Haute Tension 

Het tienerpubliek kreeg na Wes Cravens gemaskerde Scream-trilogie maar niet genoeg van de onvoorstelbaar routineuze en met ketchup overgoten slasherfilms, maar onze Franse zuiderburen pakten toch wel verrassend uit met een faire peur-prent met in de bibberende hoofdrol niemand minder dan onze Belgische trots en César-winnares Cécile de France.

Zoals het past bij een typische goremovie, gaat het ook hier om een standaardverhaal. Marie (de France) en Alex (Maïwenn) zijn twee bijzonder frisse en coole sexy grieten. Hoewel de bijdehandse Marie kickt op piercings en uitpakt met opvallend machagedrag, hangt er rond haar persoonlijkheid een ambigu en introvert sfeertje. Alex daarentegen, is een zelfbewuste stoeipoes uit één stuk. Deze zwierige studenten verlaten de hippe hoofdstad om in alle rust in de plattelandshoeve van de ouders van Alex een weekendje samen te blokken. Ze worden warm onthaald door de ouders en het jongere broertje van Alex. Maar uiteraard zwerft er in dit verloren gat een totaal geflipte psychopaat rond met een vlijmscherp scheermes als favoriete speeltje. Wanneer deze geschifte uitbener tijdens een van zijn doelloze ritten in zijn walgelijke bestelwagen, plots beslist om een paar uurtjes lekker sadistisch uit de bol te gaan, volgt er voor de onschuldige slachtoffers van dienst een verdoemde, maar vooral helse nacht. Van de studieplannen komt natuurlijk niet veel in huis, maar na enkele walgelijke afslachtingen, ontstaat er een onvoorstelbaar kat-en-muis-spel tussen de uitgekookte Marie en de bloedgeile slachter. De ontknoping van deze huiveringwekkende nachtmerrie verklappen we vanzelfsprekend lekker niet.

Haute Tension is een heel duidelijke en verdienstelijke hommage aan de klassiekers uit dit aparte – zij het niet altijd even inventieve en smaakvolle – horrorgenre. Het bloed sijpelt regelmatig bijna letterlijk van het doek en af en toe ontwijk je best de gutsende ledematen. Maar gelukkig heeft deze Franse slasher meer te bieden dan onfrisse kap- en druipscènes. Het eerste deel van de film is uitermate suggestief, psychologisch ingenieus en bangelijk sfeervol. Bovendien worden de goed uitgetekende personages onvoorstelbaar overtuigend vertolkt door Cécile de France – zij tilt de prent soms op een hoger niveau – en de angstaanjagende en bewust slechts deels in beeld gebrachte Philippe Nahon, als de demonische seriemoordenaar. Spijtig dat de min of meer verrassende ontknoping totaal ontspoort door een ridicule kettingzaagscène, barslechte maquillage en campy liefdesgestoei. Maar Aja beschikt duidelijk over ‘liters’ talent en een gezonde dosis zelfrelativerende humor, hoewel hij toch voldoende ruimte laat voor Haute Tension 2.

Genre: horror
Jaar: 2003
Regisseur: Alexandre Aja
Cast: Cécile de France, Maïwenn, Philippe Nahon
Land: Frankrijk, Roemenië
Speelduur: 91 minuten