Tegenwoordig kennen we Roger Avary het best als de co-presentator van The Video Archives, de podcast die hij samen doet met Tarantino. Een podcast die geïnspireerd was op de tijd waarin hij jarenlang samenwerkte met Quentin in de ondertussen wereldberoemd geworden videotheek Video Archives uit Californië waardoor we soms weleens vergeten dat hij ook wat dingen achter de camera en de schrijftafel deed.
In 1994 kreeg Avary een Academy Award voor het scenario van Pulp Fiction. Een jaar daarvoor regisseerde hij zijn eigen misdaadthriller Killing Zoe die volledig in Frankrijk werd opgenomen en in Cannes bejubeld werd, en wel in hetzelfde jaar dat Pulp Fiction er de Palm d’Or won. In 2002 verfilmde hij nog de roman The Rules of Attraction van Bret Easton Ellis, maar daarna werd het eerder stil ook al verfilmde hij met Glitterati nog een roman van Ellis, maar die deed niks.
Hoog tijd voor ons om het nog eens over Killing Zoe te hebben en kijken of deze titel anno 2023 nog stand houdt want alles voelt wel zeer 90’s aan. Net zoals Tarantino heeft ook Avary een onvoorwaardelijke liefde voor de B-film, en dan vooral de gewelddadige titels waardoor Killing Zoe er overdreven en hondsbrutaal – en il faut le dire ook gedateerd- uitziet. Het was dan ook voor de hand liggend dat Tarantino de producer werd en zijn naam dik uitgesmeerd werd op de poster, wat destijds een garantie was voor wat extra verkoop.
Avary werd geïnspireerd door de Europese cinema en daarom wilde hij absoluut zijn debuut in Frankrijk opnemen. Dat is een deels geslaagde missie. Langs de ene kant zie je de liefde die Avary voor de Europese film heeft (let vooral op de stukjes uit Nosferatu van F.W. Murnau), maar aan de andere kant oogt de actieprent net iets te veel als een routineuze Luc Besson-film.
Het verhaal is flinterdun en dat is eigenlijk nog zacht uitgedrukt. Zed (Eric Stoltz) is net uit de Amerikaanse gevangenis ontslagen en trekt naar Parijs omdat zijn vriend Eric (Jean-Hugues Anglade) voor zijn meesterlijk plan een meesterkraker nodig heeft. Op 14 juli sluiten alle Franse banken hun deuren, behalve de Nationale Bank. Er is geen enkele flik die denkt dat men op de Franse feestdag een bank zal beroven en dus denken de psychopaten dat ze ongestoord hun gang kunnen gaan. Alles verandert ook zijn zijn liefdesleven want hij ontmoet er Zed Zoe (Julie Delpy) die om wat centjes bij te verdienen haar lichaam verkoopt.
Na 90 minuten is het duidelijk dat gratuit geweld de grote inspirator van de film is, alleen is Avary geen Tarantino. Het geweld is zonder meer extreem en toch heeft het niet dezelfde impact als bij zijn maatje. Meer zelfs, het is net dat overdadige geweld dat Killing Zoe de das omdoet. Door de vele overdrijvingen ga je al vlug geeuwen. Jean-Hugues Anglade (de ster uit 37°2 Le Matin) is ideaal gecast om een psychopaat te spelen, terwijl Eric Stoltz gewoon zichzelf is, maar de revelatie is Julie Delpy. Killing Zoe heeft zeker zijn dieptepunten, toch is het een dolle rit die je in één ruk uitkijkt.
GENRE: actie, misdaad
JAAR: 1993
REGISSEUR: Roger Avary
CAST: Eric Stoltz, Julie Delpy, Jean-Hugues Anglade, Eric Pascal Chaltiel, , Martin Raymond
LAND : FRANKRIJK
