samengesteld om u tegen te zeggen en bovendien is nieuwkomer Anya Taylor-Joy in de rol van Morgan wel heel overtuigend. Waren alle acteurs zo enthousiast van het script en of hoe heb je hen kunnen strikken?
Luke: Eigenlijk heb ik geen pasklaar antwoord op je vraag. Ik heb wel beroep kunnen doen op een sterke en gereputeerde casting directordie zijn werk overduidelijk fantastisch heeft gedaan. En ik ben ook van het principe: ‘vragen staat vrij’ en blijkbaar heb ik op dat vlak geluk gehad. We konden eerst Kate Mara en daarna Anya Taylor-Joy overtuigen om met ons in zee te gaan en wonder boven wonder, volgde de rest van de cast zonder enig probleem.
Acteurs van dat kaliber is voor een regisseur een comfort om mee te werken. Ik ben heel tevreden over de acteurs en je moet weten dat we maar een klein budget ter beschikking hadden en toch hebben we met deze peanuts én een sterke film mét een uitstekende cast kunnen maken (lacht). De expertise van zo’n cast is onbetaalbaar. Ik ben een gelukkig man.
Heeft je vader geen handje toegestoken?
Luke: Ik heb heel veel aan mijn vader gehad tijdens deze productie. Hij heeft financieel een kleine inbreng geleverd, maar zijn grote verdienste is dat hij me in contact heeft gebracht met twee uitstekende line producers. Bovendien heeft mijn vader ook de eerste contacten gelegd met Fox Corporation, toch één van de grootste filmstudio’s ter wereld, en dan weet je dat je goed zit. Eens hij deze klussen had geklaard, heb ik hem niet meer gezien. Hij verdween bij wijze van spreken van de aardbodem en liet me mijn gang gaan. Aan het eind van de productie kwam hij weer opdagen om de eerste cut van Morgan te bekijken, te bekritiseren én de nodige correcties aan te brengen. Ik moet toegeven dat hij daar heel sterk in is en me heel nuttige en bruikbare tips én raad heeft gegeven die de film duidelijk ten goede zijn gekomen.
Is het een zegen of een hel om in de filmwereld de zoon te zijn van…?
Luke: Het kan een probleem zijn, maar voor mij is het eerder een zegen. Het probleem is dat men heel veel van je verwacht en dat ze je beoordelen in termen van datgene wat je voorzaten hebben gedaan en dat is niet bepaald leuk. Ik ben Luke en niet Ridley. Ik zal me in de toekomst nog flink moeten bewijzen, vrees ik. Ik heb natuurlijk wel mijn eigen ideeën en visies en die wijken danig af met deze van mijn vader. Ik heb nog een lange en moeilijke weg af te leggen, zoveel is duidelijk, maar ik ben zinnens om mezelf te bewijzen via mijn volgende film.
Een van onze all-time-favoriete films is The Duellists toevallig in een regie van je vader. Is het waar dat jij als kind meespeelde in deze film?
Luke: The Duellists is ook mijn favoriete film en niet omdat mijn vader hem heeft geregisseerd of omdat ik erin meespeel en zo’n fantastische ervaring als 9-jarig kind heb mogen beleven, maar omdat het is gebaseerd op een boek van Joseph Conrad, een briljant auteur trouwens en het een simpel verhaal heeft dat wondermooi in beelden is omgezet naar het grote scherm. Ik vond het fantastisch om aan zo’n productie te kunnen meewerken. Ik had verschillende kleine rolletjes waar ik me als kind mee kon uitleven en waaraan ik veel plezier heb beleefd. Op dat moment realiseerde ik me natuurlijk niet dat ik op de set stond in het briljante gezelschap van filmiconen als Harvey Keitel, Albert Finney, Keith Carradine, Tom Conti, Pete Postlethwaite, Stacy Keach, Edward Fox en de grote televisie-actrice en ex vriendin van Keith Carradine, Christina Raines. Een fantastische ervaring.
Had je toen het gevoel dat je later ook een regisseur zou worden?
Luke: Ja, absoluut (lacht).
Je vader is volop bezig met Alien: Covenant met supertalenten als Michael Fassbender, Noomie Rapace en Katherine Waterston, ben jij betrokken bij deze lang verwachte ‘monster’-productie?
Luke: Ja en nee (lacht). Ja, omdat ik meewerk aan de marketing van de film en nee, omdat de marketingafdeling niet van dichtbij is betrokken met het filmproject. Ik kan niet veel over dit groots project van mijn vader zeggen, alleen wil ik wel kwijt dat je van je melk zult zijn (lacht).
En ben je betrokken bij Blade Runner 2049 die je vader deze keer niet regisseert, maar wel onder controle houdt als producer?
Luke: Over deze productie mag ik helemaal niets kwijt (lacht). Iedereen heeft verbod gekregen om zelfs maar met één woord te reppen over de plot. Ik heb ook voor deze film enkel een marketingpromo gemaakt. Als ik iets mag prijsgeven, is het dat ik goed bevriend ben met regisseur Dennis Villeneuwe die je wel kent van films als Sicario, Prisoners en Incendies en dat hij kan uitpakken met Ryan Gosling, Jared Leto, Harrison Ford en Robin Wright in de hoofdrollen en dat de nieuwe Blade Runner de cinema-ervaring totaal zal veranderen, geloof me.
