Stephen Grace is een filmstudent wanneer zijn pad per toeval dat van Quaid kruist. De charmante jongeman met wie hij een filosofieklas deelt, overtuigt Stephen om samen met hem een angststudie op poten te zetten, die Stephen dan kan vastleggen op beeld. Overtuigd van het idee gaat Stephen akkoord en krijgen ze ook hulp van projectoreditor Cheryl. Stephen en Cheryl leren echter al snel dat het voor Quaid een wel heel persoonlijk onderwerp is waarvoor hij heel ver wil gaan voor de antwoorden die hij zoekt…
Voor hij op de horrorfans de sadomasochistische nachtmerriewereld van Hellraiser losliet, had Clive Barker er al een eerder groot wapenfeit opzitten. Verdeeld in zes volumes, kerfde hij zijn naam in de genregeschiedenis met zijn Boeken van Bloed. Tussen de verhalen van helse kwelduivels en uit dorpelingen opgetrokken reuzen, zat er een klein, pretentieloos werkje dat weleens zijn griezeligste vertelsel zou kunnen zijn. Eéntje met een simpel concept en nog simpelere naam: Dread.
25 jaar na publicatie kwam er dan de filmadaptatie. Weet die dezelfde doodangst op te wekken? Helaas niet. Onder de pen en de regie van de Amerikaan Anthony DiBlasi werd Dread een ondermaats horrorscript dat het vooral moet hebben van brute gore, leuk kleurenspel en heel wat (vrouwelijk) bloot. Maar eerlijk is eerlijk, de punten die de film goed doet, doet het ook echt goed.
Door het gevarieerde kleurgebruik in het huis dat de studenten als een uitvalsbasis gebruiken voor hun studie, wordt de ietwat verkrotte woonst toch verrassend visueel aantrekkelijk en er is geen enkele horrorfan die zijn neus zal optrekken voor de brute bijlmoorden, een letterlijk bloedbad en de monsterlijke eindhalte van Quaids waanzinnige zoektocht naar de ware aard van de diepgaande angst. Op dat vlak raakt het het beest zeker wel aan.
En natuurlijk voelt naaktheid, zeker in combinatie met groteske maar door het effectenteam uitstekend uitgevoerde hakwonden zelden misplaatst aan in een Clive Barker-project, hoewel de ironie wil dat net deze kortnovelle nauwelijks erotische elementen bevatte. Verder valt er ook niet zoveel aan te merken op de cast. Jackson Rathbone en Shaun Evans hebben voldoende chemie op het scherm, zij het meer als vrienden Stephen en Quaid dan in mentor-leerlingdynamiek.
Hanne Steen en Laura Donnelly overtuigen ook als respectief Cheryl Fromm en Abby, en zeker Abby wordt goed ingezet. De complexen die haar gigantische geboortevlek haar bezorgen, in combinatie met de gevoelig sympathieke Quaid, laat de film toe om een wijder net te gooien over het thema angst dan meeste genregenoten.
De positieve punten kunnen echter niks weg nemen van hoeveel DiBlasi van het originele verhaal links laat liggen of verandert voor een nieuw inferieur narratief. Waar het eerder verschenen The Midnight Meat Train eigenlijk enkel aan het gelijknamige Barker-verhaal toevoegde, gooit Dread het kind met badwater weg en verliest hierbij niet alleen belangrijke plotelementen maar zelf een deel van de diepgaande thematiek.
Het gevolg is dat heel veel van de griezeligheid én mysterie verloren is. De eerste vergissing is hoe vroeg de film open kaart speelt over de motieven van Quaid, direct alle intrige van het personage verspillend, nog voor de verdere afzwakking van zijn klinische sadisme waarmee hij de experimenten aanvat.
Deze minder indrukwekkende Quaid in combinatie met een vergrote slachtofferpool dempt de impact van z’n daden gedempt. Het is minder persoonlijk, veel meer klassiek horrorfair en niet langer de baanbrekende terreur van weleer. Het begrijpt te weinig waarom het verhaal zo effectief was in angst en voelt daardoor aan als een zwak afkooksel.
Onder horrorauteurs mag Stephen King dan wel de reputatie hebben van belabberde filmadaptaties op te leveren, Clive Barker lijkt toch vaak alsnog aan een korter einde te trekken. Als hij niet zelf in de regiestoel duikt, komt het zelden goed en Dread is geen uitzondering. Matig als een film en onvoldoende als een adaptatie; met deze shockthriller ga je een Barker-fan weinig plezier doen, vrezen we.
Genre: drama, horror, thriller
Jaar: 2009
Regisseur: Anthony DiBlasi
Cast: Jackson Rathbone, Hanne Steen, Shaun Evans, Laura Donnelly
Land: UK, USA
Speelduur: 98 minuten
