Miwako Van Weyenberg is een Belgisch-Japanse scenarioschrijver en regisseur. Ze studeerde af aan het RITCS in 2014. Met haar afstudeerproject Hitorikko won ze de VAF Wildcard, terwijl haar andere kortfilm Il Faisait Noir genomineerd werd voor verschillende internationale festivals. Haar laatste kortfilm Summer Rain werd geproduceerd door Prime Time. Miwako’s eerste speelfilm Soft Leaves is nu in postproductie. Ondanks een drukke agenda had Miwako tijd om voor Fast Forward haar “keuze van” op te maken.
HANA-BI (TAKESHI KITANO)
Een meesterwerk van de Japanse regisseur Takeshi Kitano. Hoewel de naam Kitano vaak een beeld opwekt van gewelddadige yakuza-films, is Hana-bi een melancholisch portret. Een enorm menselijke film die diep durft te gaan in pijn en in liefde. In de film zijn schilderijen een groot deel van de poëzie en beeldtaal van de film, deze zijn allemaal door Kitano zelf geschilderd tijdens zijn revalidatie na een zwaar motorongeval.
ECHO (RÚNAR RÚNARSSON)
Rúnar Rúnarsson brengt met Echo 56 scènes die volledig losstaan van elkaar, in de periode tussen kerst en nieuwjaar in IJsland. Een prachtige film in zijn simpliciteit, die wordt gestuurd door een sfeer. Als kijker is het net alsof je 56 deuren aangeboden krijgt, waar je keer op keer intiem deel kan uitmaken van een situatie of gebeurtenis. Of intiem observeren, waar een mooie paradox in zit. De ultieme film over mensen, die er in slaagt om kritisch te zijn zonder daar enige nadruk op te moeten leggen.
MABOROSHI NO HIKARI (HIROKAZU KORE-EDA)
Het fictie-langspeeldebuut van Hirokazu Kore-eda, die voordien vooral thuis was in de wereld van tv-documentaires. Maboroshi no hikari is magnifiek in een sobere vertelling, met enorm aangrijpende scènes waarbij Koreeda speelt met de afstand tussen de kijker en de personages. Zo veel in deze film is onuitgesproken, maar wordt op een subtiele manier tot bij de kijker gebracht door alle details in licht en in geluid. Een aangrijpend emotioneel verhaal dat zich absoluut niet verliest in het sentimentele, maar net heel sterk blijft in zijn ingetogenheid.
AFTERSUN (CHARLOTTE WELLS)
De briljante debuutfilm van Charlotte Wells brengt een intiem en krachtig portret over een dochter en haar vader. Aftersun speelt met nostalgie, melancholie en hoe die twee zo mooi samen kunnen komen en elkaar ook in de steek kunnen laten. Deze film toont de meest oprechte, pure emoties, van liefde tot pijn en van warmte tot leegheid. En hoe die emoties even sterk verder leven in herinneringen.
CAPHARNAÜM (NADINE LABAKI)
Capharnaüm is een prachtige film met ongelooflijke casting, acteursregie en acteerprestaties. De acteurs in deze film zijn gecast zonder acteerervaring en spelen een rol die dicht bij hun eigen leven ligt. Dit resulteert in een heel sterk realistisch portret van de verschillende personages. Capharnaüm gaat over noodgedwongen sneller volwassen moeten worden in schrijnende omstandigheden. Toch heeft de leefwereld van het kind subtiele lichtpuntjes, die de kijker meeslepen doorheen alle obstakels waar het hoofdpersonage Zain door worstelt.
