Aan het lijstje memorabele romantische films met een tijdreis-element hebben we de laatste jaren al enkele kleppers toegevoegd, gaande van Makoto Shinkai’s geniale anime Your Name tot de bijzonder entertainende tijdlus in Palm Springs of het heerlijke About Time waarin Domhnall Gleeson het hart van Rachel McAdams probeert te veroveren door meermaals terug te keren naar het recente verleden.
Ook The Greatest Hits kan je in hetzelfde subgenre onderbrengen, maar regisseur en scenarist Ned Benson (The Disappearance of Eleanor Rigby) komt met een twist op het gekende gegeven. Harriet (Lucy Boynton), het hoofdpersonage uit deze muzikale romance, keert niet fysiek terug naar een eerder moment, enkel haar bewustzijn neemt een jongere versie van haar lichaam over. Geen geknoei dus met dubbelgangers die hun uiterste best moeten doen om elkaar te ontlopen, al zit er ook hier een adertje onder het gras. Harriet kan het moment precies triggeren door een song te draaien die een speciale betekenis had voor zichzelf en haar overleden vriend Max (David Corenswet), maar ze valt wel flauw in het heden.
Ze komt dan ook niet meer buiten zonder een geluiddempende hoofdtelefoon om ongewenste effecten te vermijden en heeft nog nauwelijks sociale contacten. Zelfs in de praatgroep waar ze al twee jaar naartoe gaat, heeft ze tot nu toe amper een woord gezegd. Daar komt echter verandering in door een klungelige ontmoeting met het nieuwe lid David (Justin H. Min). Ze voelt wel iets voor haar lotgenoot, maar blijft tegelijkertijd wanhopig op zoek naar dat ene lied dat haar precies naar het juiste ogenblik katapulteert waarop ze het fatale ongeval kan voorkomen.
Een interessant uitgangspunt, maar helaas is de uitwerking niet 100 % geslaagd. Aan de vertolkingen van de cast ligt het zeker niet, maar hun personages missen bovenal body. Over Max leren we weinig in de flitsen uit het verleden en David wordt vaag getypeerd door de relatie met zijn zus, maar vooral het personage van Harriet is onderontwikkeld. Veel verder dan haar verdriet en obsessie komen we niet als we haar moeten definiëren. De klik tussen Harriet en David voelen we als kijker evenmin. Het is net iets te gehaast en weinig geloofwaardig.
Ook qua hits stelt de film teleur. De romance leunt op een kwalitatieve soundtrack vol electro, pop en disco, maar met een titel als The Greatest Hits verwacht je toch een hele resem topschijven. Niet dat Loud Places (Jamie XX) of I’m Like a Bird (Nelly Furtado, die ook een cameo heeft in de film) geen fijne songs zijn natuurlijk, en die goed tot hun recht komen in een warm en levendig in beeld gebrachte Los Angeles van cinematograaf Chung Chung-hoon.
Uiteindelijk is The Greatest Hits een te licht uitgevallen tussendoortje met een opzet vol potentieel dat niet tot volle bloei komt. De film had veel kunnen vertellen over omgaan met verdriet of het rouwproces en onderneemt wel enkele pogingen daartoe, maar de boodschap komt niet zijn recht. We stellen voor dat Ned Benson op zoek gaat naar de song die hem terugbrengt naar het schrijfproces van The Greatest Hits en nog wat schaaft aan het script. Wie weet staat er dan binnenkort toch een volmaakte versie op een streamingdienst zonder dat we ooit weet hebben gehad van deze huidige cut.
Genre: Drama, muziek, romantiek
Jaar: 2024
Regisseur: Ned Benson
Cast: Lucy Boynton, Justin H. Min, David Corenswet
Land: Verenigde Staten
Speelduur: 94 minuten
